ஒரு பக்கக் கதை - இல்லம்

**krishnaamma** · **krishnaamma** Mon Jul 29, 2013 6:18 pm

அந்த முதியோர் இல்லம் திறந்து ஒரு வாரம்கூட ஆகவில்லை. அதற்கு நல்ல வரவேற்பு. உறவினர்களால் ஒதுக்கப்பட்டவர்கள் நிறையவே வந்து சேர்ந்தார்கள்.
அந்த முதியோர் இல்லத்தை ஆரம்பித்த பிரபுவையும் அவர் மனைவி சுமதியையும் எல்லோரும் பாராட்டினார்கள்.
“ஊரில் இருக்கும் இளம் மருமகள்கள் உங்கள் இல்லத்தால் பெருசுகளை இங்கே சேர்த்துவிட்டு நிம்மதியாக இருக்கிறார்கள். நான் மட்டும் உங்க அப்பாவோடு வீட்டில் கஷ்டப்படணுமா...?’ சுமதி, பிரபுவை எரித்துவிடுவதுபோல் பேசினாள்.
“சொந்தக்காரர்கள் பேச்சை சமாளிக்க முடியாத சுமதி. அப்பாவை ஒதிக்கிட்டேன்னு ஆள் ஆளுக்கு பேசுவார்கள்’ பிரபுவின் மூளை தீவிரமாக வேலை செய்தது. மனைவியை சமாதானம் செய்ய வேண்டும்.
அடுத்த நாள் பிரபு எடுத்த முடிவு பல சொந்தங்களின் பாராட்டை பெற்றது.
“மூணாவது மனுஷன் கிட்டே நிர்வாகத்தை ஒப்படைக்காமல் உன் அப்பாவையே நிர்வாகியா வச்சதுக்கு உன்னை எப்படி பாராட்டினாலும் தகும்..’ கை குலுக்கினார்கள்.
“நம்பிக்கையான ஆள் கிடைக்கவில்லை.... அதனால் அப்பாவே இல்லத்தில் தங்கி இருபத்தி நாலு மணி நேரமும் அதை நிர்வகிப்பார்’ சுமதியைப் பார்த்தபடி பேசினான் பிரபு, மனதிற்குள் அப்பாவிடம் மன்னிப்பு கேட்டபடி.
“உங்களை மிஞ்ச ஆள் கிடையாது’ கண்களால் பாராட்டினாள் சுமதி. அந்தப் பாராட்டு பிரபுவை எந்த மகிழ்வுக்கும் உட்படுத்தவில்லை.

நன்றி - வி.சிவாஜி.