"மைத்ரீம் பஜதே"(அன்பு ஒன்றே நம்மை ஆளட்டும்)-ஒரு தெய்வத்தின் குரல்- தர்மம்.

பிரபஞ்சத்திலுள்ள சகல ஜீவராசிகளும்..சௌக்கியமாக வாழவேண்டும் என்கிற அன்பான எண்ணத்தினாலேயே..அவை ஒன்றோடொன்று ஒத்துப் போவதற்காக ...ஒவ்வொன்றுக்கும்
ஒரு தர்மம், நியதி ஈஸ்வரனால் ஏற்படுத்தப் பட்டிருக்கிறது. தன் குழந்தைகளை வெயில்
படாமல், மழை படாமல் காப்பாற்ற வேண்டும்..அவர்களுக்கு இள வெயிலின் வெப்பம்
தேவையாக இருக்கிறபோது..அதைத் தந்து அரவணைக்க வேண்டும்..என்கிற அன்பு ஈஸ்வரனுக்கு
இருப்பதால்தான் அதற்கு அனுசரணையாக,இயற்கையை நடத்தி வைத்து மரங்களுக்கு..
ஒரு நியதியை, தர்மத்தைத் தந்திருக்கிறார்.

இந்த அன்பைப் பெற மனுஷ்யர்களான நமக்கு யோக்யதாம்ஸம் வேண்டாமா? மரத்துக்கும்,
மட்டைக்கும் ஈஸ்வரன் வைத்திருக்கும் நியதி நமக்கும் உண்டு. லோக ஷேமத்திற்காக அதை
நாம் நடத்திக் காட்டுகிறபோதுதான்..ஈஸ்வரனின் அன்பைப் பெற நாம் பாத்தியதை கேட்கலாம்.
இந்த நியதிக்கே தர்மம் என்று பெயர். இந்த நியதியை மீறவும்...ஸ்வாமியே..மனுஷ்யனுக்கு
மூளையையும் தந்து..விளையாடிப் பார்க்கிறார். இவனும் தன் மூளையால், தர்மத்தை மீறி..
எதேதெற்கோ..அலைகிறான். கடைசியில்..தர்மமே இறுதி சௌக்கியம் என்பதைத் தன்
மூளையாலாவது புரிந்து கொண்டு விடுகிறான்.

இந்தப் பிரபஞ்சத்தில்..ஏதோ ஒன்று...நம் எல்லோரையுமே..ஏதோ ஒரு விதத்தில்..
தர்மத்தின் திசையில்தான் திருப்பி விட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. இதனால்தான், சகல தேசங்களிலுமே..
மனிதன்..தன்னுடைய பௌதிகத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்து கொள்வதோடு ..நிறுத்திவிடாமல்
வேறு சில "விசித்திரமான" கார்யங்களையும் செய்கிறான். ஒருவன் "சிலுவை" அணிந்து கொண்டு
"பைபிள்" சொல்கிறான். ஒருவன் "தர்கா"விற்குச் சென்று "நமாஸ்" செய்கிறான். ஒருவன்
"விபூதி" பூசிக் கொண்டு "ருத்ரம்" சொல்கிறான். ஒருவன் "திருமண்" குழைத்து இட்டுக்கொண்டு
"ஸுக்தம்" சொல்கிறான். ஒருத்தன் கோபி சந்தனம் இட்டுக் கொள்கிறான்.

இவற்றால் என்ன பயன்?...இவற்றின் பயன் நேருக்கு நேராய்...பௌதிகமாய்..கண்ணில் காட்சியாய்..
தெரியாவிட்டாலும்..இவற்றை ஏன் இந்த மனித சமூகம் காலம்..காலமாய்...பரம்பரை...பரம்பரையாய்..
பின்பற்றி வந்திருக்கிறது? ஏன் இப்படிச் செய்தது?

இந்த உலகில் தன் பௌதிகத் தேவைகளுக்காகவே..மனிதன் பணமும்,பொருளும் சேர்த்தான்.
அன்றைய தேவைகள் தாண்டி..எதிர்காலத்திற்காகவும்..எதிர்வரும் தலைமுறைகளுக்காகவும்
கூட சேர்த்தான். "எதிர்காலம்"என்று ஒன்று வந்தபோது.."அது எத்தனை காலம்" என்கிற கேள்வியும்
வந்தது.அது..ஆயிரம், பதினாயிரம் வருஷங்களில்லை என்பதும் தெரிந்தது.

சரி! இந்த மனுஷ்ய ஆயுள் முடிந்த பின்னே.. அவன் என்ன ஆகிறான் என்ற கேள்வியும் வந்தது..
இந்த உடம்பு போன பின்னோடு....""""மனுஷ்யனும் போய்விடவில்லை"""" என்பதைத்தான்
அந்தந்த தேசத்திலும் தோன்றிய மகான்கள் கண்டறிந்தார்கள். ஆனால் இந்த உடம்பை வைத்துக்
கொண்டு அவன் தர்மமாகவும், அதர்மமாகவும் சேர்த்த பணமும், பொருளும் அவன் கூட வரவேயில்லை என்றும்..அவற்றால் அந்த மனுஷ்யனுக்கு எந்தப் பிரயோஜனமும் இல்லை என்பதையும்
கண்டறிந்தார்கள். அதனால் இந்த உடம்பு போனதும்..அந்த மனுஷ்யனுக்கு நல்ல கதி
ஏற்படுத்துவது எது என்றும்..அதை அடையும் வழிமுறையையும் கண்டறிந்தார்கள். பலதேசங்களில்..
பலவிதத்தில் கண்டு அறிந்தார்கள். சிலுவை, நமாஸ், விபூதி, திருமண், கோபி சந்தனம்..எல்லாம்
இப்படி வந்தவையே.

நன்றி: ஸ்ரீ காஞ்சி மகா ஸ்வாமிகளின் "தெய்வத்தின் குரலில்" இருந்து.

அருமையான பதிவு.நல்ல விளக்கம்

நன்றி! கிச்சா .