மன்னித்தது என்மனம்.....

by ஹாசிம் Sat Dec 11, 2010 3:31 pm

வேசமற்ற பாசமொன்றை விதைத்து
என் தாயற்ற தாயனவளேயுனை
தங்கம் என்ற குணமென்று
தாங்கினேனே என்நெஞ்சில்

என் காதலியாகவோ
எனைச்சேர்ந்த தாரமாகவோ
வென்றிடாத பாசத்தினுச்சத்தை
உறவுகளின் மேன்மையானவளாய்
அடைந்திருந்தாய்.....

மெய்மறந்த உலகில்
மிளிரும் ஒளிநிலவாய்
கண்டிருந்த காட்சிகளை
அமாவாசை இருள்நீத்ததுபோல்
சின்னாபின்னமானதே எம்முறவு

காண்போரின் காட்சிகளை
விவரித்த மொழிகளோடு
ஏற்றிடாத என்மனதும்
நம்பிக்கை கொண்டதற்கு
உன்நலிந்த செய்கைகளால்
நொறுங்கியதே என்னிதயம்

அறிவும் ஏற்றிடாத
அகமும் அழுதிருந்த
உறவு முறிவுதனை
இணைக்கின்ற நிலைவருமா?

மனிதன் என்றாகி
தவறும் உரித்தாகி
மன்னிப்பின் மலர்ச்சியில்
மலர்ந்திடும் நேயங்கள்

எத்தேசமிருந்தாலும்
நலங்காக்க இறைவனையும்
தவறைத் தொடர்ந்திடாது
திருந்திவாழ உனையும்
வேண்டுகிறது என்மனம்

by kalaimoon70 Sat Dec 11, 2010 3:48 pm

மனிதன் என்றாகி
தவறும் உரித்தாகி
மன்னிப்பின் மலர்ச்சியில்
மலர்ந்திடும் நேயங்கள்

தொடரட்டும் உங்கள் கவிதை பேரணி

நல்ல கவிதை. வாழ்த்துக்கள்.

by balakarthik Sat Dec 11, 2010 5:39 pm

வாழ்த்துக்கள் ஹாசிம் மிக அருமை மகிழ்ச்சி

by உதயசுதா Sat Dec 11, 2010 5:43 pm

அருமை ஹாசிம் அருமை.மன்னிப்பதால் நாம் உயர்ந்துதான் போகிறோம் இல்லையா ஹசிம்

by கலைவேந்தன் Sat Dec 11, 2010 7:19 pm

மன்னிப்பில் தான் மனிதமே வாழ்கிறது ... அருமை அருமை... அது சரி அவங்களை ஏன் மன்னிக்கனும்...? என்ன தவறு செய்தாங்க... இதெல்லாம் கவிதையில் காணலையே ... அழுகை

by அப்புகுட்டி Sun Dec 12, 2010 12:43 am

மிகவும் அருமை நண்பா உங்கள் கவி வரிகள் நன்றி.

by selvibabu Sun Dec 12, 2010 2:54 am

நல்ல கவிதை ..நல்ல வரிகள்

by ஹாசிம் Sun Dec 12, 2010 10:11 am

கலை wrote:மன்னிப்பில் தான் மனிதமே வாழ்கிறது ... அருமை அருமை... அது சரி அவங்களை ஏன் மன்னிக்கனும்...? என்ன தவறு செய்தாங்க... இதெல்லாம் கவிதையில் காணலையே ...

அது சொல்லமுடியாத ரகசியம் அண்ணா
அதை அவர்கள் உணர்ந்தால் போதும்
இப்படியான ஒரு சூழல் யாருக்கு ஏற்படினும் மன்னிக்கும் தன்மை எமக்கு வேண்டும் என்பது எனது கரு
நன்றி தங்களின் கருத்திற்கு