ஆட்டுக்குட்டியும் ஓநாயும்!

காலை வேளை. காட்டை ஒட்டிய ஓடை ஒன்றில் இறங்கித் தண்ணீர் பருகிக் கொண்டிருந்தது செம்மறியாட்டுக் குட்டி.

அப்போது பசியோடு அந்தப் பக்கமாக வந்தது ஓர் ஓநாய். தனது பசியைப் போக்க இரை எதுவும் தென்படுமா என்று அலைபாய்ந்த அதன் கண்களில் பட்டது ஆட்டுக்குட்டி.

தனக்கு எளிதில் சிக்கக்கூடிய இரை வாய்த்திருக்கிறதே என்று மகிழ்ந்தது ஓநாய். ஆனாலும் அப்பாவியாய், உதவிக்கு ஆள் இல்லாமல் நின்ற ஆட்டுக்குட்டியின் உயிரைப் பறிக்க ஏதாவது ஒரு காரணத்தைப் புகுத்தினால் நல்லது என்று நினைத்தது ஓநாய்.

``எவ்வளவு தைரியம் இருந்தால் எனது ஓடையில் இறங்கித் தண்ணீரைக் கலக்கி விடுவாய்... இதற்கு உனக்குக் கடுமையான தண்டனை கொடுக்க வேண்டும்!'' என்று கத்தியது ஓநாய்.

``அண்ணே... கோபப்படாதீர்கள். என்னால் உங்களுக்குத் தண்ணீர் மாசுபட்டு வராது. பாருங்கள், நீங்கள் ஓடையின் மேல்புறமாக நிற்கிறீர்கள், நான் கீழ்ப்புறமாக நிற்கிறேன்'' என்று பணிவாகக் கூறியது ஆட்டுக்குட்டி.

``இல்லை... நீ தண்ணீரைக் கலக்கிவிட்டுவிட்டாய்'' -உறுமியது ஓநாய்.

``நீ எனது புல்தரையிலும் மேய்ந்து விட்டாய்!'' என்று அடுத்த குற்றச்சாட்டைக் கூறியது அது.

``இல்லேண்ணே... நான் இதுவரை புல்லைச் சாப்பிட்டதே இல்லை'' என்றது ஆட்டுக்குட்டி.

``நீதான் எனது கிணற்றிலும் தண்ணீரைக் குடித்தாய்!'' -அடுத்த புகாரை அடுக்கியது ஓநாய்.

``நான் இதற்கு முன் தண்ணீர் குடித்ததே இல்லை. எங்கம்மாவின் பால்தான் எனக்கு உணவாகவும் தண்ணீராகவும் இருக்கிறது'' என்றது ஆட்டுக்குட்டி.

சளைக்காத ஓநாய், ``சரி, நீ கடந்த ஆண்டு என்னை அவமரியாதை செய்துவிட்டு ஓடியதை மறந்துவிட்டாயா?'' என்று கேட்டது.

``அது எப்படி முடியும்? நான் இந்த ஆண்டுதானே பிறந்தேன்?'' -பரிதாபக் குரலில் கூறியது ஆட்டுக்குட்டி.

``அப்படியானால் அது உனது சகோதரனாக இருக்கும்!''

``எனக்குச் சகோதரர்கள் யாரும் கிடையாது.''

``எப்படியோ உங்கள் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த யாராவது ஒருத்தராகத்தான் இருக்கும். நீயும் திமிர்த்தனமாக எனது ஒவ்வொரு குற்றச்சாட்டுக்கும் பதில் கூறிக் கொண்டிருக்கிறாய். பசியோடு நான் இனியும் உன்னுடன் வாதிட்டுக் கொண்டிருக்க முடியாது!'' என்று பாய்ந்து ஆட்டுக்குட்டியைக் கவ்வித் தூக்கிக் கொண்டு காட்டுக்குள் ஓடியது ஓநாய்.