வைத்தியருக்கு மருந்து

சிரிப்பைப் போன்ற பெரிய மருந்து கிடையாதென்று சொல்லுவார்கள். அதுவும் டாக்டர்களைப் பற்றிச் சிரித்துவிட்டால், கண்டிப்பாய் அந்தப் பழமொழி பலித்துவிடுமல்லவா?

டாக்டர்கள் என்று சொன்னவுடன், “பில்” என்ற ஞாபகம் வருமென்று எதிர்பார்க்கலாம். சாதாரணமாய் உலகத்தில் நமக்கு எந்தப் பதார்த்தம் மிகவும் அருமையானதோ அதற்காக எவ்வளவு பொருள் வேண்டுமானாலும் செலவு செய்யச் சித்தமாயிருப்போம். நமது ஆரோக்யம் எல்லாவற்றையும் விட நமக்கு அருமையாக இருந்தும், அதற்காகக் கொடுப்பதென்றால் கசப்பாக இருப்பானேன்?
ஒரு வேடிக்கைக் கதை : ஒரு நண்பர் ஒரு டாக்டரை, “ஏன் வர நோயாளிகளின் ஆகாரத்தைப் பற்றி எதற்காக விசாரிக்கிறீர்கள்? நல்ல மருந்து கொடுக்கலாம் என்றா?” என்று கேட்டாராம்.

“அதெல்லாம் இல்லை. ஆகாரத்தைப் பொறுத்து ‘பில்’ போடலாம் என்றுதான்” என்று டாக்டர் பதில் கொடுத்தாராம்.
ஒரு பிரபல டாக்டரை முதல் முறை பார்ப்பதென்றால் ஐந்து ரூபாய் பீஸ் வாங்குவார்; அடுத்த முறை ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒவ்வொரு ரூபாய் பீஸ் கேட்டார். இதை அறிந்த ஒரு ஆசாமி, டாக்டரை ஏமாற்ற எண்ணி;

முதல் முறை பார்க்கும்போதே, ஏற்கனவே பழக்கப்பட்டவர் போல் நடிக்க உத்தேசம் கொண்டார். ஆகவே நுழையும் போதே, ‘நமஸ்காரம்!’ டாக்டர்வாள்! உங்களைப் பார்த்து ரொம்ப நாளாச்சு!’ என்று சொல்லிக் கொண்டே மேஜை மீது ஒரு ரூபாயை வைத்தார். டாக்டர் ஆசாமியை ஒருமுறை பார்த்ததும் அவர் வேலைத்தத்தை ஊகித்துக் கொண்டு, பணத்தை எடுத்துப் பையில் போட்டுக் கொண்டு, “முன் கொடுத்த மருந்தையே இன்னும் ஒரு மாதம் சாப்பிட்டு வாருங்கள். ஒரு மாதம் கழித்து வந்து பாருங்கள்!” என்றார்.
டாக்டர்களைக் காலனின் அவதாரமென்று நினைக்கும் பிரகிருதிகள் பலர் இன்றும் இருக்கின்றனர். ஒரு பெயர் பெற்ற ஆசிரியர் டாக்டர் என்னும் பதத்தை, “தனக்குக் கொஞ்சங்கூடத் தெரியாத மருந்தை, வியாதி இன்னதென்றே தெரியாத தேகத்துக்குள் புகுத்துபவர்” என்று வியாக்யானம் செய்தார்.

டாக்டர்கள் சிலர் நோயாளிகளிடம் ‘இடக்’காகப் பேசுகிறதுண்டு. ஆனால் ஒரொரு சமயங்களில் எதிர்பாராத இடங்களிலிருந்து மறுமொழி வருவதுமுண்டு. இதோ சில உதாரணங்கள் :

ஒரு டாக்டர் ஒரு சின்னப் பையன் நாக்கை நீட்டும்படி சொன்னார். பையன் நாக்கை நீட்டினான். “இன்னும், இன்னும் நீட்டு. முழுக்க நீட்டு!” என்றார் டாக்டர்.

“இன்னமே முடியாது. டாக்டர்! நாக்கு அந்தண்டைப் பக்கத்திலே ஒட்டி வைச்சிருக்கு” என்றான் அவன்.

ஒரு வைத்தியருக்குக் காரணமில்லாமலே ஒரு பதில் கிடைத்தது. வியாதியஸ்தர் ஒருவரை உற்சாகப்படுத்த எண்ணி, “நீர் பயப்படாதேயும். வியாதி கண்டிப்பாய் சொஸ்தமாகும். முன் ஒரு சமயம் இதே வியாதி எனக்கு வந்தது. இப்போது, பாரும்” என்றார்.
வியாதியஸ்தர் கவலை சிறிதும் குறையாமல், “அதே வியாதியாயிருக்கலாம். ஆனால் அதே டாக்டர் எனக்குப் பார்க்கவில்லையே இப்போது!” என்று வருந்தினார்.

ஒரு சமயம் ஒரு கிராமவாசியின் மனைவி சிகிச்சைக்காக அழைத்து வரப்பட்டாள். டாக்டர் அவள் வாயில் தெர்மாமீடரை வைத்துப் பத்து நிமிஷத்துக்குப் பின்னர் எடுத்தார். அவள் புருஷன், இதுவரை சேர்ந்தாப் போல் இவ்வளவு காலம் தன் மனைவி பேசாமல் இருந்ததைப் பார்த்ததில்லையாதலால், டாக்டரிடம் சென்று காதோடு, “ஸார்! இப்போது ஒரு ஆயுதத்தை என் மனைவியின் வாயில் வைத்தீர்களே? அது என்ன விலை? எங்கே கிடைக்கும்?” என்று கேட்டானாம்.

வணக்கம் சிவா , வணக்கம் பிரகாசு...

ஒரு சமயம் ஒரு கிராமவாசியின் மனைவி சிகிச்சைக்காக அழைத்து வரப்பட்டாள். டாக்டர் அவள் வாயில் தெர்மாமீடரை வைத்துப் பத்து நிமிஷத்துக்குப் பின்னர் எடுத்தார். அவள் புருஷன், இதுவரை சேர்ந்தாப் போல் இவ்வளவு காலம் தன் மனைவி பேசாமல் இருந்ததைப் பார்த்ததில்லையாதலால், டாக்டரிடம் சென்று காதோடு, “ஸார்! இப்போது ஒரு ஆயுதத்தை என் மனைவியின் வாயில் வைத்தீர்களே? அது என்ன விலை? எங்கே கிடைக்கும்?” என்று கேட்டானாம்.


அருமை அருமை..நல்ல சிரிப்பு கட்டுரை..இப்படிதான் பெண்கள் வாயை அடைப்பதா..
பெண்கள் அமைதியின் மறு உருவம்..இப்படி கிழிக்க கூடாது அவங்களை..

isaishiva wrote:

கோவை சிவாவுக்கு கொங்கு மண்டல குசும்பு நன்றாக வருகிறது.

மருத்துவ சிரிப்பு அருமை!