* கருத்த பெண் *

Guest · Guest Thu Jul 28, 2011 6:30 pm

என்னை மிகவும் யோசிக்க வைத்த கவிதை இது. சதை ஒன்றுதான். நிறம் தான் வேறு, கருப்பாகவும்; சிவப்பாகவும் இருக்கிறது. கருப்பும், சிவப்பும் இரண்டுமென இந்த உலகத்தில் உலவும் போது, இந்த மானிடம் சிவப்பான சதையை மட்டும் ஏன் தேடிப் போகிறது. கருத்த சதையைக் கண்டாலே ஏன் புறந்தள்ளுகிறது. உளவியலுக்கும் இதில் ஏதேனும் சம்பந்தம் உண்டா?. பதில் இன்னமும் தெரியவில்லை. ஒரு கருத்த சதை கொண்ட பெண்ணின் உணர்வுகள் இந்தக் கவிதையில் ஆதங்கமாக வெளிப்படுகிறது.

வெளுத்ததோல் போர்த்திய
பெண்மைகளை துரத்தி துரத்தி
உனக்கு வசியமாக்குகிறாய்...

கூந்தலின் நிறம் போர்த்திய
பாவப் பெண்மைகளை
ஓரப்பார்வை காட்டவும்
தயங்கி நிற்கிறாய்...

காதலியை தேர்ந்தேடுப்பதிலும்
மனைவியை அமைத்துக்கொள்வதிலும்
கருமையை புறம் தள்ளுகிறாய்...

உன்னை பெற்றதாயும்
நீ பெற்ற மகளும்
எம்நிறம்மென்றால் என்செய்வாய்?

பாலுக்கும் கள்ளுக்கும்
வண்ணம் ஒன்று தன்மைவேறு
ஆழ்நிலத்தில் புதைந்திருக்கும்
கருத்த கல்லில் தான்
வைரம் ஒழிந்திருக்கும்...

வெண்மை உடலுக்குள்
உணர்வையும் உணர்ச்சியையும்
தேடி அலைகிறாய்...

அவைகள் எமக்குள்ளும்
இருப்பதை மறந்துவிடுகிறாய்..
என்னவனே ...
பெண்மையின்
குணங்களை நேசி.,
வண்ணங்களை அல்ல.

**rameshnaga** · **rameshnaga** Thu Jul 28, 2011 6:57 pm

எனக்கு அவர்கள் வெள்ளைப் பெயிண்ட் அடித்தார்கள்:
******************************************

யாரும் எனக்குச் சொல்லியிருக்கவில்லை ..
எச்சரிக்கையாயிருக்கும்படிக் கூடச் சொல்லவில்லை.
ஆகவே..நான் யோசித்திருக்கவில்லை.
பெருத்த சரீரமுள்ள பையன்கள் என்னருகே வந்தபோது..
நான் விளையாடிக் கொண்டிருந்தேன்.

அம்மா எப்போதும் சொல்லியிருக்கிறாள்..
"அன்னியர்களிடம் பேசாதே "-என.
நானும் பேசவில்லை.
ஆறு பேர் என்னைச் சுற்றி வளைக்க..
மீதியிருந்த ஒருத்தன் என் மேல்
வெள்ளைப் பெயிண்ட் -ஐ அடிக்கத் துவங்கினான்.

இது நேர்வது எனக்கு இரண்டாம் முறை.
எனக்கு மட்டும்தான் இது போல்..
வேறு என் நண்பர்கள் எவருக்குமில்லை.
அம்மாவால் பெயிண்ட்-ஐ வழித்தெடுக்க முடியவில்லை.
எனது தோல் தணலாக எரிகிறது.

நான்-என்னைக் கேவலமாக உணர்கிறேன்.
கருப்பாய் நான் பிறந்தது..
யார் செய்த குற்றம்?

நன்றி:

ஆக்கம்:கௌசர் பர்வீன்;
தமிழில்:யமுனா இராஜேந்திரன்.

"ரேசிசத்"தின் முழு வேதனையையும் சொல்லும் இந்தக் கவிதையை
உங்களுடைய ஒரு நல்ல கவிதைக்கு பின்னூட்டமாய் இடுவதில்
எனக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி..மாதவன்.

அதி · அதி Thu Jul 28, 2011 7:53 pm

எத்தனை பேர் வந்து சொன்னாலும் எத்தனை கவிதை வந்தாலும் ஆண்களின் இந்த மனதை மாற்றவே முடியாது. அவர்கள் விரும்புவது தனக்கு ஒரு மனைவியை அல்ல. கூடியிருப்பவர்களுக்கு காட்ட விரும்பும் பொம்மையை. அது அழகாய் இருந்தால் தானே மதிப்பு?