உன்னையும் எனது பெண் என...

உனது பிரார்த்தனைகள் ஒன்றும் அத்தனை கடினமானவை அல்ல-
நிறைவேற்றுவதற்கு.
நீ கடந்து வந்த முப்பது தீபாவளிகளில் -
எந்த அரக்கனையும் கொல்லும்படி நீ கேட்கவில்லை.
நீ இரந்து வேண்டியதெல்லாம் -
எளிமையாய் ஒரு குடிசையும், மாசற்ற ஓர் ஒற்றை நட்பும்.
பார்க்கப்படாமலே நிராகரிக்கப்படும் ஒரு ஏழையின் வேதனை மனுவைப் போல் -
பரிணாம வளர்ச்சியில் தன் காதுகளை இழந்துவிட்ட
கடவுளிடம் போய்த் திரும்பி விட்டன உனது பிரார்த்தனைகள் எந்தப் பலனுமற்று.
*********************
ஒவ்வொரு நாளின் அந்தியிலும் துவங்கியது
உனது அதீத ஒப்பனைகள்.
உன்னைச் சந்திக்கும் ஒவ்வொருவனிடமும்
உனக்கு ஒவ்வொரு பெயர்.
உன்னைக் கட்டித் தழுவிய ஒவ்வொரு மேகத்திடமும்
நீ கருணையின் மழையை எதிர் பார்த்து கண்ணீர் சிந்தினாய் -
தாளாத, முடிவற்ற ஏக்கத்துடன்.
ஏனோ-அவை எச்சில் துப்பிக் கலைந்து விட்டன -
நான் உட்பட.
**********
இன்று-உன் உடல் மீதான வன்முறைகளும்,வருத்தங்களும்
மரத்துப் போய் விட்டது உனக்கு.
ஆயுதங்களின் உலகத்தில் -அகிம்சை சுடப்பட்டு விடும்
என்பதைத் தாமதமாக உணர்ந்து கொண்டவள் நீ.
எப்போதும் நிராயுதபாணியாய் -
ஒரு பிச்சைக்காரனின் கலயச் சோற்றாய் நீ.
எப்போதும் ஒரு கை உணவல்ல நீ-
ஒரு வயிற்றுக்கான உணவாயும் இல்லை நீ.
*************
மரணம் சிலருக்கு வரமாகி விடுகிறது.
உனக்கு நிச்சயம்-அப்படித்தான்.
இப்போது நான் உதிர்க்கும் கண்ணீர்த்துளி -
நீ வேண்டிய வரம் இல்லை.
இருந்தாலும்-அதில் ஒப்பனை இல்லை.
இன்று-நீ கடவுளின் காலடியில்-கடவுளின் வரமாய்.
உனக்கான பிரார்த்தனைகள் ஏதுமற்று.
***************
நேற்று-என் கனவில் வந்த கடவுளுக்குக் காதுகள் இருந்தன.
இரவு முழுவதும் உன் பிரியத்தைச் சொன்னது கடவுள்.
அந்தக் கணத்தில்தான் நான் உன்னை உணர்ந்தது
எனது பெண் என.

மிக அருமையான மனம் நெகிழவைக்கும் வரிகள்.....
பெண்களின் நிலை எப்படி என்பதை இதை விட அருமையாய் சொல்லமுடியுமா சந்தேகமே... ஒப்பனையின்றி கடவுளின் காலடியில் கடவுளின் வரமாய்.... இதுவே இறைவனின் இறுதி தீர்ப்பும்....

அன்பு வாழ்த்துக்கள் ரமேஷ்...

நல்லதொரு படைப்பு தொடருங்கள்

என்னால முடியல வாழ்த்துறதுக்கு இப்படி ஒரு அழகான கவிதையை ச்சே ரொம்ப அழகா இருக்கு கவிதை

நீங்க ரொம்ப நல்லா கவிதை எழுதுறீங்க நண்பா

நல்ல கவிதை

நன்றி!மஞ்சுபாஷினி.
நன்றி!ஹாசிம் சார்.
நன்றி!மாணிக்.
நன்றி!அப்துல்லாஹ் சார் .
அன்புடன் ரமேஷ்.