காதலனிடமிருந்து ஒரு கடிதம், “அன்பே! உன்னிடம் இருக்கும் என் இரு கண்களையும் பத்திரமாய்ப் பார்த்துக்கொள்

பார்வையிழந்த பெண்ணொருத்திக்கு தன்மீது வெறுப்பு. காரணம், இந்த உலகத்தைப் பார்க்க முடியவில்லையே என்கிற ஆதங்கம். அதே சமயம் அவளுக்கு ஒரே ஆறுதலாக அவள் காதலன். “எனக்கு மட்டும் பார்வை கிடைத்தால் அடுத்த நிமிடமே உன்னைத் திருமணம் புரிந்து கொள்வேன்” என்று அடிக்கடி சொல்லிக்கொண்டே இருப்பாள். ஒருநாள் அவளுக்கு இரண்டு கண்கள் தானமாகக் கிடைக்கப் போகிற செய்தி அறிந்து ஆனந்தத்தில் குதித்தாள். காதலனைக் கட்டியணைத்தாள். அறுவை சிகிச்சை முடிந்ததும் அவளுக்குப் பார்வை கிடைத்தது. பார்வை கிடைத்த மகிழ்ச்சியில் ஆசை ஆசையாக தனது காதலனைப் பார்த்தவளுக்கு அதிர்ச்சி. அவனோ பார்வையிழந்தவனாக இருந்தான். என்னைத் திருமணம் செய்து கொள்வாயா? அன்பேÐ என்றான். அவளோ, “மன்னித்துக் கொள்” உலகம் அழகானது. பார்வையிழந்த உன்னைத் திருமணம் செய்ய எனக்கு விருப்பமில்லை. உனக்கு ஏதேனும் உதவி தேவைப்பட்டால் என்னிடம் சொல். செய்கிறேன் என்றாள். சில நாட்களுக்குப் பிறகு காதலனிடமிருந்து ஒரு கடிதம், “அன்பே! உன்னிடம் இருக்கும் என் இரு கண்களையும் பத்திரமாய்ப் பார்த்துக்கொள்”.
சுயநலமற்ற அன்பு கொண்டு ஒருவருக்கொருவர் எஞ்சி விஞ்சி நிற்கும் “காதல்” என்பதெல்லாம் பழைய சமாச்சாரம். இப்போதைய ‘காதல்’ எல்லாம் கலாச்சாரம் மீறிய கசமுசா. அப்படிப்பட்டதற்கு ஒரு தினம் என்று கொண்டாடும் இளமைக்கு வந்து சேர்வது திண்டாட்டமே!
நத்ரி தன்னம்பிக்கை .com

அடிக்கடி எஸ்.எம்.எஸ்.-சில் வரும் கதை இது...
இருந்தும் அழகுதான்...பகிர்விற்கு நன்றி சாந்தி அவர்களே...

ஐந்து அல்லது ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு குமுதத்தில் ஒரு கட்டுரை படித்தேன்.பிறவியிலேயே ஊனமான ஒரு பெண்ணைக் காதலித்து கைப்பற்றிய ஓர் இளைஞனின் கதை அது.

அப்படி சுயநலம் பாராமல் உண்மை மனதுடன் காதலிப்பவர்கள் இன்றும் உண்டு.அதற்கு பெயர் தான் காதல்.இப்படி விட்டுவிட்டு ஓடிப்போவதற்கும் இன்னும் பிறவற்றுக்கும் காதல் என்று பெயர் சூட்டுவதே தவறு.

திருமணம் நடந்த பிறகு உப்பு பெறாத விஷயங்களுக்காக விவாகரத்து வாங்கும் எத்தனை பேர் இல்லை? அதற்காக இன்றைய இளைஞர்கள் திருமணமே செய்துக்கொள்ள கூடாது என்று யாரும் சொல்வதில்லையே?

பகிர்வுக்கு நன்றி அக்கா

நன்று

எனது பதிவை படிதவர்கள் மற்றும் கருத்துக்களை பகிர்தவர்களுக்கு நன்றி

கதை அருமை

நல்ல கதை