வாழ்கையே கொஞ்ச காலம்தான்!

வணக்கம் நண்பர்களே..........

வியட்நாமிய மக்களைப்பார்த்து நெறய விஷயம் புரிஞ்சிகிட்டேன்.......முதல்ல உழைப்பு........என்னமா தீயா உழைக்கிறாங்க.........ஆணும் பெண்ணும் சும்மா பறந்து பறந்து(!) உழைக்கிறாங்க(நம்மூர்ல இல்லையான்னு கேட்டுப்புடாதீங்க!).......அதுக்கேத்த வாழ்கை வாழறாங்க.........(என்சாய் பண்ணுறாங்கப்பா!)

நம்ம பாரம்பரியம் எப்படின்னா......கடினமா உழைச்சி அந்த உழைப்போட வருமானத்த நம்ம அடுத்த தலைமுறைக்கு சேர்த்து வச்சிட்டு போயிருவோம்......நமக்கு தெரிஞ்ச அந்த உழைப்போட அருமை நம்ம சந்ததிகளுக்கு தெரியாம போக நிறைய வாய்ப்பு இருக்கு............

ஆனா இங்க அப்படியில்ல.........தனி மனித சுதந்திரம் அதிகம்.........அதாவது.....குழந்தைகளோட படிப்பு 10 வரை பெற்றோர் பொறுப்பு..........அதுக்கு பிறகும் உதவி செய்வார்களே தவிர......அந்த குழந்தைகளோட தனிப்பட்ட செலவுகளுக்கு அவர்களே பகுதி நேரம் உழைச்சி சம்பாதிசிக்கோணும்......தங்களின் வயதான காலத்திலும் தங்கள் வாரிசுகளிடம் அண்டி வாழ்வதை இவர்கள் விரும்புவதில்லை.......

ஒரு U turn.......

மிருகத்துக்கும் மனிதனுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் உடையில் மட்டுமே.....ஆனாலும் மிருகம் சேமிப்பு என்ற போர்வையில் நாலு தலைமுறைக்கு சேத்து வைக்க நினைக்கறது இல்ல.....மனுஷன் தன்னை விட தன் தலைமுறைக்காகவே அதிகமாக கவலைப்படுகிறான்((தலீவர் போல!)........பணத்துக்காக துடிக்கிறான்.......

இந்தியர்கள் மட்டுமே குடும்பத்துக்காக மிகவும் வருந்துபவர்களாக தோன்றுகிறது.......மேலை நாட்டவர் அந்த அளவு வருந்துவதாக தெரியவில்லை.....

நம்ம நாட்டுல தான் 50 வருஷம் கஷ்டப்பட்டு உழைச்சி அந்த காசை புள்ளைங்க கிட்ட கொடுத்து புட்டு பெரியவங்க தீண்டத்தகாதவர்களாக பல முதியோர் இல்லத்துல இருக்குறாங்க.........ஏன் இந்த கஷ்டம் நம்ம மக்களுக்கு மட்டும்!.......தன் புள்ளைங்க வாழ்கைய நெனச்சிக்கிட்டு எந்த வித சந்தோசத்தையும் அனுபவிக்காம காச சேத்து அதுங்க படிப்பு, எதிர்காலம் இத நெனச்சிகிட்டே வாழ்ந்துடுறாங்க...........

இந்த நிலைமை மாறனும்.......ஒரு பக்கம் குடும்பத்த பத்தி கவலைப்படாத குடிகார கூட்டம்......இன்னொரு பக்கம் குடும்பத்த பத்தியே நெனச்சிக்கிட்டு சோறுதண்ணி நேரத்துக்கு திண்ணாம வாழ்கைய ஓட்டுற கூட்டம்..........

என்னதான் பையனுக்கும் பொண்ணுக்கும் செய்ஞ்சி வச்சாலும் கடைசில நமக்கு நல்ல கதி இல்ல...........முடிஞ்ச வரைக்கும் நமக்கு கெடைச்ச இந்த மனுசப்பய வாழ்கைய சந்தோசமா அனுபவிக்கனும்............

"பேக்கட்டுல பத்து ரூபா இல்லைன்னா இந்த பாசம் நேசம் எல்லாம் இல்லீங்க...."

கடைசில நாமெல்லாம் "வால்மீகி" தான்!

என்னதான் குடும்பத்துக்கு செஞ்சாலும்......கடைசில சொல்லுவாங்க பாருங்க ஒரு வார்த்தை.......இது உங்க "கடமை" அப்படின்னு......அந்த வார்த்தைக்குள்ள தான் நம்ம வாழ்கையே அடங்கி கெடக்குதோ...........!

என்னோட தாழ்மையான கருத்து என்னன்னா கடமைய செய்யுங்க...........அதே நேரத்துல அந்த கடமை உங்கள எதிர்காலத்துல காப்பாத்தும்ங்கர எண்ணத்தை தூக்கி போட்டுடுங்க...........உங்களுக்காகவும் கொஞ்சம் சேமிச்சி வச்சிக்கோங்க.........

ஏன்னா நீங்களும் உங்கள நம்பி வர்ற மனைவியும்(நல்லா கவனிங்க உங்கள நம்பி!)............மட்டுமே நிஜம்..........மத்ததெல்லாம் "passing clouds"................

குழந்தைங்க மேல அன்பு வைங்க........ஆனா அவங்க தான் நம்ம எதிர்காலம்ங்கர எண்ணம் வைக்காதீங்க..........நம்மளோட கனவுகள அவங்க மேல திணிக்காம........அவங்கள ஒரு Product அப்படின்னு நெனைக்கறத விடுத்து.......அவங்கள அவங்க சொந்த கனவுகளோட வாழ விடுங்க........

கனவு மெய்ப்பட வேண்டும்..............

"வாழ்கை வாழ்கை இன்பமடா........வாழ்வது அவரவர் கையிலடா........வாழ நினைப்பவன் மனிதனடா...........வாழ வைப்பவன் தெய்வமடா............."
கொசுறு: வாழ்கையே கொஞ்ச காலம்தான்........இந்த வாலிபம் கொஞ்ச நேரம்தான்.......!
விக்கியுலகம்