வரங்களே..சாபங்களாகுமென்றால்..

by **rameshnaga** Tue Jul 19, 2011 11:35 pm

உனது பனிக் குடத்துள் நீந்தியபடி...
நீளும் உனது கனவுகளின் தொகுப்பாகி விடுகிறேன் நான்.

மருத்துவமனையின் மானிட்டர்களில்..
நீண்டு, சுருங்கும் கோடுகளை கற்பனையில்...
இழுத்துப் பிடித்த படி..
எனக்கொரு உருவம் தந்து இரசிக்கிறாய் நீ.

நீளும் மௌனமும், கனவுகளும்
சுகமான சுமையாகிவிட..
தவமாகி விடுகிறது வாழ்வு உனக்கு.

தவத்தின் வரமாய்..நான்.

யாரும் அமர முடியாத
உன் இடுப்புச் சிம்மாசனத்தில் ஏறி அமர்கிறேன்..
என் குழந்தை நாட்களில்..
உன் கனவைப் பகிர்ந்து கொண்டு.

பின் தொடரும் நாட்களில்...
உன் விழுதுகள் மரமான பின்னர்..
உனது கனவுகள்..கனவுகளாகவே தொடர்ந்து விட..

முதுமையின் வரிகள் முகத்திலும் படிய..
நீண்டு...கசந்த வாழ்க்கையின் துயரங்கள் நெட்டித் தள்ள..
விழுந்து விடும் விழிகளோடு விழித்திருக்கிறாய் நீ...
வெறுமனே சுவாசிக்கும் அடையாளத்துடன் மட்டும்.

அது சரி!
தவங்கள் வரங்களாகும் என யார் சொன்னது?