ஒரு பாராட்டு விழாவின் கதை

வை.பாலாஜி wrote:மேடையில்
நடுநாயகமாய் தலைவர்
இடதும் வலதுமான இருக்கைகளில்
பன்னெடுங்காலமாய்
பாராட்டி மகிழும் கூட்டம்

மேடைக்குக் கீழே
முதல் இரண்டு வரிசைகளில்
புதிதாய்ப் பாராட்ட
புறப்பட்டு வந்தவர்கள்

கூட்டம் தொடங்குகிறது
பாவம் என் போன்ற
பார்வையாளன்

ஆரம்பித்துவைப்பவரே
ஜஸ் கட்டியைத் தூக்கிவைப்பாரென
யாரும் எதிர்ப்பார்க்கவில்லை.

போதை தலைக்கேறினால்
உளறிக் கொட்டுவார்கள்
என்ன தலைக்கேறியது இவர்களுக்கு
என்று தெரியவில்லை

ஒதுக்கப்பட்ட நேரம்
ஓரிரு நிமிடங்களாயினும்
வெறி பிடித்தாற்போல் பாராட்டினார்கள்
கொண்டுவந்த குறிப்புகள்வைத்துப்
பாராட்டினார்கள் சிலர்

மனப்படமாய் பாராட்டிய
புதியவர்கள் கீழிறங்கி வந்து
"நல்ல பேசினேனா? " என்று
நண்பர்களின் கருத்தறிந்தார்கள்

பல கோடி சொத்து
சேர்த்திருந்த தலைவர்
விழா முடிவில்
"பாராட்டுதான் ஒரு படைப்பாளிக்கு
மிக பெரிய சன்மானம் " என
விளக்கம் சொல்லி
பாராட்டியவர்களை
பதிலுக்கு பாராட்டினார்

விழா
சீறும் சிறப்புமாய் நடைபெற்றதாய்
நாளைய
நாளிதழ்கள்
படங்களுடன் பாராட்டக்கூடும்

கூட்டம் முடிந்து
வீட்டுக்கு வந்தால்
கையில் மதிப்பெண் அட்டையோடு
என் கையெழுத்தை
எதிர்பார்த்து...

வாங்கிப் பார்த்தால் ..
சிவப்பு நிற அடிக்கோடு இன்றி
சிறப்பான மதிப்பெண்கள்
"வெரிகுட் பாப்பா
சூப்பரா படிச்சிருக்கியே"

அதுவரை
ஒழுங்காய் நின்ற குழந்தை
இப்போது சற்றுத் தடுமாறி
சொல்ல முடியாததொரு
சங்ககடத்திலும் கூச்சத்திலும் நெளிந்தது

ம்.......
குழந்தைகளிடம் கற்றுக்கொள்வதற்கு
நிறைய இருப்பதாய்
நிறையப் பேர் சொல்லிவிட்டார்கள் ..

எம் .கோசலை ராமன்.

விகடன்..

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் ரேவதி