என்ன தண்டனையோ!

மண்மதபுரி என்ற நாட்டை மாதவன் என்ற மன்னன் ஆண்டு வந்தான். யார் எதைச் சொன்னாலும் அதை அப்படியே நம்பிவிடும் இயல்பு அவனிடம் இருந்தது.

ஒரு முறை அவன் சோலையில் உலாவிக் கொண்டிருந்தான். அப்பொழுது தென்னை மரத்திலிருந்து தேங்காய் ஒன்று அவன் தலையில் விழுந்தது. வலி தாங்க முடியாமல் வேதனையில் துடித்தான் அவன்.

"அரசே! இந்தச் சோலையில் காளி தேவி கோவில் உள்ளது. அவள் சினம் கொண்டதால்தான் இத்தகைய தீங்கு உங்களுக்கு நேர்ந்தது,'' என்றனர் கூட இருந்தவர்கள்.

"காளிதேவியை மகிழ்ச்சிப் படுத்த நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?'' என்று கேட்டான் மன்னன்.

"அரசே! முயல், ஆடு , மாடு போன்றவற்றைப் பலியிட்டால் காளிதேவி மகிழ்வாள்,'' என்றனர்.

அதை நம்பிய அவனும் காளிதேவிக்கு உயிர்ப் பலி தந்து வந்தான்.

"அரசே! யாராவது ஒரு துறவியைப் பிடித்து வந்து காளிதேவிக்கு நர பலி இட்டால் அவள் பெரிதும் மகிழ்வாள். அதன் பிறகு உங்களுக்குத் துன்பங்கள் ஏதும் நேராது,'' என்றான் அவர்களில் ஒருவன்.

தன் படைத் தலைவனைப் பார்த்து அரசன், "துறவி ஒருவனை இழுத்து வந்து தேவியின் திருமுன் நிறுத்துவது உன் கடமை,'' என்றான்.

அதன்படியே படைத் தலைவனும் துறவி ஒருவரைக் கொண்டு வந்து காளிதேவியின் முன் நிறுத்தினான். அரசனும் அங்கு வந்து சேர்ந்தான்.

துறவியைப் பலியிடுவதற்கு வேண்டிய ஏற்பாடுகள் நடந்தன. அவரை வெட்டுவதற்காகக் கொலையாளிகள் அருகே சென்றனர். அந்தச் சூழலிலும் அச்சம் ஏதுமின்றிக் கலகலவென்று சிரித்தார் துறவி.

வியப்பு அடைந்த அரசன், "துறவியாரே! ஏன் சிரிக்கிறீர்?'' என்று கேட்டார்.

"அறியாமையில் நீ செய்யும் செயல்கள் உனக்கு எவ்வளவு தீவினையைக் கொண்டு வரப் போகின்றன என்று நினைத்தேன். உன் முட்டாள்தனத்தை எண்ணிச் சிரித்தேன்,'' என்றார் அவர்.

"என் செயலில் என்ன முட்டாள்தனத்தைக் கண்டீர்?'' என்று கோபத்துடன் கேட்டான் மன்னன்.

"நீ சிறுவனாக இருந்த போது உன் கையிலிருந்த தேங்காயை விளையாட்டாக இன்னொருவர் தலையில் போட்டாய். அந்த வினையின் பயனாகத் தேங்காய் ஒன்று உன் தலையில் விழுந்தது. ஆனால், நீயோ அறியாமையினால் பல உயிர்களைத் துடிக்கத் துடிக்கப் பலி இடுகிறாய். இந்தத் தீவினைகள் உன்னைச் சேரும் போது என்ன துன்பப்பட போகிறாயோ என்று நினைத்துச் சிரித்தேன்,'' என்றார் துறவி.

இதைக் கேட்டு நடுநடுங்கிய அரசன், "துறவியாரே! என்னை மன்னியுங்கள்,'' என்று அவரின் திருவடிகளில் விழுந்தான். விடுதலை பெற்ற அவர் அவனுக்கு நல்ல அறிவுரைகள் சொல்லி அவனை திருத்தினார்.

யார் என்ன சொன்னாலும் அதை யோசித்து பார்த்து செயல்படும்படி கூறிச் சென்றார். அன்றிலிருந்து அரசனை ஏமாற்றி பிழைக்கும் கூட்டம் அவனை விட்டு விலகியது.

ஆகா அருமையான அம்புலிமாமா கதை

இது சிறுவர்களுக்கான கதை! முதியவர்களுக்கு அனுமதியில்லை!

உடலளவில் நாங்கள் சிறியவர்கள் தான்

உடலுக்கு வயதாகலாம், ஆனால் மனது என்றும் இளமையாக இருக்க வேண்டும்! அதற்கு இக்கதைகள் படிக்கலாம். சிறு வயது போன்று மனதில் ஒரு பூரிப்பு ஏற்படும்!

சிவா wrote:உடலுக்கு வயதாகலாம், ஆனால் மனது என்றும் இளமையாக இருக்க வேண்டும்!

இப்படி சொல்லி சொல்லியே உங்க காலத்தை ஓட்டிடுங்க