மோதலால் பிறந்த தமிழ்க் கவிதை!

சோழ மன்னன் குலோத்துங்கனின் அரசவையில் தலைமைப் புலவராக இருந்தவர் ஒட்டக்கூத்தர். பாண்டிய மன்னனின் தலைமைப் புலவராக இருந்தவர் புகழேந்தி. இருவரும் சமகாலத்தவர்கள்.

ஒட்டக்கூத்தர், தம் புலமையில் மிகுந்த செருக்குக் கொண்டவர். பிற புலவர்களின் கவிதையில் குற்றம் கண்டுபிடிப்பதில் வல்லவர்.

சோழ மன்னன், பாண்டிய மன்னன் மகளைத் திருமணம் செய்ய விரும்பினான். அக்காலத்தில் மன்னர்களின் குடும்பத்தில் திருமணம் நடைபெறுவதற்கு - பெண் கேட்கச் செல்வதற்கு மன்னரின் சார்பாக அவைக்களப் புலவரை அனுப்பும் அளவுக்கு அவர்கள் செல்வாக்கு பெற்றிருந்தனர். அதனால் சோழ மன்னன், ஒட்டக்கூத்தரைத் தன் தந்தைபோல் கருதிப் பாண்டிய மன்னனிடம் பெண்கேட்க அனுப்பினான்.

÷ஒட்டக்கூத்தர், பாண்டிய மன்னன் அரசவைக்கு வந்தபோது புலவர்க்குரிய மரியாதையுடன் வரவேற்கப்பட்டார். அப்போது ஒட்டக்கூத்தர், தம் சோழ மன்னனின் வீரத்தைப் பாட விரும்பினார். "போர்க்களத்தில் வெற்றி பெறுவதையே லட்சியமாகக் கொண்ட எங்கள் சோழ மன்னன் புறமுதுகிட்டு ஓடமாட்டான்' என்ற கருத்தை மறைமுகமாக, "சோழமன்னன் போருக்குச் செல்லும்போது முதுகுக் கவசம் அணியமாட்டான்'' என்ற கருத்தில்,

"வென்றி வளவன் விறல்வேந்தர் தம்பிரான்
என்றும் முதுகிக் கிடான்கவசம்''

என்று இரண்டடிகள் பாடினார். மேலும் பாடுவதற்குள், பாண்டிய மன்னனின் அவைக்களப் புலவரான புகழேந்தி, "நீங்கள் சொல்வதுபோல சோழமன்னன் முதுகுக்குக் கவசமிட மாட்டான் என்பது உண்மைதான். ஏனென்றால், சோழ மன்னன் எங்கள் பாண்டிய மன்னனுடன் போர் புரியும்போது புறமுதுகுகாட்டி ஓடினால், எங்கள் மீனவர்கோன் பாண்டியன் புறமுதுகுகாட்டி ஓடுபவர்கள் மீது வேலை எறியமாட்டான்' என்ற கருத்தில்,

"வெறியார் கமழ் தொங்கல துன்றும் மீனவர்
கோன் கைவேல் எறியான் புறங்கொடுக்கின் என்று''

என்ற இரண்டடிகளில் பாண்டிய மன்னனின் வீரத்தைப் பாடிவிட்டார்.
அறிஞர்கள் இருவர் மோதிக்கொண்டால் அறிவுக்கு விருந்தான அரிய கருத்துகள் வெளிவரும். மூடர்கள் மோதிக்கொண்டால் செவிக்கு நாராசமான இழிந்த சொற்கள் வெளிவரும். இரண்டு கவிஞர்கள் மோதிக் கொண்டதால் அருமையான கவிதை பிறந்துள்ளது.

(நன்றி- தினமணி)

மிகவும் அருமை சாமி...விரும்பினேன் உங்களின் பதிவை