குப்பைத்தொட்டியாகிய நான்!

குப்பைத்தொட்டியாகிய நான்!

என் பெயர்
குப்பைத்தொட்டி.

தன்னந்தனியாய்
தெருவோரங்களில்
தென்படுவேன் நான்!

என் சொந்தக் கதையை
நான் நொந்தக் கதையை
உங்களிடம் பகிர்கிறேன்
கேட்பீர்!

நீங்கள் வேண்டாமென்று
ஒதுக்கியதை ஒதுக்காமல்
ஏற்பவன் நான்!

என்னில்
காய்ந்த சருகுகள் விழுந்தன.
எற்றுக்கொண்டேன்!
உதிர்ந்த மலர்கள் விழுந்தன.
எற்றுக்கொண்டேன்!
ஆனால்
மலரத் துடிக்கும்
மொட்டுக்கள் விழுவதை
எங்ஙனம் ஏற்பேன்!

கல்யாணம் இல்லை.
கருத்தொருமிக்க வில்லை.
கருத்த‌ரிக்கவில்லை.
கடுத்த வேலை செய்யவில்லை.
இடுப்பு நோவுமில்லை.
ஈரைந்து மாதம் இறக்காமல்
சுமக்கவுமில்லை.
ஆனாலும்
குழந்தை பெற்றேன்!
அதனால்
அவப்பெயரும் பெற்றேன்!

ஆம்!
உங்களில் ஒரு சிலர்
அறிவிழந்து தவறிழைக்க‌
பாவத்தின் பரிசை
நான் சுமக்க‌
அவப்பெயருடன்
அழியா வடு பெற்றேன்!

நான் கேட்கிறேன்...
எவ‌னோ எவ‌ளோ
செய்த‌ இழிசெய‌லுக்கு
ஏன‌டா சூட்டினீர்
ப‌ட்ட‌த்தை
அனாதையென்று
பிற‌ந்த‌ குழ‌ந்தைக்கு?!
என்ன‌ த‌வ‌ற‌டா செய்த‌து
அந்த‌ பிஞ்சுக்குழ‌ந்தை?!

என்னை
ஈக்க‌ள் மொய்த்திடும்.
எறும்புக‌ள் பூச்சிகள்
ஏன்?
புழுக்கள் கூட தேடி வ‌ரும்.
ஆனால்
ஏன‌டா
குழ‌ந்தைக‌ள்
தேடி வ‌ந்த‌து?!
குழ‌ந்தைகள் தேடி வ‌ர
நான் என்ன‌
குழ‌ந்தைகள் காப்ப‌க‌மா?!

பெண் குழ‌ந்தையை
பாவ‌மாய்
பெரும் பார‌மாய் எண்ணி
என்னில் இடுவோரே!
நான் கேட்கிறேன்...
விதையிட‌ உக‌ந்தாயே
விளைச்ச‌லுக்கு ஏன‌டா ம‌றுத்தாய்?!

உறவில்லா என‌க்கு
உற‌வாய் வ‌ந்த‌து
ஒரு நாய்க்குட்டி...
அது என்னையே எப்பொழுதும்
சூரியனை சுற்றும் பூமியாய்
சுற்றி வ‌ரும்.

ஆண்டவா!
என்ன‌க் கொடுமை!
ஒரு நாள்
அதற்கும் வ‌ந்த‌து போட்டி.
தாய்ப்பால் போதை
த‌ணிந்த‌தோ என்ன‌வோ
ம‌துவை
அள‌வுக்க‌திக‌மாய் அருந்திவிட்டு
அன்னை ம‌டியென‌
என்னில் த‌லை சாய்த்து
வீழ்ந்து கிட‌ந்தான்
வீண‌ன் ஒருவன்.

ம்ம்ம்...
இப்ப‌டியும் சில‌
சிந்தையில்லா
விந்தை ம‌னித‌ர்கள்?!

என‌க்கு இங்கே
பிடித்தோர் இருவர்.

ஒருவ‌ர்
என்னை சுத்தம் செய்யும்
துப்புர‌வுத் தொழிலாளி.

என்னை பொருத்த‌வ‌ரையில்
அவ‌ரும் ம‌ருத்துவரே!
ஆம்!
வ‌ரப்போகும் நோயை
வ‌ராம‌ல் செய்வ‌தால்!

ம‌ற்ற‌வர்
என்னில் காண்
அழுக்குக் காகித‌ங்க‌ளை
அழ‌காய் பொறுக்கி
ப‌டித்து வ‌ரும்
ஏழாம் வ‌குப்புச் சிறுவ‌ன்.

என்னைக் கேட்டால்
இவ‌ரை
சிற‌ப்பான‌வ‌ர் என்பேன்!

ஏனெனில்
கேள்விக்குறியாய் வ‌ளைந்திருந்த
த‌ன் வாழ்க்கையை
ஆச்ச‌ரிய‌க்குறியாய் தானே நிமிர்த்த
தின‌ம் துடிப்ப‌வ‌ன்!

இவ‌னைப்போல்
நீவிர் அனைவ‌ரும்
ஆச்ச‌ரிய‌க்குறியாய் மாறிடுங்கள்!

நும்
இரு விழி மூடி
சிந்த‌னை செய்து
இத‌ய‌ வாச‌ல் திற‌ந்திடுங்கள்!

ம‌னித‌ம் போற்றுங்கள்...
மானுட‌ம் வ‌ள‌ருங்கள்!
த‌வ‌ற‌த் த‌ய‌ங்குங்கள்...
த‌ழைத்தோங்குங்க‌ள்!

நீவிர்
ந‌ல் எண்ண‌ங்க‌ளைக் கூட்டி
குறைக‌ளைக் க‌ழித்து
ந‌ல்ல‌ன‌ அல்ல‌ன‌ வ‌குத்து
நிறைக‌ளை பெருக்குங்கள்...
என்றுரைத்து...
என்னுரை கேட்ட‌மைக்கு
ந‌ன்றியுரைத்து...
வ‌ண‌க்க‌ம் கூறி
விடை பெறுகிறேன்.
வாழ்க! வ‌ள‌ர்க‌!!

'தமிழ் நேசன்'
பா.பார்த்தசாரதி,
www.bparthasarathi.yolasite.com

நன்றாக சாடியுள்ளீர்கள் நண்பரே...!

நல்ல கவிதை..நல்ல சிந்தனை..
குப்பைத்தொட்டி பற்றி.
தொடர்ந்து எழுதுங்கள்..நண்பரே

bparthasarathi wrote:குப்பைத்தொட்டியாகிய நான்!
என்னில்
காய்ந்த சருகுகள் விழுந்தன.
எற்றுக்கொண்டேன்!
உதிர்ந்த மலர்கள் விழுந்தன.
எற்றுக்கொண்டேன்!
ஆனால்
மலரத் துடிக்கும்
மொட்டுக்கள் விழுவதை
எங்ஙனம் ஏற்பேன்!

அருமை வாழ்த்துக்கள்.

சூப்பர் நண்பா

தங்களின் பாராட்டுக்களுக்கு
என் இதயபூர்வமான
நன்றிகள்!

'தமிழ் நேசன்'
பா.பார்த்தசாரதி,