பாசகார பயலுங்க !!!!

by balakarthik Sat Sep 25, 2010 11:00 am

நான் தங்கியிருக்கும் வீட்டு உரிமையாளருக்கு திடிரென என் மீது பாசம் அதிகமாகி விட்டது. அவ்வபோது நாலும் மூனும் எவ்வளவு என‌ தவித்த அவருக்கு ஏழு என்று சொல்லி நான் செய்யும் சின்ன சின்ன உதவிகளும் ஒரு காரணம். ஒரு நாள் காலையிலே அவர்கள் வீட்டில் வெஜிடபிள் பிரியாணியாம். சாப்பிட்டு விட்டுத்தான் போக வேண்டும் என்றார்கள். சரி இவ்வளவு பாசமா சொல்லும்போது போகலேனா எப்படி நானும் சாப்புட போனேன்.
ஒரு குண்டாவில் பிரியாணி கொண்டு வந்தார்கள். அதுக் கூட எனக்கு பயத்தை தரவில்லை, அதில் தெரிந்த பச்சை மிளகாயைப் பார்த்த போதே எனக்கு பயம் வந்து விட்டது. கொடுத்தது மட்டுமில்லாமல் பக்கத்திலே நின்று சாப்பிடு என்றார். பச்சடி இல்லையா என்றேன். எடுத்து வந்தப் பின்புதான் எனக்கு மயக்கம் வந்தது. அதிலும் துண்டு துண்டாக நறுக்கிய பச்சை மிளகாய். அவர்கள் அன்பில் அது இனித்தது என்று எழுத ஆசைதான். ஏனோ முடியல.

by ரபீக் Sat Sep 25, 2010 11:14 am

by முபிஸ் Sat Sep 25, 2010 11:23 am

by **அருண்** Sat Sep 25, 2010 11:44 am

by balakarthik Sat Sep 25, 2010 12:11 pm

சரவண பவனுக்கு நீண்ட நாள் கழித்து சென்றிருந்தேன். சர்வரிடம் பாசுந்தி என்றேன். இல்லை என்றார். அப்போ பாசு லேதுன்னு செப்பண்டி என்றேன். முறைத்துக் கொண்டே சென்றார். பின் சாம்பார் வடைக்கு பதில் போண்டாவை எடுத்து வந்தார்.வடைதானே கேட்டேன் என்றேன். அதற்கும் ஒரு முறை முறைத்துக் கொண்டே சென்றார். கடைசியாக சாத்துக்குடி ஜூஸ் சொன்னான் என் நண்பன். ரொம்ப லேட்டாக ”சாத்துக்குடி” என்று டேபிளில் டொக்கென்று வைத்தார் சர்வர். நண்பனிடம் ”பாத்துக்குடி” என்றேன். இந்த முறை சிரித்துக் கொண்டே சென்றார் சர்வர். அவருடைய பாஸை சொன்னதாக நினைத்தாரோ என்னவோ?

by **அருண்** Sat Sep 25, 2010 12:32 pm

ரூம் போட்டு யோசிபின்களோ.... ஜாலி

by balakarthik Sat Sep 25, 2010 12:33 pm

arun_vzp wrote:ரூம் போட்டு யோசிபின்களோ....

இதெல்லாம் லீவுல சென்னைல நடந்தது

by gunashan Sat Sep 25, 2010 12:36 pm

balakarthik wrote:நான் தங்கியிருக்கும் வீட்டு உரிமையாளருக்கு திடிரென என் மீது பாசம் அதிகமாகி விட்டது. அவ்வபோது நாலும் மூனும் எவ்வளவு என‌ தவித்த அவருக்கு ஏழு என்று சொல்லி நான் செய்யும் சின்ன சின்ன உதவிகளும் ஒரு காரணம். ஒரு நாள் காலையிலே அவர்கள் வீட்டில் வெஜிடபிள் பிரியாணியாம். சாப்பிட்டு விட்டுத்தான் போக வேண்டும் என்றார்கள். சரி இவ்வளவு பாசமா சொல்லும்போது போகலேனா எப்படி நானும் சாப்புட போனேன்.
ஒரு குண்டாவில் பிரியாணி கொண்டு வந்தார்கள். அதுக் கூட எனக்கு பயத்தை தரவில்லை, அதில் தெரிந்த பச்சை மிளகாயைப் பார்த்த போதே எனக்கு பயம் வந்து விட்டது. கொடுத்தது மட்டுமில்லாமல் பக்கத்திலே நின்று சாப்பிடு என்றார். பச்சடி இல்லையா என்றேன். எடுத்து வந்தப் பின்புதான் எனக்கு மயக்கம் வந்தது. அதிலும் துண்டு துண்டாக நறுக்கிய பச்சை மிளகாய். அவர்கள் அன்பில் அது இனித்தது என்று எழுத ஆசைதான். ஏனோ முடியல.