நினைவுகளின் நெடி....

by மஞ்சுபாஷிணி Mon Jun 06, 2011 1:50 pm

First topic message reminder :

நினைவுகளின் நெடி
நிலைகுலைய வைக்கிறது

துரோகங்களின் கணக்கோ
தலைச்சுற்ற வைக்கிறது

பிரிவின் வேதனையோ
உயிரை வதைக்கிறது

செய்த தவறுகளை
மறந்து மன்னித்துவிட்டால்
ஆசுவாசம் கிடைக்குமா?

மன்னிக்கும் மனப்பாங்கு
மனிதனுக்கு இருக்குமா?

மறக்கும் சக்தி
உள்ளத்துக்கு உண்டா?

விடை தெரியாத கேள்விகள்
விடியும்வரை அலைக்கழிக்கிறது

உறக்கம் மறுத்த விழிகளோ
விட்டம் வெறிக்கிறது

முடிவற்ற தொடராய்
இதயம் வலிக்கச்செய்கிறது

செயல்களின் காரணகர்த்தா
இறைவன் என்றால்

விதி என்றுச்சொல்லி
சமாதானம் அடையலாம்

மனிதனின் சதி என்றால்
பொறுமையாய்
அமைதியாய்
மௌனமாய்
இருந்துவிடலாம்....

by செய்தாலி Mon Jun 06, 2011 3:33 pm

வினாக்களுக்கு விடைகளாய் கேள்விக்குறிகளாய் மனிதன்
கைகளும் பைகளும் பிறரின் வஞ்சத்தால் நிரம்பிய பின்னும்
அகமெல்லாம் துரோகத்தின் உமிழ்நீர் வடிய வாடிய அவனும்
கூனிக் குறுகி குலை நடுங்கி ..............

நிகழ்காலத்து மனித நிழலின் நிஜம் உங்கள் வரிகளில்
ஆசிரியர் பெருந்தொகையே உங்கள் வரிகள் அற்புதம்

உங்கள் உணர்வுபூர்வமான வரிகளும் தொடரட்டும்

by அப்துல்லாஹ் Mon Jun 06, 2011 3:45 pm

நல்லது நன்றி செய்தாலி
வேறு ஒரு திரியில் காண்போம் பதிலுக்கு உளம் நிறைந்த மகிழ்ச்சி..
எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக சகோதரி மஞ்சுவின் வரிகளைப் படித்தவுடன் அவரின் இந்தக்கவிதை என் மனதில் பாதிப்பை உண்டாக்கியது என்பதை மறுக்க முடியாது முதலில் நிஜமா ஒரு கவிதையை வழங்கியதற்க்கு அவருக்கு நன்றி சொல்லி முடிக்கிறேன் ...

by மஞ்சுபாஷிணி Mon Jun 06, 2011 6:51 pm

செய்தாலி wrote:ஒவ்வொரு மனிதர்களின் அகத்தில் விடையின்றி அலைந்து திரியும் வினாக்கள்
வரிகளில் சலனங்களால் நித்திரை தொலைத்த ஆழ்மனம்

ஆழமான சிந்தனை தோழி பாராட்டுக்கள் வாழ்த்துக்கள்

அன்பு நன்றிகள் செய்தாலி

by மஞ்சுபாஷிணி Mon Jun 06, 2011 6:54 pm

அப்துல்லாஹ் wrote:வினாக்களுக்கு விடைகளாய் கேள்விக்குறிகளாய் மனிதன்
கைகளும் பைகளும் பிறரின் வஞ்சத்தால் நிரம்பிய பின்னும்
அகமெல்லாம் துரோகத்தின் உமிழ்நீர் வடிய வாடிய அவனும்
கூனிக் குறுகி குலை நடுங்கி ..............

தொடருங்கள் செய்தாலி

சத்திய வார்த்தை அப்துல்லாஹ் சார்... துரோகங்கள் நிலைகுலைய வைக்கும்போது மனம் துடித்து போகிறது... நம்பவும் முடியாமல் நம்பாமல் இருக்கவும் முடியாமல் மரணமே சுகமென்று தோன்றிவிடுகிறது.

அற்புத வரிகளுக்கு அன்பு நன்றிகள் அப்துல்லாஹ் சார்.

by மஞ்சுபாஷிணி Mon Jun 06, 2011 6:57 pm

அப்துல்லாஹ் wrote:மன உணர்வுகளின் வெளிப்பாட்டை நீங்கள் வெளிப்படுத்திய விதம் அருமை..
அவை கடல் போல விளிம்பில் பேரிரைச்சலுடன் அலையடித்தாலும் அமைதியுடன் உங்களின் கடெசி வரியில் சொன்னது போல் மௌனத்தினால்ஆழ்கடல் போல அமைதியைப் பெற முடியும் என மிக எளிதாக உணர்த்தி விட்டீர்கள்.

மௌனமே நன்மை பயக்குமெனில் அதையே தொடர்வது நல்லது தானே சார்.. அன்பு நன்றிகள் அப்துல்லாஹ் சார்.

by மஞ்சுபாஷிணி Mon Jun 06, 2011 7:03 pm

அப்துல்லாஹ் wrote:நல்லது நன்றி செய்தாலி
வேறு ஒரு திரியில் காண்போம் பதிலுக்கு உளம் நிறைந்த மகிழ்ச்சி..
எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக சகோதரி மஞ்சுவின் வரிகளைப் படித்தவுடன் அவரின் இந்தக்கவிதை என் மனதில் பாதிப்பை உண்டாக்கியது என்பதை மறுக்க முடியாது முதலில் நிஜமா ஒரு கவிதையை வழங்கியதற்க்கு அவருக்கு நன்றி சொல்லி முடிக்கிறேன் ...

மகுடம் அமைத்த வரிகள் சார் உங்களுடையது நான் தான் நன்றி சொல்லவேண்டும்... சூப்பருங்க

by நட்புடன் Wed Jun 22, 2011 7:29 pm

அருமையான விடை இல்லாக் கவிதைக் கேள்விகள்...

நினைக்காதிருக்கத்தான் முடியுமா?
தலை சுற்றாமல்த்தான் போகுமா?
வேதனை வதைக்காது போகுமா?
மன்னித்தாலும் மறப்பது சாத்தியமா?

இவ்ளோ கேள்விய கேட்டுப்புட்டு,
அமைதியா எப்டிங்க இருக்கறது? சிரி

by மஞ்சுபாஷிணி Wed Jun 22, 2011 8:39 pm

பிரபஞ்சம் wrote:அருமையான விடை இல்லாக் கவிதைக் கேள்விகள்...

நினைக்காதிருக்கத்தான் முடியுமா?
தலை சுற்றாமல்த்தான் போகுமா?
வேதனை வதைக்காது போகுமா?
மன்னித்தாலும் மறப்பது சாத்தியமா?

இவ்ளோ கேள்விய கேட்டுப்புட்டு,
அமைதியா எப்டிங்க இருக்கறது?

அதானே ...... புன்னகை