கண்ணீர்க் கறை

அப்துல்லாஹ் · அப்துல்லாஹ் Mon Jun 13, 2011 1:56 pm

மறைந்தும் மறையாத மஞ்சள் சூரியனாய் நீ
உன் முகம் உள்வாங்கிய ஓயாத அலைகடலாய் நான்
வெளித்தள்ளும் சிப்பிகளாய் வேகாத உன் நினைவுகள்
மாலையும் இரவும் மயங்கிடும் கணத்தில் உன்னுடன்
சிணுங்கி கிறங்கி பின் இணங்கிக் களைப்புடன் காதலானேன்
மாலைகளின் மங்கியஒளியில் கறைபடிந்த காதலாய் நான்மட்டும்
கூதர்க் காற்றின் குளிராய் நடுக்குகிறது உன் வெறுமை
நடுக்கடலின் அரவமில்லாத நடுநிசியாய் என் உள்ளம்
கடலாடி முத்துக்குளித்து கரை சேர்க்கும் பொருள் போல்
உடலாடி உட்புகுந்து உறவாடியவனே
உப்புக்கரிக்குமென் கண்ணீரைக் கரை சேர்ப்பாயா
கனவுப் புகைக் கூண்டில் கையறுநிலையில் நான்
திசைஏதும் அறியாமல் உள்ளுக்குள் முடங்குகிறேன்
அடங்கி ஒடுங்கி உன் வரவுக்காய் வாசல் நோக்கி
அழுதழுது ஓய்வதன்றி வேறேதும் அறிகிலேனே

அப்புகுட்டி · அப்புகுட்டி Mon Jun 13, 2011 2:04 pm

வேதனைகள் நிறம்பிய வரிகள் அருமையாக உள்ளது அப்துல்லாஹ் பாய்யா

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் அப்புகுட்டி

அப்துல்லாஹ் · அப்துல்லாஹ் Mon Jun 13, 2011 2:17 pm

நன்றி அப்பு
அதென்ன பையா அல்லது பாயா?
தங்களின் பின்னூட்டத்திர்க்கு என் அன்பும் மகிழ்வும்....

அப்புகுட்டி · அப்புகுட்டி Mon Jun 13, 2011 2:20 pm

அப்துல்லாஹ் wrote:நன்றி அப்பு
அதென்ன பையா அல்லது பாயா?
தங்களின் பின்னூட்டத்திர்க்கு என் அன்பும் மகிழ்வும்....

அண்ணா என்பதை அப்படி சொன்னேன்
நன்றி உடன் பிறப்பே
தொடருங்கள் உங்கள் சிந்தனைகளை இங்கு வரிகளாக
எங்கள் வாழ்த்துக்கள் என்றும் உங்களுக்கு
கண்ணீர்க் கறை 224747944