முன்பு எழுதிய மூன்று கவிதைகள்

by அன்பு தளபதி Sun Sep 05, 2010 11:43 am

அக்காவின் திருமணத்தில் எழுதிய ஒன்று
பெண் பிள்ளைகள்

பிறக்கும்போதே

பழகவேண்டும்

அவர்கள் அற்ற

நாட்களை

எவ்வாறு

தனித்து இருப்பது

என்று

ஏனெனில்

அவர்கள்

வளர்ந்த பிறகு

பிடுங்கி மாற்றப்படும்

மரம் போன்றவர்கள்

ஆணி வேர்

பதிந்த மரம்

வெற்றிடம் செல்ல

வளர வெகு

கடினம்

ஆனால்

மரம் இருந்த

பூமி பள்ளம்

காலம்

முழுதும்

தங்கி நிற்கும்

அக்காயத்தை

எனது காதலும் தெருவழியே சென்ற பொழுதுகளில் எழுதிய ஒன்று

உறக்கம் அற்று
போனது
உன் தெருக்கள்
என்
வழிடமாய்ஆனதால்
என்
படுக்கை
அறை
அந்நியமானது
தனியே பரந்த தும்பி கண்டு எழுதியது

தட்டான்பூச்சிகள்

விளையாட

குழந்தைகள்

இன்றி

அமர்ந்தே இருக்கிறது

அதன்

கண்ணாடி சிறகுகள்

பிஞ்சு விரல்களை

எண்ணி வீரல்

கொண்டது

இப்போதெல்லாம்

குழந்தைகள்

நிஜத்தை விட்டு

நிழலில்

வாழ பழகி

கொண்டனர் போல

வண்ணத்து பூச்சி

ஏன் உயர

பறக்க கூடாது

தன் சிறகின்

வண்ணங்களை

வனமெங்கும்

நிரப்பியபடி

நீலமும்

சிவப்பும்

கொண்ட மேகங்கள்

வண்ணமாய் மலரட்டும்

மரங்களின் கிளைகளில்

பூக்களென மாறட்டும்

நிதமும் வானம்

காணட்டும்

அதன் சிறகுகளில்

வானவில்