சமயோசிதம்

by ஹாசிம் Sat Apr 17, 2010 5:15 pm

பனி பெய்து கொண்டிருந்த ஒரு மாலை நேரம். தெருக்களில் மக்கள் கூட்டம். நாஜி ஜெர்மனியின் ம்யூனிக் நகரம். பணி முடிந்து வீடு திரும்பிக் கொண்டிருந்தவர்கள் அந்தப் பேருந்தில் நிறைந்திருந்தார்கள்.

திடீரென்று அங்கு வந்த சில நாஜி சிப்பாய்கள் பேருந்தை சூழ்ந்து கொண்டனர். பஸ்ஸில் உள்ள ஒவ்வொருவரின் அடையாளச் சீட்டுகளையும் பரிசோதிக்க ஆரம்பித்தனர்.யூதர்களாயிருந்தால் பஸ்ஸிலிருந்து அவர்களை இறக்கி, வேறொரு வாகனத்தில் கண் காணாத இடத்திற்கு அழைத்துச் (இழுத்து!) செல்வார்கள் என்பது அங்கிருந்த எல்லோருக்குமே தெரியும்.

அந்தப் பேருந்தில் இருந்த ஒரு பெண்மணி மிகுந்த பயத்துடன் சிப்பாய்கள் சோதனை செய்வதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் உள்ளூர நடுங்கிக் கொண்டிருந்தாள். கண்ணீர் வழிந்தோடியது. அவள் பக்கத்திலிருந்த ஒருவர் மெதுவாக அவளின் அழுகைக்குக் காரணம் கேட்டார்.

''நான் ஒரு யூத இனத்தவள். என்னை அழைத்துக் கொண்டு போய் விடுவார்களே!'' என்று அழுது கொண்டே மெதுவாக அவர் காதில் கிசுகிசுத்தாள்.

பக்கத்திலிருந்த அவர் திடீரென உரத்த குரலில் கத்தத் தொடங்கினார். ''முட்டாள் பெண்மணியே! உன்னைப் பார்க்கும்போது எனக்குக் கோபமாக வருகிறது. என் பக்கத்தில் உட்காராதே, எழுந்து போ!'' என்று கூச்சலிட்டுக் கத்தினார்.

சோதனை செய்து கொண்டிருந்த சிப்பாய்கள் ''ஏன் கத்துகிறீர்கள்?'' எனக் காரணம் கேட்டார்கள். எரிச்சலுடன் அவர் சொன்னார், ''என் மனைவி இவள். தன்னுடைய அடையாளச் சீட்டினை மறந்து விட்டு வந்திருக்கிறாள்; இவளை எப்படித் திருத்துவதென்றே தெரியவில்லை. இவள் எப்போதும் இப்படித்தான்!''

சிப்பாய்கள் அவர்கள் சண்டையை ரசித்துச் சிரித்துக் கொண்டே சென்றுவிட்டார்கள்.

அந்தப் பெண்மணிக்கு தன்னை சமயோசிதமாகக் காப்பாற்றிய அந்த மனிதர் யாரென்றே தெரியாது.