காதல் புதிர்

கண்நேர் விழிபார்க்கவின் முகமென் கைபார்க்
கவிண் ஏறு விளக்கெறித் தனிலமிடையணி
கொள்ளா நிகழ்புரியாம் புலர்வு உறுவரைகதைபடித்து
புண்ணாகிப் போனதுமேன்
இப்போயினி
புனலாடி புதுவாகி கொள்ளவென்ற்
ஏசித் தமெழப்படு பாவியிவளோ
மண்வாயில்நீர்
ஊட்டிமரம் எடுத்து நிறுத்தியமை
மணிவாசல் மண்டபத்தடிபு நலீய
தலைதருதரு விநிலைகொண்ட தொருமஞ்ச
தெனதரசி மல்லிகைஅணைத்து
அலைவாய் ஊநுகர்ந்துஆற்றா துயிருந்த
வனைகுன்றம்ஈர் புரட்டியோர்
குவிந்தகார் முகிலும்
அகிலத் தொளிமறைத் தலன்ன தன்குழல்பரவி
கன்றை விடுசேர் கொண்டகோ
வென்றணைத்த மணியிடை
யாழ்மெட்டி மணிசலவெனும்சத்த
மிடுதூர மிருந்தெழுக
தலினிவாழ் ஐமரதாள் செழிமேனி படுமொருவே
தனைகுண மெழசெய வென வேயருள்கூர்
அவரும் ஆறுகேளின் தகும்
ஆவெனமயங்கி இருந்த வன்னென்னை
இரைமீட்க வைத்ததொருபெருங்கோவில்
உறைஇறையே பெருவாழ்வுதருவாயே..!


மன்னிக்கவும் புரியவில்லாயா? ன க்கு பதிலாக சில இடத்தில் ந போட்டுவிட்டேன். சில சொல்லை பிரித்துவிட்டேன். உ+ம் கடுமை என்றால் கட்+உமை .ள கு பதிலாக ழ போட்டு விட்டேன்.
கருத்து பிறகு சொல்கிறேன் முதலில் முயற்சி செய்யுங்கள்

மரபுக் கவிதை என்றாலே எனக்கு சிவா பிச்சிக்கும் அதிலும் இது முடியல

(சரி இதுதான் அப்படி எழுதினேன். இது இலக்கிய காதல் என்று நினத்து எழுதினேன். கல்லெறியா சொல்லெறியா வரும் தெரியவில்லை)

கண்நேர் விழிபார்க்க (கண்ணோடு கண் கலந்து)விண்ஏறு விளக்கெறித்த (நிலவின் ஒளியில்)
புலர்வுறு வரை கதைபடித்து (விடியும்வரை காதல் கதைபேசி)
மண்வாயில்நீரூட்டி (மண்ணை நீரோடு குழைத்து)மரம் எடுத்து நிறுத்தியமை
மணிவாசல் மண்டபத்தே (மண்குடிசை)
அடி புனலீய தலைதரு தரு(தென்னை)(தெங்கு தானுண்ட நீரைத் தலையாலே தான் தருதலால் )தருவினிலை கொண்ட தொரு மஞ்சத்து (தென்னோலை பாய்) எனதரசி (மண்குடிசையில் பாயில் இருந்தவளான என் காதலி)
மல்லிகைஅணைத்து அலை வாயு (தென்றல்)நுகர்ந்து ஆற்றாது
இருந்தவனை (இரவு முழுவது அவள் கூந்தலில் சூடிய மல்லிகை மலர்களின் மணத்தை நுகார்ந்து சலித்துப்போய் இருந்தவனை)
(இத்தகைய காதலியிடமிருந்து என்னைக் காப்பாற்றுவாயாக இறைவனே!)


கண்நேர் விழிபார்க்க கவின்முகம் என் கைபார்க்க
விண்ஏறு விளக்கெறித்த நிலமிடை அணிகொள்ளா நிகழ்புரி யாம்
புலர்வுறு வரை கதைபடித்து
புண்ணாகிப் போனதுமேனி (ப்)போயினி
புனலாடி புதுவாகி கொள்ளவென்றே
சித்தமெழப் படுபாவியிவளோ
மண்வாயில் நீரூட்டி மரம் எடுத்து நிறுத்தியமை
மணிவாசல் மண்டபத்தே அடி புனலீய
தலைதரு தருவினிலை கொண்ட தொரு மஞ்சத்து
எனதரசி மல்லிகைஅணைத்து அலை வாயு
நுகர்ந்து ஆற்றாது இருந்தவனை
குன்றம்ஈர் புரட்டியோர் குவிந்த கார்முகில்
அகிலத் தொளி மறைத்தலன்ன தன்குழல்விரித்து
கன்றை விடுசேர் கொண்டகோ வென்றணைத்த
மணியிடையாள் மெட்டிமணி சலவெனும்
சத்தமிடு தூரமிருந்தெழு கதலி இனி
வாழைமரத்தாள் செழி மேனிபடுமொரு

அருள்கூர வருமாறு கேளின் தகுமா