இடுக்கண் வருங்கால் நகுக

by க அருண்குமார் Sun Aug 21, 2011 12:07 pm

அலுவலத்திலிருந்து
மனக்கழிவுகளை சுமந்தவாறு
வீடு திரும்புகையில்,மனைவியின்
புன்னகையை புறம்தள்ளினேன்..
சிரித்தப் பிளவுபடாத என்
உதடுகள் கண்டு பிளவுபடும்
அவள் இதயத்தை
துச்சமாகினேன்..

மரணச்செய்தி கேட்டு
பயணிக்கும்போது கண்முன்னே
சிரித்துக் குழந்தையிடம்
மறு புன்னகையை மறுத்தேன்..
மரண சோகத்தை குழந்தையிடம்
பகிர்ந்துவிட்ட குற்றஉணர்வின்றி
பயணித்தேன்!!

வயதேறிய நாட்களில்
தலைமுடி நரைத்து,
இதயம் கறுத்து,
உதடுகள் சிரிக்க மறுத்து,
பின்பு மறந்துவிட்டது!!

ஒருநாள், இருபத்திநான்கு
மணிநேரமும் பல்லிளித்தேன்,
அனால் யாருமே
கண்டுகொள்ளவில்லை
மயானத்திலிருந்து
என் மண்டையோட்டை!
இடுக்கண் வருங்கால் நகுக Real_bone_human_skull_male_s

இடுக்கண் வருங்கால் நகுக Real_bone_human_skull_male_s

by **ayyamperumal** Sun Aug 21, 2011 12:23 pm

க அருண்குமார் wrote:
மரண சோகத்தை குழந்தையிடம்
பகிர்ந்துவிட்ட குற்றஉணர்வின்றி
பயணித்தேன்!!

by **ராஜா** Sun Aug 21, 2011 12:28 pm

இந்த அவசர உலகில் , அனைவருமே இந்த மண்டையோடை போல கடைசியில் தான் சிரிக்க வேண்டி வரும் போல.

by **அருண்** Sun Aug 21, 2011 12:32 pm

எனக்கு மரண பயத்தை வர வழைத்து விட்டது..! உங்கள் கவிதை துளிகள்..1

by முகம்மது ஃபரீத் Sun Aug 21, 2011 12:54 pm

வித்தியாசமான வரிகள் சூப்பருங்க

by **Aathira** Sun Aug 21, 2011 12:58 pm

நிதர்சனத்தின் பதிவு... அருமையான சிந்தனை... இடுக்கண் வருங்கால் நகுக 2825183110

by kitcha Sun Aug 21, 2011 3:06 pm

நல்ல கவிதை. அருமையிருக்கு

வாழும் போது வாழக் கற்றுக் கொள்ளவேண்டும்.இல்லையேல் இந்த மண்டை ஒட்டு நிலைமை தான்

by க அருண்குமார் Mon Aug 22, 2011 6:06 pm

நன்றி நன்றி
அன்பு மலர்

by aathma Mon Aug 22, 2011 7:12 pm

மிக வித்யாசமான கவிதை கூடவே மனிதனை எச்சரிக்கும் கவிதையும் கூட

நன்றி நண்பரே , அருமையான கருத்தை கவிதையின் மூலமாக நல்லதொரு படத்துடன் கூறியமைக்கு மகிழ்ச்சி