எனதுயிர் நிலவே இளமலரே!

எனதுயிர் நிலவே இளமலரே!


நெய்யுறுவிழியும் நீவிய குழலும்
நெடிதுயர்புருவ பிறைநுதலும்
கையறு
இடையும்கழல்மணிபாத
கலகல ஒலியெழும் சிலம்பினையும்
கொள்ளொரு
நங்கை, கார்முகில்கூர்ந்து
நடமிடு தோகைமயிலினைநேர்
துள்ளிடை ஆட
என்னயல் சேர,
திரள்பிடிமார்துணி திணறியதே
செவ்விளதெங்கிடைஉறுகாய்வடிவினில்
திரளிருகுன்றத் திருநடமும்
பொய்கையிலாடும்பங்கயவதனத்

தண்டினையொத்த தளர் நடையும்
பொய்யொருஉதடிவை பூஇதழ்மதுவென

கொள்ளென இருவிழி வண்டசைய
ஐயறுவெளிதெரிஅவளிள மனதினில்
கள்தரு
உணர்வெளக் கண்டுகொண்டேன்
விண்ணெழில்நீறெனவெண்முகில்தவறி
குங்குமநுதலிடை பூசியதாய்
சந்திரமுகியென
மேற்றிசைவானடி
எங்கும் பயங்கர வடிவெடுத்தாள்
எங்கணும்காதலர்
இரவினைநோக்கியே
புண்படும்மேனியை பொறுபொறென
நங்கையர்
பொய்கைநனைந்தொரு வாசனை
கொண்டவர்வந்திடும் நேரமென
தொங்கு விளக்கின் திரிஅகல் ஏற்றிபின்

கீழ்த்தெருவாசலில்கோலமிட்டார்
செங்கரும்பாற்கணை எய்பவன்பால்நில

வென்றொருபேதமில்லாதெறிய
அந்தரவானிலோர் சுந்தரனிலையென

அவள்நிலா வேகியேநிலையிழிந்தாள்
பொங்கியே போஎனபஞ்சிசெனும்முகிலுடை

துஞ்சியழித்தே விரகமிட்டாள்
நிலவொளி தீயென வொளிவிரல்நீவிட
உருள்புவிமகளினைத்தனதினமே
அறிவளோஇலதோஅணைந்திட
குலவிய
இழிவென்ன சொல்வே னறிவதிலேன்
இதனிடைஒருபொறிதவறிடஎனதிரு

உயிரவள்மலர்மடிபுகுந்துவிட
உருகிடுமி ளமைநெய் யுணர்வெனும்தீயினை

ஓங்கிடஎரியென ஊதிவிட
செருகினில்திமிருடன் மதமிடு யானையின்
பல்மொடுதுணியினை
மீறிவரும்
கனிமலர்க்காய்களும் உலையினில்தீயினில்

வேகிடும்நிலைகண்டுபாவமென
மனதளவிரங்கியேமறுத்திடில் உயரிய

உடைதனும் கருகிடுமனல்பொசுங்கும்
இனியொருவழியிலைஎனதணி துகிலினுக்

கொருவிடுமுறைதர நிலவானாள்
மலர்களின் குவியலொன்றிரவினில் அவிழ்தென

துயிலெழுதோர்கருவண்டு வர
மலை கொண்டுமோதியே நிலைகுலைத்திடவென்

மார்பிடைவிழுந்தவள் மலரானாள்
ஒருமலை தாங்கிடும் உரமிவன் தோளென

இருமலை கொண்டெனை மோதியவள்
ஒரு பொதி பஞ்சினையுலுடலெங்கும் ஒத்தட

மிட்டதென்றாகிட சினமெடுத்தாள்
குழலிடுஅகல்புகை நறுமணம்மோந்து
எனதொரு வலிமை மறந்தேவலிந்து
அவளது
மதுவுடல்பஞ்சினில் தீயெழுந்
துயிர்கொளமுதலதை அணைத்து வைத்தேன்
இருமனம்
ஒருபட எனதவைஉனதென
உனதவை எனதென பெருமனதாய்
மதுவினை
பகிர்ந்தும் கனிகளை உண்டும்
மலர்களில்தூங்கி விடிந்தெழுந்தோம்

நன்றி நண்பா

வண்டு

ஒரு க்றுபாதான் அலையறாங்க

ஆஹா பின்னிட்டாரய்யா பின்னிட்டாரு