சுட்டி கோமதியும், டீச்சரும்...

ஏழாம் வகுப்பு பரணி கோமதி நேற்று பள்ளிக்கு வரவில்லை. இன்று வந்து பார்த்தால் புதிய வகுப்பாசிரியை கையில் பிரம்பும் முகத்தில் கடு கடுப்பும் கொண்டிருந்தார்.

நேற்றுவரை கலகலப்பாக இருந்த வகுப்பு இன்று நிசப்தம் ஆக இருந்தது. வரிசையாகப் பெயர் வாசித்து வருகைப்பதிவு சரி பார்த்த புதிய டீச்சர், "ஏய் பரணி நேற்று ஏன் வரலே?'' என அதட்டினார். "நேற்று லீவு டீச்சர். முந்தா நாளே அந்த டீச்சரிடம் சொல்லிட்டேன்'' என்றாள் பரணி.

"அவங்க லீவில் போயிட்டாங்களே? லெட்டர் கொடுத் திருந்தாதானே எனக்குத் தெரியும்? வாயாலே சொல்லிட்டு போறதுக்கு இது என்ன தர்மசத்திரமா?''

"இல்லீங்க டீச்சர் முன்பெல்லாம் லீவு வேணும்ன்னா சொல்லிட்டுப் போவோம். திடீர்னு லீவு எடுக்க வேண்டி வந்தால் எடுத்துட்டு மறுநாள் வந்து சொல்லிடுவோம்'' என்றாள் பரணி.

"என்ன அவசரம்? திடீர்னு மாப் பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க, பெண் பார் க்கணும்னு வந்துட்டாங்களா?'' கிண் டலாக கேட்டார் டீச்சர்.

இதைக் கேட்டதும் வகுப்பு மாணவி கள் அனைவரும் `கொல்' என்று சிரித்துவிட்டனர்.

இதனால் மேலும் எரிச்சலடைந்த டீச்சர், "எல்லோரும் எழுந்து நில் லுங்க, அப்பத்தான் புத்திவரும். ஏய் பரணி என்ன நீ சிரிச்சுட்டே நிக்கிறே? சூடு சொரணையில்லே?'' என்றார்.

`எனக்கு சொரணை இருக்குது டீச்சர். பிரம்படிபட்டது வலிக்குது. புது டீச்சரான உங்களிடம்தான் சூடு இருக்குது. அதான் ரொம்ப சூடாகி எல்லோரையும் நிற்க வைச்சுட்டீங்க' என்றாள்.

`டீச்சரையே எதிர்த்துப் பேசுகிறாயா?'

`டீச்சர் நீங்க அடிச்சது தப்புத்தான்.' அத்தனை மாணவிகளும் கத்தினார்கள்.

`சேர்ந்திசை பாடுறீங்களா? போதும் நிறுத்துங்க. வகுப்பில் கத்த மாட்டேன். லீவு லெட்டர் எழுதித்தராமல் லீவு போடமாட்டேன்னு ஆளுக்கு நூறு தடவை இம்போஷிசன் எழுதிட்டு வாங்க. அதுதான் தகுந்த தண்டனை' என்று ஆத்திரமாக உத்தரவு போட்டார் ஆசிரியை.

மறுநாள், மாணவிகள் இரவெல்லாம் கைவலிக்க எழுதி வந்த இம்போஷிசன் தாள்களை வாங்கி டீச்சரிடம் தந்தாள் பரணி. `மாணவிகளை அடக்கிவிட்டோம்' என்ற மனநிறைவு டீச்சருக்கு.

அப்போது பணியாள் ஒருவர் வந்து தலைமை ஆசிரியர் கொடுத்ததாக ஒரு கடிதத்தை கொடுத்தார். அதைப் பார்த்த ஆசிரியைக்கு அதிர்ச்சி.

`மாணவ- மாணவிகளை ஆண்டு விழாவுக்கு தயார் செய்யும் பொறுப்பு உங்களுக்கு வழங்கப்படுகிறது. அதற்காக ஒரு நாடகம் மற்றும் சிறப்பு நிகழ்ச்சிகள் அனைத்தும் தயார் செய்ய வேண்டும். அனைத்துப் பணிகளையும் ஒரு வாரத்துக்குள் முடிக்க வேண்டும்' என்று குறிப்பிடப்பட்டு இருந்தது.

ஆசிரியை தலைமை ஆசிரியரின் உத்தரவுக்கு இணங்கி எழுத்து வேலைகளில் இறங்கினார். அந்த வாரம் முழுவதும் எழுதிக் கொண்டே இருந்தார்.

அப்போதும் பரணியும், மாணவிகளும் சிரித்துக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் சிரிப்பும், எழுத்தும் இரட்டைத் தண்டனையாக ஆசிரியையை உறுத்திக் கொண்டிருந்தது.