மனிதப் பிறப்பு

உடம்பார் அழியின் உயிரார் அழிவர்
திடம்பட மெய்ஞ்ஞானம் சேரவும் மாட்டார்
உடம்பை வளர்க்கம் உபாயம் அறிந்தே
உடம்பை வளர்த்தேன் உயிர்வளர்த் தேனே.

உடம்பினை முன்னம் இழுக்கென் றிருந்தேன்
உடம்பினுக் குள்ளே உறுபொருள் கண்டேன்
உடம்பினுள் உத்தமன் கோவில்கொண் டாணென்று
உடம்பினை யானிருந்து ஓம்புகின் றேனே. - திருமூலர்.

வினைப்பயனே ஒரு தேகங்கண்டாய் என்பது முன்னோர்கள் வழங்கியுள்ள தத்துவக்கருத்து ஆகும். எண்ணிறந்த பிறவிகளில் ஆற்றியுள்ள செயல்களின் பதிவாகவும் விளைவாகவும் வந்துள்ளதே மனிதப் பிறப்பு. துன்பம் விளைக்கும் தீய பதிவுகளை நீக்கி ஆன்மாவைத் தூய்மை செய்து கொண்டு வாழ்க்கை இன்பங்களை அனுபவித்து இறைநிலையை உணர்ந்து அதோடு இணைப்புற்று முவுபெற வேண்டுமென்பதே மனிதப் பிறவியின் நோக்கமாகும்.

தன் பிறவி நோக்கத்தை வெற்றியோடு நிறைவு செய்து கொள்வதற்காகவே இயற்கையானது எல்லா வசதிகளையும் வாய்ப்புகளையும் மனிதனுக்குச் சிறப்பாக அமைத்துக் கொடுத்திருக்கிறது.

கண், காது, மூக்கு, நாக்கு, தோல், ஆகிய ஐந்து உணர்கருவிகளையும் கை, கால், வாய், பால்குறி, குதம் ஆகிய ஐந்து தொழில் கருவிகளையும் உடலில் இயற்கையானது அமைத்திருக்கிறது.

இறைவன் முதல் உயிர் வரையில் தொடர்ந்து இயங்கும் பரிணாம விதிகளையும் அறிந்து, நிறைவு பெற ஏற்ற பேராற்றலுடைய மனம் என்ற ஒரு மாபெரும் மறைபொருளையும் இயற்கையானது அமைத்துக் கொடுத்துள்ளது. இத்தகைய அனைத்து வாய்ப்புகளும் அடக்கமானதும், இயற்கையின் பரிணாமத்தில் உச்சகட்டமான ஒரு சிறப்பு நிலையானதுமே மனிதப் பிறப்பு ஆகும்.

பதிவுக்கு நண்பா