எங்கே நிம்மதி ? எங்கே நிம்மதி ?

by **ayyamperumal** Fri Jul 22, 2011 3:20 pm

எங்கே நிம்மதி ? எங்கே நிம்மதி ?

அது ஒரு ஞாயிற்று கிழமை தொழிற்சாலை நிறைந்த அந்த தெருவே அமைதியாய் இருக்கிறது. ஆனால் ஒரே ஒரு 45 வயது மதிக்கத்தக்க முதியவர் மட்டும் தன் கையில் பூக்கூடையோடு நடந்து சென்றார். அந்த கல்லறையில் நுழைந்து ,தன் கையில் இருந்த பூக்களை ஒரு சமாதியின் மீது வைத்து அழ ஆரமித்து விட்டார். நீயேன் இறந்தாய் , நீ இருந்திருந்தால் எனக்கு இவ்வளவு துன்பம் வந்திருக்காதே என்றார்.

அடுத்த வாரமும், வழக்கம் போலவே அன்றும் கல்லறையின் மீது பூக்களை வைத்து நீயேன் இறந்தாய் , நீ இருந்திருந்தால் எனக்கு இவ்வளவு துன்பம் வந்திருக்காதே என புலம்பினார். திடீரென அழுதார், தொழுதார், துடித்தார், துவண்டுபோய் மயங்கி கீழே விழுந்து விட்டார். பதறிப்போன கல்லறை ஊழியர்கள் அவரை தூக்கி, முகத்தில் தண்ணீர் அடித்து தெளிச்சியாக்கினார்கள்.

இதை யெல்லாம் கவனித்த நான் அவரை அழைத்து சென்று, தேநீர் வாங்கி தேந்தேன். வெகுநாளாய் கேட்க வேண்டும் என தோன்றிய அந்த கேள்வியை கேட்டேன். அய்யா உங்களுடைய மனைவி மீது அவ்வளவு பாசமா? அவர் எப்பொழுது இறந்தார் என கேட்டேன் . என்னை பார்த்து ... அழுதுகொண்டே அந்த கல்லறை என் மனைவியின் கல்லறை அல்ல; அவளின் முதல் புருசனோட கல்லறை என்றார்.

(எழுத்து அவர்களுடையது இல்லை . ஆனால் இருவரியில் இருந்த மூல கருத்து அவர்களுடையது ) நன்றி ; புதிய தலை முறை