இக்கரைக்கு அக்கரை வெறுமை

க அருண்குமார் · 05/07/2011

நான் திரைகடலோடி திரவியம்
தேட,பிரியமானவர்களை
கரையிலேயே தவிக்கவிட்டேன்..

தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியில்
என் ஆயிரம்கால் தூரம்,
அரை அங்குலமாகும்,ஆனால்
நண்பனின் மரணத்திற்கு
கடைசியாக அவன் முகம் காண,
அரை நொடியில் மயானம்
செல்ல தொழில்நுட்பம்
வளருமா?

தனிமையில் பரிதவிக்கும்
மனைவிக்கு நிலாவை கூட
தூது அனுப்பமுடியாது,
இங்கு இரவு என்றால்
அங்கு பகல்.

சில வருடங்கள் கழித்து
திரவியங்களை சேகரித்து
வீடு திரும்பினேன்.

“அப்பா வந்துட்டாரு டா”
என்று என் மனைவி சொல்ல,
வேகமாக ஓடிவந்து என் பையிலுள்ள
பொம்மையை எடுத்துக்கொண்டு
தாயின் முந்தானையில்
மறைகிறான்.

ஏனோ என் மகனுக்கு
‘பார்பீ டாலிடம்’ இருந்த
அறிமுகமும் அரவணைப்பும்
என்னிடத்தில் இல்லை!!!