கடவுள் படைப்பு

மூன்றாம் வகுப்பு படிக்கும் அருக்காணி `பள்ளிக்கூடம் போக மாட்டேன்' என்று அவள் அம்மாவிடம் அடம் பிடித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.

`நல்லா படிக்கிற புள்ள ஏன் இப்படி அடம் பிடிக்கிறா' என்று நினைத்தபடியே, "ஏன் அருக்காணி பள்ளிக்குப் போக மாட்டேங்கிற? உனக்கு என்ன கஷ்டம்? பள்ளிக்கூடம் பிடிக்கலையா அல்லது டீச்சரம்மா அடிக்கிறாங்களா, பிள்ளைக அடிக்குதா, ஏன் போக மாட்டேங்கிற?'' என்றாள் ராமாயி.

"இல்லேம்மா! என்னுடைய முடி ரொம்ப ஒல்லியா இருக்கில்ல. அதனால் எல்லாரும் எலி வால், எலி வால்னு கேலி பண்றாங்க. அதுக்கு நான் என்ன பண்ண முடியும் சொல்லும்மா'' என்று அழுதாள் அருக்காணி. மிகவும் இளகிய மனம் கொண்ட ராமாயிக்கு, நல்லா படிக்கிற புள்ள அழுவதைப் பார்க்கச் சகிக்கவில்லை.

அந்த வாரம் ஞாயிற்றுக்கிழமை அருக் காணியின் வகுப்பாசிரியை வீட்டிற்குச் சென்றாள் ராமாயி. அவளைக் கண்டதும் என்னவென்று விசாரித்தார் அருக்
காணியின் வகுப்பாசிரியை.

"எம்புள்ள அருக்காணியை எல்லா புள்ளைங்களும் `எலி வாலு'ன்னு குச்சி யாக இருக்கிற முடியைப் பார்த்து கேலி பண்ணுறாங்களாம். அதனால பள்ளிக் கூடம் போக மாட்டேங்கிறா. நீங்கதான் அதுக்கு முடிவு கட்டோணும். அதுக்காக மத்த பிள்ளைகள தண்டிச்சிடாதீங்க டீச்சரம்மா. பாவம் அதுகளும் பச்சைப் பிள்ளைங்க'' என்று கோரிக்கை வைத்தாள் ராமாயி.

ராமாயின் நல்ல உள்ளத்தை உணர்ந்த வகுப்பாசிரியை, "நீங்க கவலைப்படாதீங்கம்மா, நான் பார்த்துக்கிறேன். அருக்காணியை பள்ளிக்கு அனுப்புங்க'' என்றார்.

மறுநாள் திங்கட்கிழமை வருகைப்பதிவு முடித்தவுடன் விடைத்தாள்களைக் கொடுத்தார் வகுப்பாசிரியை. பின்பு "அருக்காணி தான் இந்த மாதமும் முதல் ரேங்க். எல்லாரும் கைதட்டுங்க'' என்றார். அனைவரும் ஜோராகக் கைதட்டினர்.

கைதட்டி முடித்ததும், "இந்த வகுப்பிலேயே வளர்ந்த பையன் குருவும், குட்டிப் பையன் ரகுவும் இங்க வாங்க. ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து நில்லுங்க. அதேமாதிரி சிவப்பாக இருக்கும் நந்தினியும், கருப்பாக இருக்கும் குகனும் சேர்ந்து நில்லுங்க'' என்றார். அவர்களும் வகுப்பாசிரியை சொன்னபடி வந்து நின்றனர்.

"குழந்தைகளே! நெட்டையான குரு ஏன் இப்படி இருக்கான்? நாம அவனை குட்டையாகப் பண்ண முடியுமா? அல்லது குட்டையான ரகுவை வளர்த்தியா பண்ண முடியுமா?'' என்றார்.

"அது எப்படி டீச்சர்? அது ஆண்டவன் படைப்பு, நம்மால மாற்றவே முடியாது'' என்றான் சேகர்.

"சரி, சிவப்பா இருக்கிற நந்தினியை கருப்பாகவும், கருப்பா இருக்கிற குகனை சிவப்பாகவும் மாற்ற முடியுமா?'' என்றார்.

"அதுவும் முடியாதே டீச்சர்! அது பிறப்பிலேயே கடவுள் நமக்குக் கொடுத்தது. அதையும் மாற்ற முடியாது'' என்றான் சங்கர்.

அடுத்து முடி அதிகமாக உள்ள சித்ராவையும், குறைவாக உள்ள அருக்காணியையும் அழைத்தார்.

"குழந்தைகளே! இதுவும் உடல்வாகுதான், பிறக்கும்போதே நமக்கு முடிவு செய்யப் பட்டது. இதுல அருக்காணியோட பங்கு என்ன? ஒண்ணும் இல்லே. ஆனா, மண்டைக்குள்ள இருக்கிற மூளை எல்லோருக்கும் ஒரே மாதிரிதான். ஆனா அதை அருக்காணி அதிகமா உபயோகப்படுத்தி எல்லா மாதமும் முதல் ரேங்க் எடுக்குறா.

கூந்தல் நெட்டையாக இருப்பதிலோ, குட்டையாக இருப்பதிலோ உங்களுக்குப் பெருமை வரப்போவதில்லை. ஏனென்றால் உங்கள் பங்கு இதில் எதுவுமே இல்லை. ஆனால் அருக்காணிக்குப் பெருமை அதிகம். ஏன்னா, அவளோட முயற்சியாலதான் முதல் மதிப்பெண் வாங்குறா.

கடவுள் கொடுத்த எதையும் பழிக்கிற உரிமை நமக்கில்லை. நம்மோட முயற்சியால வெற்றி பெறுவதுதான் நமக்குப் பெருமை. அதுதான் நிலைத்து நிற்கும். நான் சொல்ல வந்தது உங்களுக்குப் புரிஞ்சிருக்கும்னு நினைக்கிறேன். இனி யாரையும் புண்படுற மாதிரி பட்டப் பெயர் வைத்துக் கூப்பிடாதீங்க'' என்று மென்மையாகக் கூறினார். அவரைக் கைகூப்பி வணங்கி தன் நன்றியைத் தெரிவித்தாள் அருக்காணி.

நா. நளினாதேவி

"கடவுள் கொடுத்த எதையும் பழிக்கிற உரிமை நமக்கில்லை. நம்மோட முயற்சியால வெற்றி பெறுவதுதான் நமக்குப் பெருமை. அதுதான் நிலைத்து நிற்கும்"

முத்தான வார்த்தைகள். யாவரும் கடைப் பிடிக்க வேண்டிய ,கடைப் பிடிக்கக்கூடிய நெறி.

ரமணீயன்