அன்பின் நிறம் சிவப்பு ?

அன்பின் நிறம் சிவப்பு !
(பீ.எம். கமால், கடையநல்லூர்)

அன்பே!
இறைமையின்
பண்புப்பெயரே !

நீதான்
தாய்மையை
அர்த்தப்படுத்துகிறாய் !
உள்ளங்களில் உன் திரி
எரியாவிடிலோ
ஞான விடியல்களின்
கருத்தரிப்பே நடக்காது !

இதய அகலில்
எரியும் உனது
சுடர் ஒளியால் தான்
எங்களை நாங்கள்
படித்துக்கொள்கிறோம் !

அன்பே !
நீ உடைத்தாயின்
எல்லாம் உடையோம் !
நீ உடைந்தாயின்
எல்லாம் உடைத்தோம் !

நீ சிலநேரம்
கருப்பாய் எரிந்து
கண் சிமிட்டும்போது
எங்கள்
உதடுகளின் உச்சரிப்பில்
அர்த்த பேதங்கள்
உண்டாகின்றன !
வார்த்தைகளோ
அழுக்கின் நெடியுடன்
அழுகி விடுகின்றன !

அன்பே !
வேதனை வெயில்கூட
உன்
வெளிச்ச நிழலில்
இளைப்பாறி விடுகிறது !

அன்பே ! நீ
இதய வாக்கியத்தின்
உயிரெழுத்தோ ?

நீயின்றி எங்கள்
நாவுத்தறிகள் அசைந்தாலோ
ஒட்டடையைக்கூட
நெய்ய முடியாது !

எங்களின் உயிர்
மெய்யாவதற்கு
நீதான் உன்னைத்
தானம் செய்கிறாய் !

உன் சிதையிலோ
எங்கள்
உயிர்ப்புக்கள் செத்து
அநாதை ஆகிவிடும் !

அன்பே ! உன்
மையூற்றி
எழுதப்படாத கடிதங்கள்
யாராலும் படிக்கப்படுவதில்லை !
நீ அதன்
முகவரி என்பதால் !

அன்பே ! உன்
மீசையில் மண்
ஓட்டுவதே இல்லை !-
உனக்கு
தோல்வியே இல்லையதால் !

நீ
பந்தயமின்றியே
ஜெயித்துவிடும் பலசாலி !
நீயே வெற்றி என்பதால் !

அன்பே !
உள்ளம் உனது
வீடென்றால்
வார்த்தைகள் உனது
வாசல்கள்
விழிகளோ உனது
ஜன்னல்கள் !
உறவுகள் உனது
தலைவாசல் படிகள் !
சத்தியம் உன்னைத்
திறக்கும் சாவி !

அன்பிற்கும் உண்டோ
அடைக்கும் தாழ் ?
உண்டு -
சாவி சில நேரம்
தொலைந்து விடும்போது !

அன்பே !
பிரிவுத்தராசில் நீ
உட்காரும்போது
உன்
எடைக்கு எடை போட
எவராலும் முடியாது !

கடல் குளம் நதியாய்க்
கண்களை நீதான்
காட்டிக்கொடுக்கிறாய் !

அன்பே !
பிரிவின்போது
கட்டிய மனைவியின்
காதல் கண்களில்
நிறமற்ற உப்புத்திரவமாய்
நீ மாறுகின்றாய் !
தாயின் கண்களிலோ
சிவப்பாகிப் போகின்றாய் !
அங்கே நீ
குருதியாய் உருமாறி
உன்
நிறத்தை மட்டுமல்ல-
கனத்தையும் அங்கே
காட்டிவிடுகின்றாய் !

சற்றே நீளமாயினும் பொறுமையாய்ப் பத்தி பிரித்து பதட்டப்படாமல் வாசித்து மகிழ்ந்தேன்..

அன்பின் அனைத்துப்பரிமாணங்களையும் இக்கவிதை தன் வயிற்றில் சுமந்து அன்பின் பிரம்மாண்ட உருவத்தைப் பிரசவித்து உள்ளது.

அன்பே தாய்மை.. அதுவே தூய்மை... அதன் பெயர்தான் வாய்மை என்று அழகாக முழக்கமிட்டு அன்பின் அளவிலாப் பெருமையைப் பறைசாற்றிச்செல்லும் இக்கவிதை என் மனதுக்கு மிக நெருக்கமாய் அமைந்துவிட்டது..!

இத்தனை நாள் எங்கே சென்றீர்கள் என் அருமைக் கவிஞரே..?

ஈகரைக்கு ஒரு கவிதைப் பகலவன் முளைத்துவிட்டான் என்று அறைகூவத் தோன்றுகிறது..

- வியந்து நிற்கும் கலை