பைரவர்

விஷ்ணு இரணியனை அழிப்பதற்காக நரசிம்ம அவதாரம் எடுத்து, அழித்த பின் அதிகக் கோபத்தோடு இருந்தார். அந்தக் கோபத்தை அடக்க சிவன் பாம்பு வடிவம் எடுத்து வந்தார்; பைரவர் கோலத்தில் வந்ததாக சிலர் கூறுகின்றனர். அந்தக் கோலமே பின்னர் சாமியானது என்றும் சொல்லப்படுகிறது.

படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் என்று மூன்று தொழில்களில், 'படைத்தல் தொழிலைச் செய்யும் நானே உயர்ந்தவன்' என்று பிரம்மன் அகந்தை கொண்டான். யாரையும் மதிக்காமல் திரிந்து கொண்டிருந்தான். கேட்பவர்களிடம் 'எனக்கும் ஐந்து தலைகள், சிவனுக்கும் ஐந்து தலைகள்தான். இதில் நான் என்ன தாழ்ந்தவன். அவன் என்ன உயர்ந்தவன்' என்ற பதில் பிரம்மனிடமிருந்து புறப்பட்டது.

இதைக் கேள்விப்பட்ட பரமசிவனுக்குக் கோபத்தை அடக்க முடியவில்லை. உடனே சென்று பிரம்மனின் ஐந்தாவது தலையைக் கிள்ளி எடுத்தான். கிள்ளி எடுக்கப்பட்ட அந்தத் தலை சிவனின் கையில் ஒட்டிக் கொண்டது. சிவன் எவ்வளவு முயற்சி செய்தும் அந்தத் தலை கையிலிருந்து விழவில்லை. இதைத்தான் பிரம்மஹஸ்தி தோஷம் என்கின்றனர்.

சிவன், பைரவர் வடிவத்தில் ஊர் ஊராகச் சுற்ற ஆரம்பித்தார். அனைவரும் அவரைக் கண்டு ஒதுங்க ஆரம்பித்தனர். ரிஷிகளின் சொல்லுக்கு இணங்கி பைரவர் நர்மதை ஆற்றங்கரைக்குச் சென்றார். அதன் கரையில் வடக்கு நோக்கி அமர்ந்து தவம் செய்தார். பிறகு, காசியிலே பைரவரின் கையில் ஒட்டியிருந்த பிரம்மனின் தலை, தெறித்து விழுந்தது. சிவனுக்குப் பிடித்திருந்த தோஷமும் நீங்கியது.

காசியிலே இறந்தவர்களுக்குத் தண்டனை கொடுக்கும் அதிகாரம் எமனுக்குக் கிடையாது. சிவன் பைரவர் வடிவில் காசியிலே இருந்ததால் இந்த வேலையைக் கவனித்துக் கொள்ளும் பொறுப்பு பைரவருக்கு வந்தது. அதனால் அவருக்குக் கால பைரவர் என்ற பெயரும் உண்டு. இவ்வாறு பைரவர் கடவுளாகக் கருதப்படுகிறார் என்றும் கூறப்படுகிறது.

பெரும்பாலான சிவன் கோயில்களில் பைரவர் சன்னதி இருப்பதைக் காணலாம். சிவனின் அவதாரமாகப் பைரவரை நம்புகின்றனர்.