ஐயோ நான் பொன்னதெல்லாம் சொய்யி....

by மஞ்சுபாஷிணி Wed Feb 16, 2011 5:22 pm

என்னடி ஆச்சு ஏன் இப்படி பொய்யா அடுக்கிக்கிட்டு போறே.... இப்படி பொய் சொல்லிட்டு நாம க்ளாஸ் கட் அடிச்சிட்டு அப்டி சினிமா பார்த்தே ஆகனுமா? அங்கலாய்ப்பு அனுபமா.....

அடிபோடி கல்யாணம் ஆனப்பின் இப்படி ஜாலியா இருக்கமுடியுமா? நினைச்சாலும் இருக்க முடியாது நிறைய கமிட்மெண்ட்ஸ்.... காம்போதி பாடினால் காதம்பரி...

சத்தம் போடாம சீக்கிரம் வாங்கடி இனி ஆட்டோ பிடிச்சு நாம தியேட்டர் ஓடி அங்க டிக்கெட் கிடைக்குமோ என்னவோ? சட் சட்டுனு பொய்யை எடுத்துவிடும் சங்கீதா...
எவனாவது ஏமாந்தவன் கிடைக்காமலா போயிருவா முடிக்குமுன்னர் அங்கே சந்துரு பேக்கு பார்வை பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருக்க...

என்னடி உன் ஆளு இப்படி பரிதாபமா வெயில்ல காயுது என்று சீண்டினாள் காதம்பரி...

சும்மா இருடி உங்களுக்கெல்லாம் வேற வேலையே இல்லை...

சந்துரு வேகமாய் ஓடிவந்தான் (சங்கீதாவின் முறைப்பையன் சின்சியர் சிகாமணியாக சங்கீதாவை காதலிப்பவன்....)

என்னாச்சு சங்கீ உனக்கு போன் செய்தால் உனக்கு உடம்பு முடியலன்னு வாமிட் செய்து தலைச்சுற்ற ஆஸ்பிட்டல் தூக்கிட்டு போவதா உங்க மேம் சொன்னாங்களே என்றான் பதைப்புடன்..

ம்ச்சு ஒன்னுமில்ல மாமா சும்மா சினிமாக்கு போகலாம்னு தோணுச்சு.. சினிமாக்கு போறோம்னு சொன்னால் டிக்கெட்டுக்கு காசு கொடுத்து போய்வாம்மா மகராசின்னு அனுப்பிவைப்பாங்களா என்ன?

அதான் நைசா கட்டடிச்சிட்டு கிளம்பிட்டோம்....

சரி இப்படி பொம்பிளைக கூட்டமா கிளம்பறீங்களே என்ன படம்?

எங்க தலை படம் தான்...

சரி சரி வாங்க ஆட்டோ என்று கூவினான் சி.சி.சந்துரு.

எல்லோரும் நமுட்டு சிரிப்போடு ஆட்டோ காசை இவன் தலையில் கட்டும் வேகத்தோடு ஏறி அமர்ந்தனர்...

தியேட்டரை அடையும்போதே அங்கு வழியும் கூட்டம் கண்டு விதிர்த்தனர்...

என்னடீ என்று முனகினாள் அனுபமா...

தலையை சிலிர்த்துக்கொண்டு வாங்கடி என் கூட, மாமா நீங்க இருங்க என்று சங்கீதா மேனேஜர் ரூமுக்கு போனாள்...

எல்லோரும் குழப்பரேகையுடன் பின் தொடர்ந்தனர்..

சந்துரு எப்பவும் போல் பேக்கு பார்வை பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருக்க...

மே ஐ கமின் சார் என்று கதவை தட்ட...

மேனேஜர் பிசியா இருக்காரு மேடம் என்று அங்கிருந்தவன் விரட்ட...

டேய் அடங்கி இரு... நான் யாரு தெரியுமுல்ல மேனேஜருடைய சம்சாரத்தோட தங்கச்சி....

சரி மேடம் சாரி மேடம் தலை சொறிந்துக்கொண்டே வழி விட...

உள்ளே போய் யார் அந்த சோப்ளாங்கி என்று நோட்டம் விட்டாள்...

வழுக்கை தலையோடு ஏசி காற்றில் ஒட்டி இருந்த நாலு முடி பறபறக்க அதைவிட பிசியாக என்னவோ போனில் பேசிக்கொண்டிருந்தார் மேனேஜர்...

எக்ஸ்க்யூஸ்மி சார் என்றாள் தேனை குரலில் குழைத்து....

யெஸ் என்றபடி தலை உயர்த்தினார்.....

சார் நாங்க சான்ஸ்மே டான்ஸ் மன்றத்துல இருந்து வரோம் சார்...

என்னது என்று திரும்ப கேட்க...

ஐயோ கெழட்டு பொணமே என்று நினைத்துக்கொண்டு நாங்க மகளீர் சுயமரியாதை மன்றத்துல இருந்து வரோம் என்று தமிழை தட்டு தடுமாறி ஒருவழியாய் சொல்லி முடித்து டிக்கெட்ஸ் வேணும் சார் என்றாள்....

அதற்குள் மேனேஜரின் கண்கள் சங்கீதாவின் உடல்முழுக்க மேய்வதை சங்கடமாக உணர்ந்தாள்.

ஜொள்ளு விட்டுக்கொண்டே டிக்கெட்டை எண்ணி கொடுத்தான்.... சங்கீதா கொடுத்த பணத்தை வாங்காமல் அலட்சியம் செய்தபடி இந்த வாரம் ஃப்ரீயா நீ என்றபடி பார்த்தான்...

அடச்சீ......என்று மனசுக்குள் காறி துப்பினாள்.... கெழட்டு பொணத்துக்கு ஆசைய பாரு என்று குமைந்தபடி ஹிஹி என்று இளித்துக்கொண்டே டிக்கெட்டை வாங்கிக்கொள்ளும்போது மேனேஜரின் கைகள் நெருப்பாய் உரசுவதை உணர்ந்து வெடுக்கன பிடுங்கிக்கொண்டு வெளியே ஓடிவந்தாள்...

காதம்பரி இதெல்லாம் பார்த்துவிட்டு சங்கீதாவிடம் முறைத்தபடி சொன்னாள் நீ சொல்லும் பொய்களுக்கு அளவுமில்லை... நீ இப்படி டிக்கெட்டுக்காக வெட்கமில்லாமல் ஊர் பேர் தெரியாதவனிடம் வழிவதும் சரியில்லை...

(தொடரும்) டைம் ஆயிருச்சுப்பா வீட்டுக்கு போகனும்... கதை அப்புறம் தொடர்கிறேன் சரியா...

ஆங் சொல்ல மறந்துட்டேன்.. தலைப்பு பெயர் உபயம் மன்மதன் அம்பு படத்துல சங்கீதா சொல்வாங்க ஐயோ நான் பொன்னதெல்லாம் சொய்யி... அதான் இந்த கதைக்கு தலைப்பு....