நினைவுகளும் பயணமாக..

நினைவுகளும் பயணமாக..

பேருந்து நகர்கிறது - நான்
ஓர இருக்கையில் அமர்ந்திருக்கிறேன்..

காற்று சில்லென்று வீசுகிறது;

ஜன்னலின் கதவோரம் மனசு
படார் படாரென்று -
அடித்துக் கொள்கிறது;

பட்டாம் பூச்சிகள்
மனதின் வெறுமைகளைஎல்லாம்
தூக்கிக் கொண்டு - ஆங்காங்கே
ஒன்றாய் இரண்டாய் பறந்து திரிகிறது;

கண்மூடவில்லை; கனாக் காணவில்லை;
அதோ - சற்று தூரத்தில் தெரிகிறதந்த
ஓடி பிடித்து விளையாண்ட காலம்..

இடுப்பிலிருந்து இறங்கிய கால்சட்டையை
தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டு -
தட்டான் பிடிக்க ஓடுகிறோம் நாங்கள்;
உணி பூ பறித்து மாலையாக்கி
கழுத்திலிட்டு பெயர்வைக்கிறோம்;

இந்த வருடம் முழுதும்
இது தானுனக்குப் பட்டப் பெயரென்று -
எங்கே சென்றதந்த காலம்?

மண்ணில் -
உணவு சமைத்து
ஆளுக்கொரு கைகொடுத்து
உனக்கா எனக்கா என பொறாமையின்றி
மன்சொப்பை கையிலேந்தி -
தின்பது போல் செய்த பாவனையில் -
மனது நிறைந்த அந்த சிரிப்பில் -
பற்களும் மனதும் வெள்ளையாய் பளிச்சிட்டதே....
எங்கே சென்றதந்த காலம்?

அட்டையில் கோயில் கட்டி
கல்லிலே கடவுள் செய்து -
கைகட்டிக் கொள்ளாமலே.. கண்மூடி நிற்காமலே..
நினைத்ததெல்லாம் நடந்ததோ...
நடக்காதது மறந்ததோ தெரியவில்லை,

பசியென்று அழுது வைக்காமல் -
இது பிடிக்குமென்று சொல்லி வைக்காமல் -
கொடுத்ததெல்லாம் பிடித்தது;
எல்லாம் கேட்காமல் கிடைத்தது;
எங்கே சென்றதந்த காலம்?
ஊரெல்லாம் ஓடினோம்...
ஆடிப் பாடித் திரிந்தோம்;

மாங்காய் பறித்தோம்.. பனை மரம் ஏறினோம்;

பசும்புல் துண்டித்து ஆட்டுக்குப் போட -
திருட்டு தெரியவில்லை,
துவேசம் புரியவில்லை,
உல்லாசமாய் பறந்தோமே.....
எங்கே சென்றதந்த காலம்?

வேறெங்கு சென்றுவிடும் காலம்...(?)

நாம் தானே அங்கிருப்பதில்லை என
உணர்கையில்-

பேருந்து நிற்கிறது.

வியர்வை கூட்டத்தில் என்வாசம்
எவரின் மூக்கையும் துளைக்காதிருக்க -
சற்று தூர விலகி..
இறங்கி..
தெருவை என் வேகங்கள் மடித்து விழுங்கிய
நடையில் -
அதோ தெரிகிறது என் வீடு!

அட்டை பெட்டிகளில்
அன்றடுக்கி விளையாடியது போலவே

இன்று அழகழகாக வீடுகள்;

எப்படியோ நினைவுகளை தொலைக்க
முடியாமலே -
கட்டிடங்களுக்குள் புகுந்து - என்
வீட்டை அடைகிறேன்..

வீட்டில் -
என் வாசம் பரவிவிட்டது போலும்;

அதோ..
என் மகளும்..
பேரக் குழந்தைகளும்
ஓடி வருகிறார்கள்;

அவர்களுக்கெல்லாம் -
தட்டானோ... தும்பை பூவோ...
தெரிவது கூடா இல்லை;

எப்படித் தெரியும்(?)

அவர்களுக்குத் தான் விளையாட
கம்பியூட்டரும் -
கிரிக்கட்டும் இருக்கிறதே!!
--------------------------
வித்யாசாகர்

அருமை எம் மண் மணம் கமழும் கவிதை நான் என் ஊருக்கே சென்று திரும்பி வந்துவிட்டேன்

vidhyasagar wrote:நினைவுகளும் பயணமாக..



இடுப்பிலிருந்து இறங்கிய கால்சட்டையை
தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டு -
தட்டான் பிடிக்க ஓடுகிறோம் நாங்கள்;
உணி பூ பறித்து மாலையாக்கி
கழுத்திலிட்டு பெயர்வைக்கிறோம்;


--------------------------
வித்யாசாகர்

கவிதைக்கு பொய் அழகு என்கிறார்கள், ஆனால் இவ்வரிகள் உண்மை மட்டுமில்லை சிறுவயதில் செய்ததை நினைவூட்டுகிறது

கவிதைக்கு உண்மை தான் நிலைக்கும் அழகு.. கிருபை

அருமை..அருமை வித்யாசாகர்..கவிதை படிக்க ரொம்ப நன்றாக இருந்தது.. எஸ் இங்கு பசங்களுக்கு கேம்ஸ் என்றால் போதுமே..அதுவும் வீடியோ கேம்ஸ் போதுமே..இதுதான் இப்போதைய உலகம்..கவலைக்குரியதுதான் ..அருமையாக கவிதையில் காண்பித்து இருப்பது விட்யாசாகருக்கே உரிய சிறப்பு..பாராட்டுக்கள்

வணக்கம் வித்தியாசாகர்

கவிகள் சொல்லும் சொல்களில் இதுவும் ஒன்று வித்தியாசாகர்

கவிதைக்கு பொய் அழகு

அதுசரி, எங்களிருவரின் (ரூபன்) கண்களில் ஈரம் தெரியவில்லையா மீனு?

சகோதரருமில்லை, மீனுவுமில்லை. நாங்கள் பாவமில்லையா?

பிரகாஸ் wrote:வணக்கம் வித்தியாசாகர்

கவிகள் சொல்லும் சொல்களில் இதுவும் ஒன்று வித்தியாசாகர்

கவிதைக்கு பொய் அழகு

அதனாலோ என்னவோ, நான் உண்மையை மட்டுமே எழுத நினைக்கிறேன் பிரகாஷ். வணக்கம்!

குழந்தையை மானே தேனே என்று கொஞ்சுவது போல், கவிதைகளிலும் சில கொஞ்சல்கள் இருக்கலாம். கொஞ்சல்கள் பொய்யென்ற கணக்கில் வராதெனில், குழந்தைகளை போல - கவிதைக்கும் உண்மையே அழகு!

vidhyasagar wrote:அதுசரி, எங்களிருவரின் (ரூபன்) கண்களில் ஈரம் தெரியவில்லையா மீனு?

சகோதரருமில்லை, மீனுவுமில்லை. நாங்கள் பாவமில்லையா?

கொஞ்சம் புரியவில்லை வித்யாசாகர் ...

உங்கள் கவிதைகளில் உண்மை மிளிர்கிறது நானும் நன்னுற்றேன்