ஏன் மறந்துபோகிறாய்

கார்த்திக் · கார்த்திக் Wed 29 Sep 2010 - 11:31

மாலையிட்ட மறுகணமே
உன் விரல் பிடித்தேன்
தந்தை தந்த பொருளும்
தாய் கொடுத்த உடலையும்
காலம் சமைத்த
என் பருவத்தையும்
மணச் சீதனமாய்
இல்லம் புகுந்தேன்
இரவுகளில் நீ இன்புற
என்னை உணவாகினாய்
உன் ஆண்மை தந்து
தாய்மை பெயர்கொடுத்தாய்
உனக்கும் உன் உறவுக்கும்
கட்டளைக்கு இணங்கி
அயராத பணிவிடைகள்
சில வேலிகள் இட்டு
சட்டங்கள் இயற்றினாய்
கடுத்த கோபங்களையும்
சிறிய புன்னகைகளையும்
அவ்வப்போதுஎனக்குள் விதைத்தாய்
பண்டிகைகளில் புதுத்துணி
சுப நிகழ்ச்சிகளில்
வெளிப் பயணம்
ஈன்ற பிள்ளைகளின்
கடமைப் பேணுதல்
பொழுதுகள் விடிந்தும் அடைந்தும்
காலங்கள் நகர்ந்தன
இன்று நாளை என்று
என்றாவது ஒருநாள்
என்னிடத்தில் என்
உணர்வுகளையும் உரிமைகளையும்
கேட்டறிவாய் என்று
எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்
உடல்சுருங்கியும் முடிநரைத்தும்
என் காத்திருப்பு தொடர்கிறது
சபைகளிலும் மேடைகளிலும்
பெண்ணியம் பேசுகிறாய்
துணையிடம் அதை மறுக்கிறாய்
பொறுமை இழந்த பெண்மைகள்
உரிமைக்கொடி உயர்த்தினால்
எம் இனத்தை இழிவுபடுத்துகிறாய்
சிந்திக்கும் ஆண்மையே
பெண்மையும் உன் இனம்என்பதை
ஏன் மறந்துபோகிறாய்