வீரத்தால் வந்த அகங்காரமும் ஆணவமும்

ஒரு மனிதனுக்கு ஏற்படும் மூர்க்கத்தனமும் கோபமும் அவனுக்கு விரோத சக்திகளாக மாறும் அவனது மூர்க்கத்தனமே அவனுக்கு அழிவைத் தரும். மூர்க்கத்தனத்துடன் கோபமும் சேர்ந்தால் அழிவு நிச்சயம். இது எப்படி என்றால் நெருப்பின் ஜுவாலை எரிந்து கொண்டிருந்தால் அதன் மீது அடிக்கும் காற்று போன்றதாகும். ஒருவன் தன்னிடம் அபரிமிதமான சொத்துக்கள், புகழ் பெருமை, கல்வி அறிவு, இளமையின் ஆதிக்கம் இவையாவும் இருக்கிறது என்ற அகங்காரம் கொள்வானேயானால் அது நல்ல பாலில் துளி விஷம் கலந்தது போலாகும். அகங்காரம் உள்ள ஒருவன் தனிப்பட்ட ஒரு பெரிய வேலையை பல துணையுடன் செய்ய தேவைப்படும் போது தானே தனது ஆணவத்தால் அவ் வேலையைச் செய்ய முற்பட்டால் அதன் விளைவு அவனுக்கு தோல்விதான் ஏற்படும். இவ்வாறு அவன் பலமுறை தோற்றாலும் மற்றவர் துணையை நாடாது ஆண்டவன் துணை தேடிப்போவான். இந்த கலியுகத்தில் அந்த ஆண்டவன் சில நல்ல மனிதர்கள் உருவில் தான் உள்ளான். அவர்கள் அவனுக்கு உதவுவார்கள். அப்போது அவன் தெளிவு பெறுவான்.

இதற்கு உதாரணமாக பாகவதக்கதை ஒன்று உள்ளது. அதில் வரும் ஒரு பகுதி சந்தான கோபாலம். முற்காலத்தில் நாட்டில் உள்ள மக்கள் பலவித குறைபாடுகளால் அவதியுற்றால் அதற்கு அந்நாட்டை ஆண்டு வரும் அரசன் தான் காரணம் என்று கூறுவார்களாம். அவனது பாபச் செயல்களாலும் தவறான ஆட்சியாலும் தான் மக்கள் அவதியுருகிறார்கள் என்று கருதப்பட்டு வந்தது. அவ்வாறு இருக்கையில் படித்தறிந்த புரோகிதர் ஒருவர். பகவான் கண்ணன் ஆட்சி செய்து வந்த துவாரகையில் இருந்தார். அவருக்கு அவரது இல்லத்தில் பிறக்கும் குழந்தைகள் அனைத்தும் அவை பிறந்த உடனேயே இறந்து கொண்டிருந்தன. அவர் ஊர் மக்களிடம் தனக்கு பிறக்கும் குழந்தைகள் உடன் இறப்பதற்கு காரணம் இந்நாட்டையாலும் அரசனே ( பகவான் கண்ணனே ) காரணம் என்று கூறிவந்தார். இந்த தற்கத்தை கண்ணன் மறுத்து வந்ததுடன் இவ்வாறு அவர் குழந்தைகள் இறப்பதற்கு காரணம் அந்த புரோகிதர் முற்பிறப்பில் செய்த பாவச் செயல்தான் என்று கூறினார்.

ஒரு நாள் கண்ணனை காண அரச்சுனன் துவாரகைக்கு வந்தான். அவன் அந்த புரோகிதரின் இந்த வாதத்தை கேள்வியுற்றான். அவன் தான் கண்ணனிடம் பெற்ற கீதையின் அறிவுரைகளையும் மறந்து அந்த புரோகிதரிடம் தான் இனி அவருக்கு பிறக்கும் குழந்தைகளை மரணத்தின் பிடியிலிருந்து காப்பதாகவும் அவ்வாறு காப்பாற்ற முடியவில்லை என்றால் தன்னைத்தானே அழித்துக் கொள்வதாகவும் கூறிவிட்டான். கண்ணன் அர்ச்சுனது சபதத்தை அறிந்து கொண்டு வாளா இருந்து வந்தார். முன்போலவே அந்த புரோகிதருக்கு குழந்தை பிறந்தது. முன் போலவே அது பிறந்தவுடன் இறந்தும் விட்டது. அர்ச்சுனனால் அதை தடுக்க முடியில்லை. ஆகையால் அவன் சபதம் செய்தபடி தன்னை மாய்த்துக் கொள்ள முற்பட்டான். அங்கு அந்த நேரத்தில் பகவான் கண்ணன் வந்தார். அர்ஜுனா இப்போதாவது தெரிந்து கொள்! அவர் அவர் கர்மாவை அவரவர் அனுபவித்துத்தான் ஆகவேண்டும். அதை தடுக்க யாராலும் முடியாது. நீ காண்டீபன் என்ற பெயர் பெற்று பெருத்த இருமாப்பில் நான் கூறிய கீதையின் அறிவுரையும் அறியாது இருமாப்புடன் அந்த புரோகிதருக்கு வாக்கு கொடுத்து விட்டாய். அதனை சற்று சிந்தித்துப் பார் என்று அறிவுரை கூறி அவனது ஆணவத்தையும் மூர்க்கத் தனமான சூளுரையையும் இடித்துக்காட்டி அவனை ஆட்கொண்டார்.

ஆகையால் ஆணவம் அழிவுக்கு அடித்தளம் என்பதை உணர வேண்டும்.