மாஞ்செடி - சிறுகதை

குருவும், சீடர்களும் ஒரு கிராமத்தில் நடந்த விழாவிற்குச் சென்றுவிட்டு, மீண்டும் ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பிக் கொண்டிருந்தனர்.

அவர்கள் சென்ற வழியில் இருந்த மேட்டுப்பகுதியில் ஒரு மாஞ்செடி வளர்ந்திருந்தது. ஒரு பக்கம் அதன் வேர்கள் வெளியில் தெரிந்து கொண்டிருந்தன. எப்போது வேண்டு மானாலும் கீழே விழுந்து மண்ணோடு மண்ணாக அழிந்து போகும் நிலையில் இருந்தது.

பேசிக் கொண்டே சென்று கொண்டிருக்கும் போது, குருவின் கண்ணில் அந்த மாஞ்செடி பட்டது. `வாடிய பயிரைக் கண்ட போதெல்லாம் வாடினேன்' என்ற இரக்க குணம் கொண்ட குரு, அந்தச் செடியை வேரோடு பெயர்த்து பத்திரமாக எடுத்து வந்தார்.

இதைக்கண்ட அவர் சீடர்களில் ஒருவன், ``குருவே, இதை எதற்கு எடுத்துக் கொண்டு வருகிறீர்கள்?'' என்று கேட்டான்.

"உலகில் படைக்கப்பட்ட எந்த உயிரும் அநியா யமாக அழியக்கூடாது. இதன் நிலையை நீங் கள் எல்லோரும் பார்த்தீர்கள் அல்லவா? இதை இப்படியே விட்டுவிட்டுப் போனால் இன்றைக் கோ அல்லது நாளைக்கோ சரிந்து விழுந்து அழிந்து போகும். இதை வேறு இடத்தில் நட்டு வைத்தால் பிழைக்கும் இல்லையா?''

``இதைப்பற்றி இந்த அளவுக்கு கவலைப் படுவதா? எத்தனையோ மனிதர்கள் அனாதைகளாக வாழ்கிறார்களே... அவர்கள் வாழ்வுக்குக் கவலைப்படுவதில் நியாயம் இருக் கிறது.''

``மனிதர்கள் எப்படி வேண்டுமானாலும் வாழ முடியும். அவர் களுக்கும் உதவக் கூடியவர்கள் இருக்கிறார்கள். தாவரங்கள் அப்படி அல்ல. மனித உயிர்களை நம்பி, உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு மனித உயிராகத்தான் இந்த மாஞ் செடியை நான் பார்த்தேன். உலகில் படைக்கப்பட்ட எந்த உயிரையும் சமமாகப் பாவிப்பவர்கள்தான் குருமார்கள்'' என்றபடி நல்ல இட மாகப் பார்த்து மாஞ்செடியை நட்டு விட்டு ஆசிரமத்திற்குப் புறப்பட்டார்.

பத்து ஆண்டுகள் கழிந்தன. அந்த மாஞ்செடி நட்ட வழியாக குருவும், சீடர்களும் வந்து கொண்டிருந்தனர். தான் நட்ட மாஞ்செடி பெரிய மரமாகிக் கொத்துக் கொத்தாகப் பழங்கள் தொங்கும் அழகைக் கண்டு இன்பக் கண்ணீரில் மிதந்தார் குரு. சீடர்கள், பசி தாளாமல் மாம்பழங்களைப் பறித்துச் சாப்பிடத் துவங்கினர்.

``சீடர்களே, இந்த மாமரம் எதுன்னு தெரியுதா?''

சிறிது நேரம் யோசித்த அவர்கள், ``குருவே, நீங்கள் நட்ட மரம்தானே?'' என்றனர்.

``அதே மரம்தான்! அன்றைக்கு இதைக் காப்பாற்றாமல் போயிருந்தால், உங்கள் பசி போக்க உதவி இருக்குமா? நமக்குப் பயன்படாவிட்டாலும், மற்ற உயிர்களுக்குப் பயன்பட்டால் போதும் என்று தான் நான் நட்டேன். அதோ பாருங்கள்... பறவைகளும் மாம்பழங்களைச் சாப்பிட்டு பசி ஆறுவதை.''

``குருவே, மரங்கள் மனித வாழ்க்கைக்கும், மற்ற உயிரினங்களுக்கும் உதவும் தாய்மடி என்பதைப் புரிந்து கொண்டோம்'' என்று ஒருமித்த குரலில் சீடர்கள் கூறினர்.

***
தா. ஆறுமுகம்