எனக்கொரு காதல் கடிதம்!?

vinotha wrote:

எனக்கொரு காதல் கடிதம்!?


என் பதின் வயதில்
என் பருவ தோழிக்கொரு
காதல் கடிதம்
உடன் பயிலும் தோழனொருவன்
உயிரே !உணர்வே என
உருகி உருகி வரைந்திருந்தான்

எனக்கும் ஆசை வந்தது
எனக்கொரு காதல் கடிதம்
வேண்டுமென்று!

ஏனோ தெரியவில்லை
எனக்கு எழுதும் துணிவில்லை
எவருக்கும்!

காலம் வந்தது
கரம் பிடித்தவனை கேட்டேன் -எனக்கொரு
காதல் கடிதம் வேண்டுமென்று
காதலிக்குத்தான் கடிதமெல்லாம்
மனைவிக்கு அல்ல என்று
மறுமொழி கூற
மருகி நின்றேன் மனதிற்குள்!

பின்னாளில் தெரிந்தது
கடிதம் மட்டுமல்ல
காதலும் அவனிடம் இல்லையென்று!

காலம் கடந்து விட்டபோதிலும்
காதல் கடிதத்தின் மீதுள்ள
காதல் மட்டும் குறையவில்லை எனக்கு !

முடிவாக தீர்மானித்தேன்
எனக்கொரு காதல் கடிதம்
நானே தீட்டுவதென்று!

விரல்களில் எழதுகோல்
வீற்றிருக்க
விழிகளில் கண்ணீர்
வழிந்திருக்க
வார்த்தைகள்
வற்றிவிட்டதா?
வெள்ளைத்தாள்
வெறுமையாக -என்னை
வெறித்துப்பார்த்து
கேளிசெய்கிறதே!?


[u][i][b]

மஞ்சுபாஷிணி wrote:மனம் துடிக்க வாசித்து முடித்தேன் வினோதா கவிதையை....

அதிகம் ஆசைப்படவில்லையே அந்த பேதை.... கேட்டது தனக்கொரு காதல் கடிதம் அதுவும் ..... தன்னிடம் கொடுக்க காதல் கடிதம் இல்லை என்றா?? கட்டின கணவனிடம் கேட்டாலோ அவன் சொன்ன தத்துவம் பாரேன்.... காதல் கடிதம் காதலிக்கு மட்டும் தானாம்....

மனைவி என்பவள் தாயாக மனைவியாக காதலியாக தோழியாக யாதுமாக இருப்பதால் தானே துணிந்து கணவனிடம் கேட்டாள்... அதை கூட தர தெரியவில்லை இல்லை இல்லை தர தவறும்போது தானே தெரியவே வந்தது .... அருமையான மனம் தொட்ட வரிகள் காதல் கடிதம்மட்டும் அல்ல காதலே இல்லாத கணவனிடம் எப்படி வாழ்க்கையை மீதி நாட்கள் வாழ்ந்து முடிப்பது....

ஆனாலும் சின்னப்பிள்ளையைப்போல் பொம்மைக்கு ஆசைப்பட்ட குழந்தையைப்போல் திரும்ப திரும்ப எதிர்ப்பார்த்து பின் தானே அழுது அடங்கும் பிள்ளைப்போல தானே ஒரு காதல் கடிதம் தனக்கு எழுத துவங்கும்போது :(

வெற்றுத்தாளில் கவிதை வரிகளுக்கு பதிலாக
கண்ணீர் கோடுகள் மட்டுமே காதல் கடிதத்தின் சாட்சியாக :(

என் மனதை தொட்ட வரிகள் வினோதா.... அன்பு பாராட்டுக்கள்... என்னவோ தெரியவில்லை ஏன் என் கண்களும் சட்டென நிறைகிறது?

சிவா wrote:உண்மையின் வலிகள் இங்கு வரிகளாக...!!!