அண்ணன் மனசு

எவர்சில்வர் டப்பாவில் ஆசையுடன் ரவா லட்டுகளை அடுக்கி வைத்தாள் தேவானை.

"செண்பகா... ஆபீசுக்கு போற வழியில கதிரேசன் மாமா வீட்ல இதைக் கொடுத்துட்டு போயிடு...'' டப்பாவை மகள் கையில் திணித்தாள்.

"என்னம்மா... அண்ணன் மேல ஆசை பொங்கி வழியுதாக்கும்...'' கொஞ்சம் கோபத்துடன் கேட்ட மகளை சீற்றத்துடன் பார்த்தாள் தேவானை.

"ஏண்டீ... எங்க அண்ணனுக்கு என்ன குறைச்சல்... உங்கப்பா இறந்த இந்த அஞ்சு வருஷமா... தங்கச்சி குடும்பத்தை உள்ளங்கையில வச்சி தாங்கறாரு... உன்னை காலேஜ் முடிக்க வைச்சு நல்ல வேலையிலயும் சேர்த்து விட்டிருக்காரு... எல்லாத்துக்கும் மேல உன்னை நல்லபடியா கல்யாணம் பண்ணிக் கொடுக்கணுமின்னு நல்ல மாப்பிள்ளை தேடி அலைஞ்சிக்கிட்டிருக்காரு... அப்படிப்பட்டவர் மேல பாசமா இருக்கறதுல என்ன தப்பு...''

"அம்மா நீ ரொம்பவும் வெகுளிம்மா... வெளுத்ததெல்லாம் பாலுன்னு நினைச்சுடறே... இத்தனை காலம் உங்கண்ணன் இந்த குடும்பத்தை பார்த்துக்கிட்டதெல்லாம்.. ஊர்க்காரங்க ஏச்சுக்கும், பேச்சுக்கும் பயந்துதான்... இப்பக் கூட எனக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்க இறங்கியிருக்காரே, ஏன் தெரியுமா... நீ புள்ள கேட்டு அவங்க வீட்டு வாசல்ல நின்னுடக் கூடாதுன்னுதான்... படிச்சுட்டு பெங்களூர்ல கைநிறைய சம்பளம் வாங்கற பையனை விட்டுட்டு உள்ளூர்ல மாப்பிள்ளை தேடி அலையறாராம்... இதை நம்ப நீ தயாரா இருக்கலாம்... ஆனா... என்னை ஏமாத்த முடியாது தெரிஞ்சிக்க...''

விருட்டென்று வெளியேறிய மகளை ஆச்சரியத் துடன் பார்த்தாள் தேவானை. என்ன பேச்சு பேசிவிட்டுப் போகிறது இந்த பெண்... இவளைப் போல் வெட்டு ஒண்ணு துண்டு ரெண்டுன்னு பேச தேவானையால் முடியாது. அவள் வளர்ந்த விதம் அப்படி... இருந்தாலும் செண்பகா பேசியதிலும் நியாயம் இருக்கத்தான் செய்கிறது... ஏன் அண்ண னிடம் இதைப்பற்றி நேரே கேட்கக் கூடாது... மனம் அலைபாய உடனடியாய் கதவைப் பூட்டிக் கொண்டு அண்ணன் வீட்டுக்கு கிளம்பினாள் தேவானை.

அண்ணன் வீட்டு வாசலில் அவள் கால் வைத்த சமயம்...

"இந்தாங்க... நீங்க கேட்ட மாதிரி நாலு வரனை தேடிப் பிடிச்சு கொண்டாந்திருக்கேன்... போட்டோ வும், ஜாதகமும் இந்த கவர்லயே இருக்கு... பார்த்துட்டு சம்மதம் சொன்னீங்கன்னா உடனே பையன் குடும்பத்தை வரவழைச்சு பொண்ணு பார்க்க வச்சுடலாம்...''

தரகர் கொடுத்த கவரைப் பிரித்து போட்டோக்களை கையில் வைத்து உற்று நோக்கினார் கதிரேசன்.

"ஏன் தரகரே... இந்தப் பையன் செண்பகாவுக்கு பொருத்தமா இருப்பான் இல்ல...''

ஆர்வத்துடன் கேட்ட கதிரேசனை தயக்கத்துடன் ஏறிட்டார் தரகர்.

"அதை விடுங்க ஐயா... எனக்கு ஒரு சந்தேகம்... செண்பகாவுக்கு பொருத்தமான மாப்பிள்ளைய ஊரெல்லாம் தேடி அலையுறீங்களே... நான் கேட்கறேன்னு தப்பா நினைச்சுக்கப்படாது... ஏன் உங்க பையனுக்கு செண்பகாவை கட்டிவைக்கக் கூடாது..? ஒரு வேளை செண்பகா ஜாதகத்துல தோஷம் ஏதாச்சும்...'' தரகர் முடிக்குமுன்பே குறுக்கிட்டார் கதிரேசன்.

"சேச்சே... செண்பகாவைப் பத்தி எதுவும் சொல்லாதீங்க... அவ சொக்கத்தங்கம்... மகாலட்சுமி மாதிரி எந்த வீட்டுக்கு போனாலும் நல்லாயிருப்பா... குறை என் பையனுக்குத் தான்... பெங்களூர்ல வேலை கிடைச்சு போனவன் கை நிறைய சம்பளம் மட்டும் வாங்கல... மடி நிறைய பாவமும் சேர்த்து வெச்சுருக்கான்... குடி, கூத்துன்னு அவன் அலையறதை நேர்லயே பாத்துட்டேன்... பாவம் என் தங்கச்சி... ஏற்கனவே அவ தன் குடிகாரப் புருஷன்கிட்ட பட்டதே போதும்... செண்பகாவது நல்லவனுக்கு வாழ்க்கைப்பட்டு மகராசியா வாழணும்... அதான் பெத்த புள்ளய பத்தின வேதனைய ஒதுக்கித் தள்ளிட்டு... செண்பகா நல்லபடியா வாழணும்னு மாப்பிள்ளை தேடி அலைஞ்சுகிட்டிருக்கேன்...''

அண்ணனின் நல்ல மனசு தேவானையின் நெஞ்சைத் தொட... மனநெகிழ்ச்சியில் கண்களில் கண்ணீர் துளிர்த்தது.

கே.லட்சுமி

யதார்த்தமான கதை
அருமை

கதை

அருமையான கதை.