மாறியது நெஞ்சம்

by **சிவா** Mon Jun 21, 2010 2:38 am

ஏய் இதோ பாத்தியாடா, இந்த முறை எங்கப்பா இந்த சைக்கிளை பரிசா வாங்கிக் கொடுத்திருக்கிறார். எப்படி இருக்கு?'

`நல்லாத்தாண்டா இருக்கு. இனிமே தினமும் இதில்தான் பள்ளி செல்லப் போகிறாயா திவா' என்றான் சுதாகர்.

`ஆமாண்டா, பின்ன நடந்தா போவேன். ஏண்டா சுதாகர், எங்கப்பாவும், உங்கப்பாவும் ஒரே கம்பெனிலதான் மருந்து விற்பனைப் பிரதிநிதியாக வேலை பார்க்கிறார்கள். இருவருக்கும் ஒரே சம்பளம்தான். ஆனா எங்கப்பா ஒவ்வொரு முறையும் வெளிïர் சென்று வந்தால் ஏதாவது ஒரு பரிசுப் பொருள் வாங்கி வருகிறார். எனக்கு மட்டுமல்ல, என் தங்கைக்கும்தான். உங்கப்பா ஏண்டா ஒண்ணுமே வாங்கித் தருவதில்ல. நீ வீட்டுக்கு ஒரே பையன்தானே'.

`இல்ல திவா, நீ நினைக்கிறது தப்பு. எங்கப்பா எனக்குத் தேவையான எல்லாவற்றையும் வாங்கித் தந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார். எங்கள் வீட்டிலும் எல்லா வசதிகளும் இருக்கிறதே'.

`என்னமோ போ. இருந்தாலும் உங்கப்பா ரொம்ப சிக்கனம் போல. இல்லேன்னா கடந்த இரண்டு வருஷமா ஒரே ஸ்கூல்பேக்தானே எடுத்துக்கிட்டு வர. என்னைப்பார்... வருஷா வருஷம் எல்லாம் புதுசு வாங்கறேன். இத்தனைக்கும் என் தங்கச்சிக்கு கொஞ்சம் உடம்பு சரியில்ல. அதுக்கு வேற மருந்து, மாத்திரைன்னு ஏகப்பட்ட செலவு. ஆனா அப்பகூட எங்கப்பா உங்களைவிட வசதியாத்தாண்டா வச்சிருக்கார்'.

`நீ சொல்லுறத என்னால ஒத்துக்க முடியாது. எங்கப்பா எது செய்தாலும் அது சரியாத்தான் இருக்கும். சரி... சரி... வா, பள்ளிக்கு நேரமாகிறது' என்று சொல்லிட்டு தன் வீட்டை நோக்கி நடந்தான் சுதாகர்.

அங்கே யதேச்சையாக வந்த சுதாகரின் அப்பா எல்லாவற்றையும் கேட்க நேர்ந்தது. அவர் முகத்தில் ஒரு லேசான புன்முறுவல்.

இது நடந்து ஒரு வாரம் கழித்து திடீரென்று திவாகரின் தங்கை சுஜிதா வீட்டில் மயங்கி விழுந்துவிட்டாள். திவாகர் வீட்டில் அப்பா கேம்ப் போயிருந்தார். சுஜிதாவின் அம்மா பதட்டத்தோடு சுதாகரின் வீட்டுக்கு வந்து விஷயத்தைச் சொல்லி அழுதார்.

ஒரு மருந்தை முதலுதவியாக கொடுக்க வேண்டும். அது தீர்ந்து விட்டது. எனவே சுதாகரை வாங்கி வரும்படி சீட்டு எழுதிக் கொடுத்தார். இவர்களின் அப்பா மருந்து விற்பனைப் பிரதிநிதி என்பதால் அங்கே உள்ள மருந்தகத்தில் எல்லோருக்கும் இவர்
களைப் பற்றித் தெரியும். எனவே சுதாகர் சீட்டில் எழுதிக் கொண்டு வந்த மருந்தை கடையின் உதவியாளன் எடுத்துக் கொடுத்தான். முதலாளி அப்போது கடையில் இல்லை.

மருந்தை வாங்கிக் கொண்டு மின்னல் வேகத்தில் வந்த சுதாகர், திவாகர் வீட்டிற்குள் நுழைந்தான். மருந்தை மயங்கி விழுந்த சுஜிதாவுக்கு கொடுத்தனர். ஆனால் மருந்து கொடுத்த பதினைந்து நிமிடத்தில் சுஜிதா வாயில் இருந்து நுரை தள்ளியது.

பயந்துபோன சுஜியின் அம்மா ஆம்புலன்சுக்கு போன் செய்தாள். சுதாகரின் உதவியுடன் அருகிலுள்ள மருத்துவமனைக்கு விரைந்தனர். அதற்குள் சுதாகர் சுஜியின் அப்பாவுக்குப் போன் செய்து விஷயத்தைச் சொன்னான். தலைமை மருத்துவர் குழந்தையைப் பரிசோதித்தார்.

பின்பு மருந்துச் சீட்டையும், கொடுத்த மருந்துக் குப்பியையும் பரிசோதித்தார். நல்லவேளை அவர்கள் கையோடு அதைக் கொண்டு சென்றிருந்தனர். பின்பு நர்சை அழைத்து அடுத்த சிகிச்சைக்கான வேலைகளை டாக்டர்கள் கவனித்தனர்.

இரண்டு மணி நேரம் ஓடியது. மருத்துவர் வந்து `உங்கள் குழந்தை ஆபத்திலிருந்து தப்பிவிட்டாள். காரணம் சொன்னால் நீங்கள் அதிர்ந்து போய்விடுவீர்கள். குழந்தைக்கு இன்று நீங்கள் கொடுத்த மருந்து போலியானது. எனவே அது விஷமாக மாறி ஏற்கனவே உடல்நிலை சரியில்லாத குழந்தையை இன்னும் சீரியஸாக மாற்றிவிட்டது. அந்தக் கடை தொலைபேசி எண்ணை மருந்துச் சீட்டில் பார்த்தேன். போலீசுக்குத் தகவல் தெரிவித்து விட்டேன். இனிமேல் காவல்துறை பார்த்துக் கொள்ளும். நீங்கள் கவலைப்பட வேண்டாம்' என்று கூறினார்.

அடுத்த இரண்டு மணி நேரத்தில் எல்லாவற்றையும் காவல்துறை கண்டுபிடித்துவிட்டது. அந்தப் போலியான மருந்தை கடைக்கு வினியோகித்த நபர் வேறு யாருமில்லை, திவாகரின் அப்பாதான். இதன் மூலம் ஏராளமான பணம் சம்பாதித்துள்ளார் என்பது தெரியவந்தது.

விஷயம் தெரிந்தவுடன் சுதாகரிடம், `டேய் சுதா, இப்ப எனக்கு எல்லாம் விளங்கிடுச்சுடா. முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும் என்பது உண்மைதாண்டா' என்றான் திவாகர்.

***
சாயி சுப்புலட்சுமி