கடன் அன்பை முறிக்குமா?

கடன் என்ற சொல்லுக்கு ஏனைய மொழிகளில் இருக்கும் பொருளைவிட தமிழில் அதன் பொருள் வெறும் கொடுக்கல் என்பதைவிட மிகுதியானது. சில சொற்களின் பொருள் மொழி பெயர்ப்பில் முழுமையான பொருளைத் தந்துவிடாது.

அப்படிப்பட்ட சொற்கள் பல்வேறு மொழிகளிலும் உண்டு. ‘எச்சரிக்கை’ என்ற சொல்லை நாம் தமிழில் பயன்படுத்துகிறோம். அந்தச் சொல்லின் மூலம் திராவிட மொழித் தெகுப்பில் இடம்பெறும் மற்றொரு பழம் பெரும் மொழியான கன்னடத்தில் இருந்து தமிழுக்கு வந்தது என்பதை பலர் அறியோம். எச்சரிக்கை என்பது பாதுகாப்பு மற்றும் கவனம் ஆகிய இரண்டும் தேவை என்பதை குறித்த ஒரே சொல். இதற்கு ஏற்ற சொல் பிறமொbகளில் கிடையாது.

எதற்கும் ‘எச்சரிக்கையாக நடந்து கொள்ளுங்கள்’ என்று சொல்வது ‘எண்ணம் சிதறாமல் கவனத்துடன்’ நடந்து கொள்ளவும் என்பதன் எளிமையான சொல் வடிவம் ‘எச்சரிக்கை’. இதற்கு ஆங்கிலத்தில் Caution and Alert என்கிற இரு சொற்களை அந்த வரியில் அமைத்து எழுதினால் தான் வரி அதே பொருள் மாறாமல் முழுமையாக அடையும். சரி கடனுக்கு வருவோம்.

ஏனைய துன்பங்களைப் போலவே பொருள் சார்ந்த தேவையும் அது இல்லையென்றால் ஏற்படும் துன்பமும் அளப்பெரியது. அதற்கு மாற்று வழி கடன் பெறுவது. அதனால்தான் என்னவோ இறுதியில் மிகவும் துயரம் மிக்கவனாக இருந்தான் இராவணன் என்பதை வலியுறுத்தும் விதமாக கடன் பெற்றான் நெஞ்சம் போல் என்ற சொற்றொடரை அமைத்திருந்தார் கம்பர்.

இன்றைய திகதியில் வங்கி அல்லது ஏதோ ஒரு வழியில் கடன் பெறாதவர் அல்லது கடனே இல்லாதவர் என்று எவரும் இலர். கடன் வாங்குவது என்பது தேவையாகவும் கடன் என்பது விற்பனையாகவும் ஆகிவிட்டதால் கடன் கொடுப்பது என்பது இன்றைய உலகில் பொருளியலுக்காக இயங்கும் மாபெரும் சந்தை. வாராக் கடன்கள் வங்கிகளையே வாரிவிடும்.

கடன் சுமை ஆகிப் போகும் போது வங்கிகள் காணாமல் போகின்றன. வங்கிகளினால் நட்டம் அடைபவர்கள் வங்கி நடத்துபவர்கள் அல்ல, அதில் பணம் செலுத்திவிட்டு வட்டி கிடைக்கும் என்று காத்திருந்தவர்கள்தான். கடன் பெற்றவர்களும் வங்கி நடத்துபவர்களும் வங்கி நலிவடையும் போது வேலை, தொழில் இழப்பு என்பது தவிர்த்து பெரிதாக நலிவு அடைவதில்லை.

ஏற்கனவே இருக்கும் அறிவு நுட்பத்தால் அதே போன்று வேறொரு பெயரில் அவர்களே மீண்டும் திறந்து விடுவார்கள். வங்கி மூழ்குவது ஒட்டுமொத்தமாக பயனீட்டாளர்களின் பாதிப்பாக அமையுமே அன்றி வங்கி உரிமையாளர்களுக்கு பெரிதாக நட்டம் எதுவும் ஏற்படுவதில்லை.

அப்படியே ஏற்பட்டு இருந்தாலும் அவர்கள் அதில் முதலீடு செய்தது கண்டிப்பாக பாட்டன் முப்பாட்டன் சொத்தாகவும் இருக்காது. எங்கேயோ விரைவாக ஈட்டியதை இங்கே இழக்கிறார்கள். பெரும் முதலீட்டில் நட்டமும் பெரிதாகத்தான் இருக்கும். கந்து வட்டிகளை அது போன்ற வங்கிகளை விடுவோம். அவை எந்த ஒரு நெறிமுறை விதியிலும் அடங்காதன.

‘நான் கடனே வாங்க மாட்டேன்’ என்று எந்த ஒருவரும் அப்படியே வாழ்க்கையை ஓட்டிவிட முடியாது. ஏதாவது ஒரு சூழலில் இருப்புக்கு மிகுதியாக பணத்தின் தேவை ஏற்படும் போது கடன் வாங்குவது தவிர்க்க முடியாதது

அருமை நண்பரே... சிறந்த கட்டுரை