காதலோடு தொலைந்தவன் - அப்துல்லாஹ்

by அப்துல்லாஹ் Mon Oct 10, 2011 10:03 am

அதே காலை மாலைப் பொழுதுகள்
சூரியப் பிரகாசங்களும்
சந்திர நிழல்களும்...

நல்லதும் கெட்டதுமான
கடிகார முள்ளின்
கவனமான ஓட்டம்

வாங்கித்
தோற்றவை கொஞ்சம்
விற்றுத்
தொலைத்தது நிறைய...

இதோ
இந்தக் கடற்கரையின்
சொரிமாணலில் பாதம் பதித்து
பையப்பைய என் பக்கத்தில்

மனதில் நினைக்கும் போதே
மகிழ்ச்சியை மலர்த்தும் அவள்

எத்தனை மாலைகள்
எத்தனை மணித்துகள்கள்
எங்களின் எச்சில் பட்ட
தித்திக்கும் திகட்டாத
மறைந்தும் மறையாத பொழுதுகள்

அவளின் வருகைக்காக தினமும்
கரையில் காத்திருப்பதில்
முதலில் இடம் பிடிப்பது நான்

வருமுன் மனசுசொல்லிவிடும்
திரும்பிப் பார்ப்பேன்
அவள்

எதோ ஒரு வண்ணத்தில்
கைப்பையும் முகத்தில்
எண்ணெய்ப் பசையுமாக

ஆவல்கள் அவளை நோக்கும்
ஆசைகள் அசைபோடும்
அனுபவங்கள் அப்படியே நிற்கும்
அசையாமல்

ஒரு நாள் வந்தாள்
வாடிய முகத்தில்
வடிந்த கண்ணீர் தடங்கள்

அதே வார்த்தை
போதும்... போதும்......
முற்றாக நின்று போனது

காதல் உணர்வுகளில்
மனம் தொலைத்த நான்
அங்கே மூச்சற்று

ஒட்டியிருந்த சொறி மணலை
உள்ளங்கையிலிருந்து
தட்டிவிட்டாள்
உதிர்ந்தது போக
கொஞ்சம்
புடவையில் தேய்த்து
நிமிர்ந்தாள் ...
அவளைத் தொடர்ந்தேன்..

மணலில் ஒட்டிய படியே
மனதில் நிலைத்த காட்சிகளை தினமும்
மறையும் சூரியனோடு
மயக்க நிலையில்

மனம் முழுக்க வெறுமையோடு...

அவள் வருமுன்
மனசு சொல்லிவிடும்
திரும்பிப் பார்த்தேன்

அங்கே அவள்

அருகில் காதலை மறந்த
நான் கணவனாய்
இடையில்
குழந்தைகள்

மெல்ல எழுந்தேன்
சூரியன்கள் சந்திரன்கள்
தொடாமல்
கையில் பொத்திய
என் காதலோடு
நழுவி நழுவிப் போகிறேன்..

காதலனாய் நான்
கரையில் அவளிடம்
தொலைத்ததும்

என்னைத்தான்

by ரேவதி Mon Oct 10, 2011 10:39 am

அப்துல்லாஹ் wrote:

அவளின் வருகைக்காக தினமும்
கரையில் காத்திருப்பதில்
முதலில் இடம் பிடிப்பது நான்

வருமுன் மனசுசொல்லிவிடும்
திரும்பிப் பார்ப்பேன்
அவள்

எதோ ஒரு வண்ணத்தில்
கைப்பையும் முகத்தில்
எண்ணெய்ப் பசையுமாக

ஆவல்கள் அவளை நோக்கும்
ஆசைகள் அசைபோடும்
அனுபவங்கள் அப்படியே நிற்கும்
அசையாமல்

ஒரு நாள் வந்தாள்
வாடிய முகத்தில்
வடிந்த கண்ணீர் தடங்கள்

அதே வார்த்தை
போதும்... போதும்......
முற்றாக நின்று போனது

காதல் உணர்வுகளில்
மனம் தொலைத்த நான்
அங்கே மூச்சற்று

ஒட்டியிருந்த சொறி மணலை
உள்ளங்கையிலிருந்து
தட்டிவிட்டாள்
உதிர்ந்தது போக
கொஞ்சம்
புடவையில் தேய்த்து
நிமிர்ந்தாள் ...
அவளைத் தொடர்ந்தேன்..

மணலில் ஒட்டிய படியே
மனதில் நிலைத்த காட்சிகளை தினமும்
மறையும் சூரியனோடு
மயக்க நிலையில்

மனம் முழுக்க வெறுமையோடு...

அவள் வருமுன்
மனசு சொல்லிவிடும்
திரும்பிப் பார்த்தேன்

அங்கே அவள்

அருகில் காதலை மறந்த
நான் கணவனாய்
இடையில்
குழந்தைகள்

மெல்ல எழுந்தேன்
சூரியன்கள் சந்திரன்கள்
தொடாமல்
கையில் பொத்திய
என் காதலோடு
நழுவி நழுவிப் போகிறேன்..

காதலனாய் நான்
கரையில் அவளிடம்
தொலைத்ததும்

என்னைத்தான்[/color]

காதலின் பிரிவை அனுபவித்து எழுதி இருப்பதை போல தோன்றுகிறது..........
சூப்பருங்க

by **ayyamperumal** Mon Oct 10, 2011 11:27 am

அப்துல்லாஹ் wrote:

நல்லதும் கெட்டதுமான
கடிகார முள்ளின்
கவனமான ஓட்டம்

வாங்கித்
தோற்றவை கொஞ்சம்
விற்றுத்
தொலைத்தது நிறைய...

காதலனாய் நான்
கரையில் அவளிடம்
தொலைத்ததும்
என்னைத்தான்

நல்ல கவிநயம்! குறிப்பாய் வாங்கி தோற்றவை கொஞ்சம் : வித்ரு தொலைத்தது நிறைய என்பதில் வேறு பொருள் இருப்பதாய் தோன்றுகிறது. நல்ல கவிதை, நன்றி ! கடிகார முள்ளிற்க்கும் புதிய ஓட்டம் கொடுத்திருக்கிறீர்கள். நன்றி ! வாழ்த்துகள் !

by அப்துல்லாஹ் Mon Oct 10, 2011 11:34 am

ரேவதி wrote:
அப்துல்லாஹ் wrote:

அவளின் வருகைக்காக தினமும்
கரையில் காத்திருப்பதில்
முதலில் இடம் பிடிப்பது நான்

காதலனாய் நான்
கரையில் அவளிடம்
தொலைத்ததும்

என்னைத்தான்[/color]

காதலின் பிரிவை அனுபவித்து எழுதி இருப்பதை போல தோன்றுகிறது..........

நன்றி ரேவதி உங்களின் குறும்பு கொப்பளிக்கும் பின்னூட்டத்திர்க்கு...
சோகம்

by அப்துல்லாஹ் Mon Oct 10, 2011 11:35 am

அய்யம் பெருமாள் .நா wrote:
அப்துல்லாஹ் wrote:

நல்லதும் கெட்டதுமான
கடிகார முள்ளின்
கவனமான ஓட்டம்

வாங்கித்
தோற்றவை கொஞ்சம்
விற்றுத்
தொலைத்தது நிறைய...

காதலனாய் நான்
கரையில் அவளிடம்
தொலைத்ததும்
என்னைத்தான்

நல்ல கவிநயம்! குறிப்பாய் வாங்கி தோற்றவை கொஞ்சம் : வித்ரு தொலைத்தது நிறைய என்பதில் வேறு பொருள் இருப்பதாய் தோன்றுகிறது. நல்ல கவிதை, நன்றி ! கடிகார முள்ளிற்க்கும் புதிய ஓட்டம் கொடுத்திருக்கிறீர்கள். நன்றி ! வாழ்த்துகள் !

அன்புச் சகோதரர்
தங்களின் மதிப்புமிக்க மறுமொழிக்கு என் நன்றி...

by **ayyamperumal** Mon Oct 10, 2011 11:37 am

அப்துல்லாஹ் wrote:
அன்புச் சகோதரர்
தங்களின் மதிப்புமிக்க மறுமொழிக்கு என் நன்றி...

ஒரு காலணா தேறுமா ? சகோதரரே

by ரேவதி Mon Oct 10, 2011 11:41 am

அப்துல்லாஹ் wrote:

நன்றி ரேவதி உங்களின் குறும்பு கொப்பளிக்கும் பின்னூட்டத்திர்க்கு...

அடடா இதில் குறும்பு எதுவும் இல்லை காதலோடு தொலைந்தவன் - அப்துல்லாஹ் 440806

.....கவிதை எழுதுபவர்கள் ஒன்று யாராவது
சொல்லி எழுதுவார்கள் அல்லது அனுபவித்து எழுதுவார்கள் ஆனால் இதில் உள்ள
ஒவொரு வரியும் சோகமே உருவாக இருக்கிறது அதனால்தான் கேட்டேன்......
உங்களின் அந்த ஸ்மைலி என்னை வருத்தம் கொள்ள செய்கிறது நான் சொன்னதில் தவறு இருப்பின் மன்னிக்கவும் காதலோடு தொலைந்தவன் - அப்துல்லாஹ் 440806

by அப்துல்லாஹ் Mon Oct 10, 2011 11:46 am

ரேவதி wrote:
அப்துல்லாஹ் wrote:

நன்றி ரேவதி உங்களின் குறும்பு கொப்பளிக்கும் பின்னூட்டத்திர்க்கு...

அடடா இதில் குறும்பு எதுவும் இல்லை .....கவிதை எழுதுபவர்கள் ஒன்று யாராவது
சொல்லி எழுதுவார்கள் அல்லது அனுபவித்து எழுதுவார்கள் ஆனால் இதில் உள்ள
ஒவொரு வரியும் சோகமே உருவாக இருக்கிறது அதனால்தான் கேட்டேன்......
உங்களின் அந்த ஸ்மைலி என்னை வருத்தம் கொள்ள செய்கிறது நான் சொன்னதில் தவறு இருப்பின் மன்னிக்கவும்

மன்னித்துவிடுங்கள் ரேவதி.... ஸ்மைலி சும்மா போட்டேன் உரிமையோடு .... உயரிய பன்புகளுடைய உங்களிடம் சும்மா வருந்துவது போல நடித்தேன்.

by ரேவதி Mon Oct 10, 2011 11:48 am

அப்துல்லாஹ் wrote:

மன்னித்துவிடுங்கள் ரேவதி.... ஸ்மைலி சும்மா போட்டேன் உரிமையோடு .... உயரிய பன்புகளுடைய உங்களிடம் சும்மா வருந்துவது போல நடித்தேன்.

அப்படியா

நன்றி

by **உமா** Mon Oct 10, 2011 11:50 am

அவள் வருமுன்
மனசு சொல்லிவிடும்
திரும்பிப் பார்த்தேன்

அங்கே அவள்

அனைத்து வரிகளுமே ரசிக்கும்படி உள்ளது.
காதலில் நடக்கும் சிறு சிறு விஷயங்களை கூட
பெரிதாய் நினைத்து வர்ணிக்கும் வரிகள்...உண்மை காதலில் இவையெல்லாமே இருக்கும் ...கையில் உள்ள மண்ணை தட்டி விடுவதை கூட கவிதையில் சேர்த்த்தது கூட சிந்திக்க வைக்கும் உணர்வே...

நல்ல வரிகள். எளிய வார்த்தைகள்
அழகிய காதல் உணர்வுகள்.
சியர்ஸ்