சமுதாய ஊனம்

நியாஸ் அஷ்ரஃப் · 15/06/2010

விண்ணப்பங்கள்
விடை தேடி வினாக்களோடு..
தேர்வுகளின்
பதில் தேடி தவிப்புகளோடு..
நானும் காத்திருக்கிறேன்..
என்னைப்போலதான்
நாட்டில் பலபேர்..
சோகக் கதைகளை
சுமந்தவர்களும்
சோதனைகளால்
உடைந்தவர்களும்
கட்டாயங்களில்
அலைந்தவர்களும்
கால் வலிக்கத்தான்
காத்திருக்கின்றனர்
பேருந்து நிறுத்தத்தில்
சான்றிதழ் கோப்புகளோடு
நெரிசல் நிறைந்த
கூட்டங்களில்
அலங்காரம் கலைந்த
அப்பாவித்தனத்தோடு
ஏக்கம் நிறைந்த
விழிகளோடு
ஆயிரம்பேர் போட்டியிடும்
ஒரு கடை நிலை ஊழியர்
பணிக்கெனவும்
கடைசியில் நின்று
காலம் கடந்துவிட்டதென
திருப்பி அனுப்பப்படும்
ஒரு தகுதியற்ற நிலையோடு.. !

இன்னும்
எத்தனை அலுவலகங்களோ
நான் பிழைப்பு தேடி
அலைவதே பிழைப்பாகிப்போனால்
இஸ்திரி போட்ட
உடையும்
நிறம் கருத்த
கேசமும்
பளபளக்கும்
முகமும்
என் வாழ்வின்
கால்பகுதிக்குக்கூட
விடை சொல்லாத
பட்சத்தில்...
என்னைப் போர்த்தியிருக்கும்
இந்த முள் போர்வையை
நான் கலைந்து வெல்வது எப்போது !
அதனால்..
சுயம் தேடிப் புறப்படுகிறேன்..
என் பிழைப்பு
எவன் கையிலும் இல்லை
என் கையில்
தானென்பதை உணர்கிறேன்..
இது காலம் கடந்த
ஞானம் அல்ல
என்னை விழித்தெழுப்பிய
சமுதாய ஊனம்.. !