அழும் முகங்களும் துயர் முகங்களுமாக

yarlpavanan · yarlpavanan Sun Apr 01, 2012 5:20 pm

எண்ணி எண்ணிப் பார்க்கிறேன்
தண்ணீர் தண்ணீராகக் கொட்டும்
கண்ணீர் கண்ணீராக வடிக்கும்
பெண்ணென்ன ஆணென்ன
மண்ணுக்கும் விண்ணுக்குமிடையே
வாழும் போது காண்கிறேன்
நாளும் எத்தனையோ துயரை...
பாரும் உறவுகளே!
யாரும் வாழ்வில் மகிழ்வடைந்தால்
வெளிப்பட்டு வராது - ஆனால்
வழி நெடுக நான் காணும்
எவர் முகத்திலும் துயரே தெரிகிறதே!
எண்ணி எண்ணிப் பார்த்தேன்
நம்மாளுகள் உள்ளத்திலே
மகிழ்வு வந்து போகிறதே தவிர
துயரம் தான் குந்தி விடுகிறதே...
இன்றைய மகிழ்வைக் கூட
நாளைக்கு வைத்துச் சுவைக்க இடமின்றி
நேற்றைய, முந்திய துயரல்லவா
என்றும் வந்து தடுத்து விடுகிறதே!
எண்ணி எண்ணிப் பார்த்தால்
நம்மாளுகள் தங்கள் உள்ளத்திலே
துயரைச் சுமக்கத் தெரிந்தது போல
மகிழ்வைச் சுமக்கத் தெரியாமல் இருப்பதே
அழும் முகங்களும் துயர் முகங்களுமாக
நம்முன்னே உலாவுகின்றனரே!

இரா.பகவதி · இரா.பகவதி Sun Apr 01, 2012 5:26 pm

பாவணன் அண்ணா அருமையாக உள்ளது உங்க கவி சூப்பருங்க

யினியவன் · யினியவன் Sun Apr 01, 2012 5:44 pm

அருமையான கவிதை பவனன்.

அகம் அது அழுக - முகம் அது ஒழுக
மகிழ்ச்சி அது மறைகிறது - துயரம் அது தெரிகிறது

துயரத்தை தோளில் இருக்கும் துண்டாய் நினைத்து உதறு
மகிழ்ச்சியை என்றென்றும் சுவாசிக்கும் காற்றாய் உணரு
மகிழ்ச்சியே வாழ்க்கையாகும் சுவாசமே ஜீவனாகும்