தமிழரின் படை-102

by நிசாந்தன் Sat Oct 23, 2010 2:07 am

விடுதலைப் புலிகள் 15 வயது நிரம்பாத குழந்தைகளை படையில் சேர்க்கிறார்கள் என்பது பிரதான குற்றச்சாட்டு.

1948 யெனிவா ஒப்பந்தப்படி, 15 வயதுக்கு குறைவானவர்களை ஆயுதம் தாங்கிய மோதல்களில் ஈடுபடுத்துவது ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதில்லை. அவர்கள் தாமாகவே முன்வந்து கேட்டுக் கொண்டாலும் எந்த ஒரு அமைப்பும், நாடும் அவர்களை இணைத்துக் கொள்ளக்கூடாது.

IPKF உடன் மோதிய போதுதான் புலிகள் அமைப்பு முதன்முதலில் முழந்தைகளை அமர்த்திக் கொண்டது எனக் கூறுகிறார்கள். அதில் பெரும்பாலான குழந்தைகள் இந்திய இராணுவத்தின் கொடுமைகளால் தங்களின் குடும்பங்களை இழந்து தாமாக முன்வந்து இயக்கத்தில் இணைந்தவர்கள். ஏப்ரல் 2000 கணக்கெடுப்பின்படி, கிட்டத்தட்ட 2000 குழந்தைகள் புலிகள் அமைப்பின் போர்ப்பிரிவில் பணியாற்றுகிறார்கள்.

யூனிசெஃப் என்னும் ஐ.நா. சபையின் கீழ் இயங்கும் அமைப்பு, குழந்தைகளின் நலனுக்கானது. ஏப்ரல் 2003-ல் யூனிசெஃப் வேண்டுகோளுக்கு இணங்க விடுதலைப்புலிகள் தங்கள் அமைப்பில் இருந்த குழந்தைகளை விடுவித்தனர். அவர்களின் பெற்றோர்களிடம் ஒப்படைத்தனர். யூனிசெஃப் புலிகள் அமைப்பைப் பாராட்டியது.

செஞ்சோலைத் தாக்குதலை யூனிசெஃப் கடுமையாக கண்டித்தது. கொலை செய்யப்பட்டது அப்பாவி மாணவிகள் என்றது. ஆனால் சிங்கள அரசு அதனை மறுத்தது.

நொவம்பர் 7,2006 வாகரை பற்றி எரிய ஆரம்பித்தது. வாகரை சிறிய நகரம். வடக்கே மட்டக்களப்பு. தெற்கே திருகோணமலை நகரம். பிற்பகல் 3 மணியளவில் ஏவுகளைகள் சீறிப்பாய ஆரம்பித்தன. பெரும் சப்தத்துடன் வீடுகள் சரிய ஆரம்பித்தன. புலிகள் திரள ஆரம்பித்தனர். பதில் தாக்குதல் ஆரம்பமானது. தாக்குதல், எதிர்தாக்குதல் இரண்டும் முடிந்த போது 43 பேர் இறந்து போயிருந்தனர்.

வாகரை வாசிகளைத் தாக்க ஏவுகணைகள் அநாவசியம். காரணம், கிட்டதட்ட 60,000 தமிழர்கள் சாப்பாடு, தண்ணீர் இல்லாமல் அங்கே போராடிக் கொண்டிருந்தனர். யுத்தம் தொடங்கி இத்தனைப் பேர் ஒரே இடத்தில் இப்படி அல்லல்படுவது இதுவே முதல்முறை. இனி அது ஒரு தொடர்கதையாகப் போவதை யாரும் அறிந்திருக்கவில்லை. அவர்களுக்கு கடைசியாக உணவு போய்ச் சேர்ந்தது ஒக்ரோபர் 20 அன்று.

மொத்தம் 12,000 குடும்பங்கள் நடுத்தெருவில் நின்றன. இவர்களில் 3,500 பேர் வாகரை வாசிகள். மீதமுள்ளவர்கள் அக்கம்பக்கத்து ஊர்களிலிருந்து உயிருக்கு பயந்து ஓடி வந்தவர்கள். இங்குள்ள வீடுகளில் மேற்கூறையை பார்ப்பது அரிதினும் அரிது. அனைத்தும் ஷெல் தாக்குதலில் சேதமடைந்த வீடுகள். மழையிலும் வெயிலிலும் பாதுகாப்பற்ற சூழல். சமையல் செய்ய அடுப்பை மூட்டினால் குண்டு வந்து விழும்.

அகதிகள் முகாமில் இருப்பவர்களின் நிலை இன்னமும் சோகம். அனைவரும் ஒரே இடத்தில் அடைந்து இருப்பதால், தொற்று நோய்கள் வேகமாக பரவியது. மருந்து மாத்திரைகள் என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. உணவு இல்லாததால் குழந்தைகள் அருகில் இருக்கும் அசுத்தமான நீர்நிலைகளிலிருந்து மீன்களையும் நண்டுகளையும் பிடித்து, அப்படியே நெருப்பில் சுட்டு சாப்பிட ஆரம்பித்தனர். சாப்பிட்ட அத்தனைக் குழந்தைகளுக்கும் கடுமையான வயிற்றுப்போக்கு. மருத்துவமனைகளால் சமாளிக்க முடியவில்லை. மழை வேறு பாடாய் படுத்திக் கொண்டிருந்தது.

வாகரை மட்டுமல்ல. மட்டக்களப்பு, அம்பாரை பகுதிகளிலும் இதே நிலைமை தான்.