பொட்டுக்கு உதை சுமந்தவன்

by **rameshnaga** Fri May 27, 2011 6:19 pm

மரபின் சிறகுகள் உடையாய் விரிந்திட
பூமியில் பறந்த கவிதை நீ.
நத்தையின் கால்களால் நடந்திடும் காலம்
சிறகுகள் முளைக்கச் சிரித்தவள் நீ.
கடவுளும், பக்தியும் கண்களில் இணைந்திட
என்னை ஆழ்வார் ஆக்கிய திருமகள் நீ.
அயல் மொழி உதட்டினில், உடைகளோ தரத்தினில்,
என கனவுகள் வளர்த்த கலைமகள் நீ.
கவிதை நீ! கனவு நீ! அதில் வலம் வரும்
வண்ணத்துப் பூச்சி நான்! -எனும் மகிழ்ச்சியில்
ஒரு வண்ணப் பொட்டு நான் வைத்தால்
என்னை அடிப்பாயா நீ?!.