தானம்

ஞாயிற்றுக்கிழமை மதியம்.

குணவதி வீட்டுப்பாடங்களை எழுதி முடிக்கவும், அம்மா கோகிலா சாப்பிட அழைக்கவும் சரியாக இருந்தது. பையை ஒழுங்குபடுத்தி வைத்து விட்டு, கை, கால், முகம் கழுவி சாப்பிட அமர்ந்தாள். அப்போது...

``அம்மா... தாயே! பசிக்குது... கொஞ்சம் சோறு போடு தாயீ'' என்று வெளியே குரல் கேட்டது.

``சரியா சாப்பாட்டு நேரத்துல பிச்சை கேட்டு வந்திடுவாங்க'' என்று சலிப்போடு எரிச்சல்பட்ட கோகிலா, ``போ... போ... சாப்பாடு கிடையாது, எல்லாம் முடிஞ்சி போச்சு'' என்று பொய் சொன்னார்.

ஆனாலும் பிச்சைக்காரியின் அதே பல்லவி தொடர்ந்து கேட்டுக்கொண்டிருந்தது.

``ஒரு தடவை சொன்னா கேட்க மாட்டாங்களே!'' என்று கோபத்தோடு வெளியே போனார், கோகிலா.

அவரைப் பார்த்ததும் பிச்சை கேட்டு வந்த வயதான பெண்மணி, ``அம்மா... தாயே... பசிக்குது. கொஞ்சம் சோறு போடு தாயீ'' என்று மீண்டும் கேட்டாள்.

``சாப்பாடு இல்லைன்னு நான் சொன்னது உங்க காதுல விழலையா?'' என்றார் கோகிலா.

``என்ன தாயீ சொல்ற? என் காது சரியா கேட்காது. கொஞ்சம் பலமா சொல்லு தாயீ...'' என்றார் அந்த அம்மாள்.

அப்போது அங்கு வந்த குணவதி, தன் தட்டில் இருந்த சாப்பாட்டை அந்த வயதான பெண்மணியின் தட்டில் கொட்டினாள்.

``புண்ணியவதி, நீ நல்லாயிருப்ப தாயீ'' என்று வாழ்த்திவிட்டுச் சென்றார் அந்த அம்மாள்.

``ஏண்டி குணவதி, உனக்கு வச்ச சாப்பாட்டை அப்படியே போட்டுட்டியே! நாமோ அன்றாடம் காய்ச்சிங்கடி. வீட்டுல அளவாத்தானே சமைத்தேன்'' என்றார் கோகிலா.

``பரவாயில்லைம்மா, நான் ஒருவேளை சாப்பிடாம இருந்துக்குறேன்.''

அவள் அப்படிச் சொன்னதும் தாய் மனம் கேட்கவில்லை.

``ஒரு ஐம்பது காசாவது போட்டிருக்கலாமேடி.''

``காசை விட சோறு போடுறதுதாம்மா புண்ணியம். எங்க தமிழாசிரியை சொன்னாங்க, மிகப்பெரிய கொடையாளின்னு பேரெடுத்த கர்ணன், சொர்க்கத்துல சோறு கிடைக்காம திண்டாடினாராம். ஏன்னா, எல்லா தானமும் செய்த கர்ணன், அன்னதானம் மட்டும் செய்யலையாம். அதனால அன்னலட்சுமி அவருக்குப் படி அளக்கவில்லையாம்'' என்று விளக்கம் சொன்னாள்.

``இப்படி தானதர்மம் செய்யுறது தப்பு குணவதி. ஏன்னா, தானமும், தர்மமும் செய்வது பிச்சைக்காரர்கள் பெருகக் காரணமாகிடும். அதனால பல பேர்கள் உழைக்க எண்ணாம சோம்பேறிகளா ஆகிடுவாங்க. இலவசமாக கிடைப்பது தெரிஞ்சா... பிச்சை எடுக்கத்தான் புத்தி போகும். பிச்சை போடுறதை நிறுத்தினால்தான் பிச்சை எடுக்கு றவங்க பெருகாம இருப்பாங்க'' என்று பதிலுக்கு விளக்கம் சொன்னார் கோகிலா.

``அம்மா, கையேந்தி வாழுற வாழ்க்கை எவ்வளவு கேவலமானது, வேதனையானதுன்னு அவங்களுக்குத் தெரியும். இருந்தாலும், அவங்களால முடியாமத்தான் கையேந்துற நிலைமைக்கு ஆளாகுறாங்க. வயித்துப் பசிதான் அவங்களை இந்த நிலைக்கு ஆளாக்குது.

காசை தர்மம் செய்தா தான் நீங்க சொன்னபடி பிச்சை எடுக்குறவங்க எண்ணிக்கை அதிகமாகும். ஆனா, பசிக்கு சோறு போடுறது பாவமே இல்லைம்மா. காசு கேட்டு கையேந்துறவங்களுக்கு பழமோ, பலகாரமோ போடுற பழக்கம் ஏற்பட்டா பிச்சைக்காரங்க எண்ணிக்கை குறைஞ்சிடும். ஏன்னா, காசைச் சேர்த்து வைப்பது போல சோற்றைச் சேர்த்து வைக்க முடியாது.

பசிக்குதுன்னு யாரு வந்தாலும், அவங்க பசியைப் போக்கணும். அதுதான் மனித தர்மம். பசியோட வந்த அந்த பாட்டியைப் பார்த்தா உங்களுக்குப் பாவமா தெரிய லையா? அவரைக் காப்பாற்ற உறவுகள் இல்லாததால் தானே அவருக்கு இந்த நிலைமை. இப்படிப்பட்ட உறவுகளால் கைவிடப்பட்டவங்களுக்கு உதவுறது புண்ணிய மான செயல்'' என்றாள் குணவதி.

தான் பெற்ற மகள் தனக்கே பாடம் சொல்லியதைக் கேட்ட கோகிலாவுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. மகளின் அறிவையும், குணத்தையும் கண்ட தாயின் மனதில் பேரானந்தம் வந்தது. குணவதி என்று அவளுக்கு தான் வைத்த பெயர் பொருத்தமாக இருப்பதை எண்ணி மகிழ்ந்தார் கோகிலா.

மாசு. சவுந்தரராசன்