உயிரோடு உறவாக ..

nilaaa · nilaaa Fri 24 Sep 2010 - 13:09

அன்னையர் தினத்துக்காய் அப்போது மலர்ந்த பா!

பயிரோடு நீராக, தயிரோடு பாலாக
உயிரோடு உறவாக உழலும உன்னதப்பிறவி!

தன்னைத் தாரைவார்த்து எம்மைத் தாரகையாக்குபவள்!
பொன்னைப் புடம்பார்க்கும் பொன்மனச் செம்மலவள்!
கண்ணை இமையாய்க்கருதி காத்திடும் தெய்வமவள்!
முன்னைப் பிறவியில்நாம் செயதமுழுப் புண்ணியமவள்!

அன்னை! அவளுக்கே அவளே இலக்கணமானவள்!
என்னைக்கும் அவள்நாளே! ஏதொரு திருநாளே!?!

- நிலா லண்டன் -

**கா.ந.கல்யாணசுந்தரம்** · 28/02/2009

நல்ல கவிதை நிலா .....
வென்று புவியில் உலா வரும்.

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் கா.ந.கல்யாணசுந்தரம்

முபிஸ் · முபிஸ் Sun 3 Oct 2010 - 14:59

அன்னைக்கு உறித்தாகட்டும் அருமையான வரிகள் அக்கா..

nilaaa · nilaaa Sun 3 Oct 2010 - 15:01

நன்றி முபிஸ். அம்மாவை நினைத்தாலே அன்பு சுரக்கும் அல்லவா?

முபிஸ் · முபிஸ் Sun 3 Oct 2010 - 15:08

nilaaa wrote:நன்றி முபிஸ். அம்மாவை நினைத்தாலே அன்பு சுரக்கும் அல்லவா?

ஆமா அக்கா..அம்மா என்றாளே அங்க நிறைந்திருப்பது முழுதும் அன்பும் அரவணைப்பும்தான் அதற்கு ஏதும் ஈடாகுமா?,..அருமையான வரிகள்

**ரிபாஸ்** · **ரிபாஸ்** Tue 5 Oct 2010 - 14:17

அருமயான கவிதை வாழ்த்துக்கள் நிலா

Soliyan · Soliyan Tue 5 Oct 2010 - 19:37

நல்ல கவிதை. வாழ்த்துக்கள்.

நானும் முன்பு அம்மா பற்றி ஒன்று கிறுக்கினேன். புன்னகை

தாயே... தாயே..!!

ஐயிரு திங்கள் சுமந்தெனை யீன்று
பவ்விய மாகக் காத்தாயே
மாசறு பொன்னாய் வலம்புரிச் சங்காய்
ஏற்றி நீ என்னைச் சுமந்தாயே
ஞாயிறின் ஒளியாய் ஞாலத்தின் அன்பாய்
சுற்றம் உவக்க வாழ்ந்தாயே
கோயிலும் நீயாய் உள்ளிறையும் நீயாய்
என்மனதுள் என்றும் திகழ்ந்தாயே.

சேயாய் உதித்துன் தாயையும் இழந்து
பிறப்பிலும் இன்னல் அடைந்தாயே
மனை(வி)யாய் புகுந்தும் எண்ணங்கள் எரிய
துணையைப் பிரிந்து தவித்தாயே
மகனும் துடுப்பென முகிழ்த்த நினைவும்
தேசத்தால் சிதைய சகித்தாயே
நோவாய் இரணமாய் தொடர்ந்த வாழ்வை
சிரிப்பாய் சிரித்து சுமந்தாயே.

எள்ளென்றாலும் எட்டாய்ப் பகிர்ந்துன்
ஈகை நிறுத்திக் களித்தாயே
வெள்ளிப் பற்கள் மலரச் சிரித்து
உறவுப் பாலம் அமைத்தாயே
அள்ளி அமுது வந்தவர்க் கீந்து
அதிலே உன்னை நிறைத்தாயே
சொல்லில் அடங்காப் பண்பின் உருவே
அல்லல் அறுக்கப் பறந்தாயே!

பாதுகாப்பென நகரம் வந்தும்
பிறந்தமண் காணத் திரும்பி வந்தாயோ
போதும் வாழ்வென நினைந்து நீயும்
பரமன் பாதம் புகுந்தாயோ
தொப்புள் கொடியின் புனிதப் பந்தம்
போதும் எனவும் நினைந்தாயோ
மாயை உலகைத் துறந்த என்தாயே!
நின் ஆன்மா சாந்தி! சாந்தி!!

மஞ்சுபாஷிணி · மஞ்சுபாஷிணி Tue 5 Oct 2010 - 20:58

அன்னைக்கு எத்தனை கவிதை எழுதினாலும் போதாது....

அன்னையின் கருணைக்கு ஈடு இணை ஏது?

நிலாவும் சோழியனும் மிக அருமையாக அன்னையரை பெருமைப்படுத்தும்படி வரிகளை அமைத்தது மிக சிறப்பு...

அன்பு நன்றிகள் இருவருக்குமே... நிலா சோழியன்...

ஹாசிம் · ஹாசிம் Tue 5 Oct 2010 - 21:29

nilaaa wrote:அன்னையர் தினத்துக்காய் அப்போது மலர்ந்த பா!

பயிரோடு நீராக, தயிரோடு பாலாக
உயிரோடு உறவாக உழலும உன்னதப்பிறவி!

தன்னைத் தாரைவார்த்து எம்மைத் தாரகையாக்குபவள்!
பொன்னைப் புடம்பார்க்கும் பொன்மனச் செம்மலவள்!
கண்ணை இமையாய்க்கருதி காத்திடும் தெய்வமவள்!
முன்னைப் பிறவியில்நாம் செயதமுழுப் புண்ணியமவள்!

அன்னை! அவளுக்கே அவளே இலக்கணமானவள்!
என்னைக்கும் அவள்நாளே! ஏதொரு திருநாளே!?!

- நிலா லண்டன் -

மெய்ச்சிலிர்க்கும் வரிகள் அருமையானது

**சிவா** · **சிவா** Tue 5 Oct 2010 - 22:09

Soliyan wrote:நல்ல கவிதை. வாழ்த்துக்கள்.

நானும் முன்பு அம்மா பற்றி ஒன்று கிறுக்கினேன்.

தாயே... தாயே..!!

ஐயிரு திங்கள் சுமந்தெனை யீன்று
பவ்விய மாகக் காத்தாயே
மாசறு பொன்னாய் வலம்புரிச் சங்காய்
ஏற்றி நீ என்னைச் சுமந்தாயே
ஞாயிறின் ஒளியாய் ஞாலத்தின் அன்பாய்
சுற்றம் உவக்க வாழ்ந்தாயே
கோயிலும் நீயாய் உள்ளிறையும் நீயாய்
என்மனதுள் என்றும் திகழ்ந்தாயே.

சேயாய் உதித்துன் தாயையும் இழந்து
பிறப்பிலும் இன்னல் அடைந்தாயே
மனை(வி)யாய் புகுந்தும் எண்ணங்கள் எரிய
துணையைப் பிரிந்து தவித்தாயே
மகனும் துடுப்பென முகிழ்த்த நினைவும்
தேசத்தால் சிதைய சகித்தாயே
நோவாய் இரணமாய் தொடர்ந்த வாழ்வை
சிரிப்பாய் சிரித்து சுமந்தாயே.

எள்ளென்றாலும் எட்டாய்ப் பகிர்ந்துன்
ஈகை நிறுத்திக் களித்தாயே
வெள்ளிப் பற்கள் மலரச் சிரித்து
உறவுப் பாலம் அமைத்தாயே
அள்ளி அமுது வந்தவர்க் கீந்து
அதிலே உன்னை நிறைத்தாயே
சொல்லில் அடங்காப் பண்பின் உருவே
அல்லல் அறுக்கப் பறந்தாயே!

பாதுகாப்பென நகரம் வந்தும்
பிறந்தமண் காணத் திரும்பி வந்தாயோ
போதும் வாழ்வென நினைந்து நீயும்
பரமன் பாதம் புகுந்தாயோ
தொப்புள் கொடியின் புனிதப் பந்தம்
போதும் எனவும் நினைந்தாயோ
மாயை உலகைத் துறந்த என்தாயே!
நின் ஆன்மா சாந்தி! சாந்தி!!