ஔவையார் பக்கம் - ஒளவையார் பற்றிய செவி வழி செய்திகளும் சுவாரஸ்ய தகவல்களும்

First topic message reminder :

ஒரு சமயம், அரசனொருவன் புலவர்களை அழைத்து, நாளை அரசவையில் நாலுகோடிப் பாடல் சொல்ல வேண்டுமென பணித்தான். இந்தக் கட்டளை கேட்டு திக்கு முக்காடிப் போன புலவர்களில் ஒருவரை ஒளவையார் சந்திக்கிறார்.

கவலையை மறந்து விடுங்கள், நான் உங்களுக்கு நான்கு கோடிப் பாடல்களை ஒரு நொடியில் சொல்கிறேன் என பாடல்வரிகளை ஒளவையார் சொல்லி முடிக்கிறார்.


1.
மதியாதார் முற்றம் மதித்தொரு கால்சென்று
மிதியாமை கோடி பெறும்.

மதியாதவர் வாசலை மதித்து சென்று மிதிக்காமல் இருப்பது கோடிப் பொருளைத் தருவதாகும்.


2.
உண்ணீர் உண்ணீரென்று ஊட்டாதார் தம்மனையில்
உண்ணாமை கோடி பெறும்.

நம்மை அன்புடன் உபசரித்து உண்ணுங்கள் உண்ணுங்கள் என்று உணவிடாதோர் வீட்டில் சென்று உண்ணாமை கோடிப்பொருளைத் தரும்.

3.
கோடி கொடுப்பினும் குடிப்பிறந்தார் தம்முடனே
கூடுதலே கோடி பெறும்.

எத்தனை கோடிப்பணம் கொட்டிக்கொடுத்தாலும் தமக்குத்தகுதியற்றோருடன் கூடி வாழுதல் இல்லாமல் ஒத்த இயல்புடையோருடன் கூடிவாழுதல் கோடிப் பொருளைத் தரும்.

4.
கோடானு கோடி கொடுப்பினுந் தன்னுடைநாக்
கோடாமை கோடி பெறும்.

எத்தனை கோடிகள் கொட்டிக்கிடைத்தாலும் தம் நாவினை அடக்கி வாழுதுல கோடிப்பொருளைத்தரும்.

ஔவையாரைப்பற்றிய அறிந்த தகவல்களைப்பகிரும் இந்த திரியில் ஔவையாரின் பாடல்கள் சம்பவஙகளை பகிர்ந்துகொள்வோம் நண்பர்களே,,, [You must be registered and logged in to see this image.]

அருமையான திரி இது, இன்னும் ஒளவையார் பற்றிய சுவையான செய்திகள் தெரிந்தவர்கள் இங்கே பகிருங்கள்

அவ்வையார் எழுதிய தனிப்பாடல் தொகுதியில் இப்பாடல் வருகிறது .மேலும் சில பாடல்களைப் பார்ப்போம் .

சொல்லாம லேபெரியர் சொல்லிச்செய் வர்சிறியர்
சொல்லியுஞ் செய்யார் கயவரே - நல்ல
குலாமாலை வேற்கண்ணாய் கூறுவமை நாடிற்
பலாமாவைப் பாதிரியைப் பார் .

பலாமரம் பூக்காமலே காய்க்கும். அதுபோல சிலர் சொல்லாமலே செயல்களைச் செய்வார்கள் . மாமரம் பூத்துப் பின்னர் காய்க்கும் . அதுபோல சிலர் சொன்னால் செய்வார்கள் ; சொல்லவில்லை என்றால் செய்யமாட்டார்கள் . பாதிரி மரம் பூப்பூக்கும் ஆனால் காய் பிடிக்காது . அதுபோல சிலர் சொன்னாலும் செய்ய மாட்டார்கள் .

சொல்லாமலே செய்பவர்கள் பெரியோர் என்றும் , சொல்லிச் செய்வோர் சிறியோர் என்றும்  சொல்லியும் செய்யாதவர்களைக் கயவர் என்றும் ஒளவையார் அழைக்கின்றார் .

இந்தப் பாடலிலிருந்து ஒளவையாரின் உலகியலறிவும் , தாவரவியலறிவும் நமக்குத் தெரிகிறது .

கொன்றைவேந்தனில் ஒளவையார்

ஏவா மக்கள் மூவா மருந்து

என்று பாடியிருப்பதும் ஈண்டு நோக்கத்தக்கது .

இதன் பொருள் சொல்லாமலேயே குறிப்பறிந்து வினையாற்றுகின்ற மக்கள் ஒருவனுக்கு வாய்க்கப் பெற்றால் , அவனுக்கு மூப்பு வராது என்பதாகும் .

ஔவையார் பலர் இருந்ததாக ஒரு செய்தி உண்டே! இது விஷயம் விரிவு படுத்தலாம்.

ரமணியன்

சுட்ட பழமும் சுடாத பழமும்
=========================

ஒரே ஊரில் தொடர்ந்து தங்கி இருக்கும் இயல்பு ஒளவையாருக்குக் கிடையாது. அவர் பல ஊர்களுக்குச் சென்று தமது புலமைத் திறத்தால் அறக்கருத்துகளைப் பரப்பி வந்தார்.

ஒருமுறை ஒளவையார் ஓர் ஊரிலிருந்து வேறோர் ஊருக்குப் போய்க் கொண்டிருந்தார். அவ்வாறு சென்ற வழியில் ஒரு காடு இருந்தது.

அந்தக் காட்டில் வெயில் அதிகமாகக் காய்ந்து கொண்டிருந்தது. வெயிலில் நடந்து வந்த ஒளவையாருக்கு மிகவும் களைப்பாக இருந்தது. அருகில் நின்ற நாவல் மர நிழலில் அவர் அமர்ந்தார்.

அந்த நாவல் மரத்தின் மேல் ஆடு, மாடு மேய்க்கும் சிறுவன் ஒருவன் இருந்தான். நாவல் மர நிழலில் களைப்புடன் இருந்த ஒளவையாரை அவன் பார்த்தான்.

‘பாட்டீ....! நீங்கள் மிகவும் சோர்வாக இருக்கிறீர்கள்... நாவல் பழம் சாப்பிடுகிறீர்களா?’ என்று ஒளவையாரைப் பார்த்துக் கேட்டான்.

ஆடு, மாடு மேய்க்கும் அந்தச் சிறுவனை ஒளவையார் மிகவும் சாதாரணமாகக் கருதினார். எனவே, ‘சரி... அப்பா.... நாவல் பழங்களைப் பறித்துப் போடு!’ என்றார்.

ஒளவையாரின் மன ஓட்டத்தைப் புரிந்து கொண்ட அந்தச் சிறுவன் ‘பாட்டீ.... உங்களுக்குச் சுட்ட பழம் வேண்டுமா? சுடாத பழம் வேண்டுமா?’ என்று கேட்டான்.

ஒளவையாருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. ‘நாவல் பழத்தில் சுட்ட பழம், சுடாத பழம் என்று எதுவும் கிடையாதே!’ என்று எண்ணினார். என்றாலும் இந்தச் சிறுவனிடம், சுட்ட பழத்திற்கும் சுடாத பழத்திற்கும் விளக்கம் கேட்பது தமது புலமைக்கு இழிவு என்று அவர் கருதினார்.

‘ சுடாத பழமாகவே நீ பறித்துப் போடப்பா.....’ என்று ஒளவையார் கூறினார். மரத்தில் இருந்த சிறுவன் நன்கு பழுத்த நாவல் பழங்களைப் பறித்து மண்ணில் வேகமாகப் போட்டான்.

மண்ணில் கிடந்த நாவல் பழங்களை ஒளவையார் ஒவ்வொன்றாகக் கையில் எடுத்தார். அவற்றில் நிறைய மண் ஒட்டி இருந்தது. அந்த மண்ணைத் துடைப்பதற்காக ஒளவையார் ‘ஃபூ..... ஃபூ’ என்று ஊதினார்.

ஒளவையார் பழத்தை ஊதுவதை மரத்தின் மேலிருந்த சிறுவன் கண்டான்.

‘பாட்டி....! பழம் சுடுகிறதா? நன்றாக ஊதிச் சாப்பிடுங்கள்!’ என்று கூறினான்.

அப்போதுதான் ஒளவையாருக்குச் ‘சுட்ட பழம் எது? சுடாத பழம் எது?’ என்பது புரிந்தது.

ஆடு மாடு மேய்க்கும் சிறுவன் ஒருவன், தன்னை வென்று விட்டானே என்று வெட்கப்பட்டார்.

தனது வெட்கத்தை நினைத்து வருந்திய ஒளவையார் பின்வரும் பாடலைப் பாடினார்.

கருங்காலிக் கட்டைக்கு நாணாக் கோடாலி
இருங்கதலித் தண்டுக்கும் நாணும் - பெருங்கானில்
கார்எருமை மேய்க்கின்ற காளைக்குநான் தோற்றது
ஈரிரவு துஞ்சாது என்கண்

கருங்காலிக் கட்டை மிகவும் உறுதியானது. அதை எளிதில் பிளக்கக் கூடிய கோடரி, வாழைத்தண்டை வெட்டும்போது சறுக்கும். அதுபோல நானும் எருமை மாடு மேய்க்கின்ற சிறுவனிடம் தோற்றுவிட்டேன். எனவே இரண்டு இரவுகள் எனக்குத் தூக்கம் வராது என்று வருந்தினார்.

ஆடு, மாடு மேய்ப்பவனாக வேடம் தாங்கி அங்கே இருந்தவன் முருகன் ஆவான். ஒளவையாரின் மனவருத்தத்தைப் போக்க அவன் கருதினான். எனவே, அவன் தனது உண்மை வடிவுடன் ஒளவையாருக்குக் காட்சி அளித்தான்.

‘முருகன்தான் ஆடு, மாடு மேய்ப்பவன் போல் வேடமிட்டு வந்து தனது கர்வத்தைப் போக்கினான்’ என்பதை அறிந்த ஒளவையார் மனம் தெளிந்தார். முருகனை வணங்கினார்.


முற்றும் உணர்ந்தவர் இல்லை முழுவதூஉங்
கற்றனம் என்று களியற்க - சிற்றுளியால்
கல்லுந் தகருங் தகரா கனங்குழாய்
கொல்லுலைக் கூடத்தி னால் .

என்ற நன்னெறிப் பாடலும் ஈண்டு நோக்கத்தக்கது .

எல்லாம் தெரிந்தவர்கள் உலகத்தில் கிடையாது . நமக்கு எல்லாம் தெரியும் என்று கர்வம் கொள்ளக் கூடாது . பெரிய சம்மட்டியால் உடைக்கமுடியாத பாறையை , சிறிய உளி பிளந்துவிடும் என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும் .

T.N.Balasubramanian wrote:ஔவையார் பலர் இருந்ததாக ஒரு செய்தி உண்டே! இது விஷயம் விரிவு படுத்தலாம்.

ரமணியன்

[You must be registered and logged in to see this link.]

ஐயா !

உமது கேள்விக்கு விரிவான விடை தருகிறேன் . பொறுத்தருள்க !

Code:


கோடி கொடுப்பினும் குடிப்பிறந்தார் தம்முடனே
கூடுதலே கோடி பெறும்.

எத்தனை கோடிப்பணம் கொட்டிக்கொடுத்தாலும் தமக்குத்தகுதியற்றோருடன் கூடி வாழுதல் இல்லாமல் ஒத்த இயல்புடையோருடன் கூடிவாழுதல் கோடிப் பொருளைத் தரும்.



இப்படி அருமையான பல தகவல்களை
நாங்கள் உங்களிடம் எதிர் பார்க்கிறோம்.
நன்றி
ஜெகதீஸ்

M.Jagadeesan wrote:அவ்வையார் எழுதிய தனிப்பாடல் தொகுதியில் இப்பாடல் வருகிறது .மேலும் சில பாடல்களைப் பார்ப்போம் .

சொல்லாம லேபெரியர் சொல்லிச்செய் வர்சிறியர்
சொல்லியுஞ் செய்யார் கயவரே - நல்ல
குலாமாலை வேற்கண்ணாய் கூறுவமை நாடிற்
பலாமாவைப் பாதிரியைப் பார் .

பலாமரம் பூக்காமலே காய்க்கும். அதுபோல சிலர் சொல்லாமலே செயல்களைச் செய்வார்கள் . மாமரம் பூத்துப் பின்னர் காய்க்கும் . அதுபோல சிலர் சொன்னால் செய்வார்கள் ; சொல்லவில்லை என்றால் செய்யமாட்டார்கள் . பாதிரி மரம் பூப்பூக்கும் ஆனால் காய் பிடிக்காது . அதுபோல சிலர் சொன்னாலும் செய்ய மாட்டார்கள் .

சொல்லாமலே செய்பவர்கள் பெரியோர் என்றும் , சொல்லிச் செய்வோர் சிறியோர் என்றும்  சொல்லியும் செய்யாதவர்களைக் கயவர் என்றும் ஒளவையார் அழைக்கின்றார் .

இந்தப் பாடலிலிருந்து ஒளவையாரின் உலகியலறிவும் , தாவரவியலறிவும் நமக்குத் தெரிகிறது .

கொன்றைவேந்தனில் ஒளவையார்

ஏவா மக்கள் மூவா மருந்து

என்று பாடியிருப்பதும் ஈண்டு நோக்கத்தக்கது .

இதன் பொருள் சொல்லாமலேயே குறிப்பறிந்து வினையாற்றுகின்ற மக்கள் ஒருவனுக்கு  வாய்க்கப் பெற்றால் , அவனுக்கு மூப்பு வராது என்பதாகும் .

அருமையான பகிர்வு ஐயா...மிக்க நன்றி!.... இன்னும் பகிருங்கள்...படிக்க காத்திருக்கிறோம்

M.Jagadeesan wrote:சுட்ட பழமும் சுடாத பழமும்
=========================

ஒரே ஊரில் தொடர்ந்து தங்கி இருக்கும் இயல்பு ஒளவையாருக்குக் கிடையாது. அவர் பல ஊர்களுக்குச் சென்று தமது புலமைத் திறத்தால் அறக்கருத்துகளைப் பரப்பி வந்தார்.

ஒருமுறை ஒளவையார் ஓர் ஊரிலிருந்து வேறோர் ஊருக்குப் போய்க் கொண்டிருந்தார். அவ்வாறு சென்ற வழியில் ஒரு காடு இருந்தது.

அந்தக் காட்டில் வெயில் அதிகமாகக் காய்ந்து கொண்டிருந்தது. வெயிலில் நடந்து வந்த ஒளவையாருக்கு மிகவும் களைப்பாக இருந்தது. அருகில் நின்ற நாவல் மர நிழலில் அவர் அமர்ந்தார்.

அந்த நாவல் மரத்தின் மேல் ஆடு, மாடு மேய்க்கும் சிறுவன் ஒருவன் இருந்தான். நாவல் மர நிழலில் களைப்புடன் இருந்த ஒளவையாரை அவன் பார்த்தான்.

‘பாட்டீ....! நீங்கள் மிகவும் சோர்வாக இருக்கிறீர்கள்... நாவல் பழம் சாப்பிடுகிறீர்களா?’ என்று ஒளவையாரைப் பார்த்துக் கேட்டான்.

ஆடு, மாடு மேய்க்கும் அந்தச் சிறுவனை ஒளவையார் மிகவும் சாதாரணமாகக் கருதினார். எனவே, ‘சரி... அப்பா.... நாவல் பழங்களைப் பறித்துப் போடு!’ என்றார்.

ஒளவையாரின் மன ஓட்டத்தைப் புரிந்து கொண்ட அந்தச் சிறுவன் ‘பாட்டீ.... உங்களுக்குச் சுட்ட பழம் வேண்டுமா? சுடாத பழம் வேண்டுமா?’ என்று கேட்டான்.

ஒளவையாருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. ‘நாவல் பழத்தில் சுட்ட பழம், சுடாத பழம் என்று எதுவும் கிடையாதே!’ என்று எண்ணினார். என்றாலும் இந்தச் சிறுவனிடம், சுட்ட பழத்திற்கும் சுடாத பழத்திற்கும் விளக்கம் கேட்பது தமது புலமைக்கு இழிவு என்று அவர் கருதினார்.

‘ சுடாத பழமாகவே நீ பறித்துப் போடப்பா.....’ என்று ஒளவையார் கூறினார். மரத்தில் இருந்த சிறுவன் நன்கு பழுத்த நாவல் பழங்களைப் பறித்து மண்ணில் வேகமாகப் போட்டான்.

மண்ணில் கிடந்த நாவல் பழங்களை ஒளவையார் ஒவ்வொன்றாகக் கையில் எடுத்தார். அவற்றில் நிறைய மண் ஒட்டி இருந்தது. அந்த மண்ணைத் துடைப்பதற்காக ஒளவையார் ‘ஃபூ..... ஃபூ’ என்று ஊதினார்.

ஒளவையார் பழத்தை ஊதுவதை மரத்தின் மேலிருந்த சிறுவன் கண்டான்.

‘பாட்டி....! பழம் சுடுகிறதா? நன்றாக ஊதிச் சாப்பிடுங்கள்!’ என்று கூறினான்.

அப்போதுதான் ஒளவையாருக்குச் ‘சுட்ட பழம் எது? சுடாத பழம் எது?’ என்பது புரிந்தது.

ஆடு மாடு மேய்க்கும் சிறுவன் ஒருவன், தன்னை வென்று விட்டானே என்று வெட்கப்பட்டார்.

தனது வெட்கத்தை நினைத்து வருந்திய ஒளவையார் பின்வரும் பாடலைப் பாடினார்.

கருங்காலிக் கட்டைக்கு நாணாக் கோடாலி
இருங்கதலித் தண்டுக்கும் நாணும் - பெருங்கானில்
கார்எருமை மேய்க்கின்ற காளைக்குநான் தோற்றது
ஈரிரவு துஞ்சாது என்கண்

கருங்காலிக் கட்டை மிகவும் உறுதியானது. அதை எளிதில் பிளக்கக் கூடிய கோடரி, வாழைத்தண்டை வெட்டும்போது சறுக்கும். அதுபோல நானும் எருமை மாடு மேய்க்கின்ற சிறுவனிடம் தோற்றுவிட்டேன். எனவே இரண்டு இரவுகள் எனக்குத் தூக்கம் வராது என்று வருந்தினார்.

ஆடு, மாடு மேய்ப்பவனாக வேடம் தாங்கி அங்கே இருந்தவன் முருகன் ஆவான். ஒளவையாரின் மனவருத்தத்தைப் போக்க அவன் கருதினான். எனவே, அவன் தனது உண்மை வடிவுடன் ஒளவையாருக்குக் காட்சி அளித்தான்.

‘முருகன்தான் ஆடு, மாடு மேய்ப்பவன் போல் வேடமிட்டு வந்து தனது கர்வத்தைப் போக்கினான்’ என்பதை அறிந்த ஒளவையார் மனம் தெளிந்தார். முருகனை வணங்கினார்.


முற்றும் உணர்ந்தவர் இல்லை முழுவதூஉங்
கற்றனம் என்று களியற்க - சிற்றுளியால்
கல்லுந் தகருங் தகரா கனங்குழாய்
கொல்லுலைக் கூடத்தி னால் .

என்ற நன்னெறிப் பாடலும் ஈண்டு நோக்கத்தக்கது .

எல்லாம் தெரிந்தவர்கள் உலகத்தில் கிடையாது . நமக்கு எல்லாம் தெரியும் என்று கர்வம் கொள்ளக் கூடாது . பெரிய சம்மட்டியால் உடைக்கமுடியாத பாறையை , சிறிய உளி பிளந்துவிடும் என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும் .

உங்கள் பதிவைப் படித்ததும் எனக்கு அந்த காட்சிகள் கண்முன்னே விரிந்தன ஐயா

இதோ அந்தக் காட்சி....

M.Jagadeesan wrote:

T.N.Balasubramanian wrote:ஔவையார் பலர் இருந்ததாக ஒரு செய்தி உண்டே! இது விஷயம் விரிவு படுத்தலாம்.

ரமணியன்

[You must be registered and logged in to see this link.]

ஐயா !

உமது கேள்விக்கு விரிவான விடை தருகிறேன் . பொறுத்தருள்க !

[You must be registered and logged in to see this link.]


கண்டிப்பாக காத்திருக்கிறோம் ஐயா

தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றை எழுதிய அறிஞர் . மு . அருணாசலம் அவர்கள் ஆறு ஒளவையார்களைக் குறிப்பிடுகிறார் . ஆனால் வேறு சில ஆய்வாளர்கள் ஒளவையார் என்ற பெயரில் இருவரே வாழ்ந்துள்ளனர் என்று குறிப்பிடுகின்றனர் .சங்க காலத்தில் வாழ்ந்த ஒளவையார் கபிலர் , பரணர் , வெள்ளி வீதியார் போலும் தம் சமகாலப் புலவர்களைக் குறிப்பிடுகிறார் .

சங்க கால ஒளவையார் , வள்ளல் அதியமானுடன் மிகுந்த நட்பு கொண்டவர் . சங்க கால ஒளவையார் பாடியதாக 59 பாடல்கள் , சங்க இலக்கியத்துள் காணப்படுகின்றன .

சங்க கால ஒளவையாரினும் , மிகுபுகழ் பெற்றவர் , சோழர் காலத்தில் வாழ்ந்த ஒளவையார் ஆவார் . ஆத்திச்சூடி , கொன்றை வேந்தன் , நல்வழி , மூதுரை ஆகிய நூல்களைப் பாடியவர் இவரேயாவார் .

எனவே தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் இரண்டு ஒளவையார்கள் மட்டுமே இருந்தார்கள் என்பதே பெரும்பாலான ஆய்வாளர்கள் கருத்தாக உள்ளது .

M.Jagadeesan wrote:

T.N.Balasubramanian wrote:ஔவையார் பலர் இருந்ததாக ஒரு செய்தி உண்டே! இது விஷயம் விரிவு படுத்தலாம்.

ரமணியன்

[You must be registered and logged in to see this link.]

ஐயா !

உமது கேள்விக்கு விரிவான விடை தருகிறேன் . பொறுத்தருள்க !

[You must be registered and logged in to see this link.]

உங்களிடம் இருந்து விளக்கம் வருமென்றே கேள்வி கேட்டேன்.
காத்திருக்கிறோம்.

[You must be registered and logged in to see this image.]

ரமணியன்

நூல்களைப் படிக்க , படிக்க , நம்முடைய அறியாமையை நாம் அறிந்து கொள்ளலாம் . இவ்வளவு நாள் இதையெல்லாம் தெரிந்து கொள்ளாமல் இருந்துவிட்டோமே என்று எண்ணுவோம் . இதைத்தான் வள்ளுவர் ,

" அறிதோறும் அறியாமை கண்டற்றால் " என்று சொல்லுவார் .

இந்தக் கருத்தை ஒளவையார் , தனிப்பாடல் ஒன்றில் வெளிப்படுத்துகிறார் .

கற்றதுகைம் மண்ணளவு கல்லாதது உலகளவென்று
உற்ற கலைமடந்தை ஓதுகிறாள் - மெத்த
வெறும்பந் தயங்கூற வேண்டா புலவீர்
எறும்புந்தன் கையாலெண் சாண் .

" கற்றது கைம்மண்ணளவு கல்லாதது உலகளவு " என்ற வாசகம்

அமெரிக்கர்களை மிகவும் கவர்ந்தது . அமெரிக்க நாட்டின் மிச்சிகன் பிரிமாண்ட் அரசுப் பொது உயர்நிலைப் பள்ளியில் , அப்பள்ளியின் குறிக்கோள் வாசகமாக ( MOTO ) இதைத் தெர்ந்தெடுத்துள்ளார்கள் .

" What we have learnt is like a handful of Earth
what we have yet to learn is like the whole world .

என்று ஒளவையின் பொன்மொழியை ஆங்கிலத்தில் அழகாக எழுதி வைத்துள்ளார்கள் .

ஆம் நாம் எல்லோரும் கற்றது கைம்மண்ணளவு. அதுவும் பாதிக்கு மேல் விரல் இடுக்கு வழியே மண்ணோடு கலந்து விடுகிறது. கற்கவேண்டியது அதிகம். வயதில் சிறியவர்களும்/நண்பர்களும்/நல் ஊடகங்கள் நமக்கு ஆசிரியர்கள் .
மிஷிகன் பிரிமாண்ட் பள்ளிக்கு ஒரு ஜெ

ரமணியன்

T.N.Balasubramanian wrote:ஆம் நாம் எல்லோரும் கற்றது கைம்மண்ணளவு. அதுவும் பாதிக்கு மேல் விரல் இடுக்கு வழியே மண்ணோடு கலந்து விடுகிறது. கற்கவேண்டியது அதிகம். வயதில் சிறியவர்களும்/நண்பர்களும்/நல் ஊடகங்கள் நமக்கு ஆசிரியர்கள் .
மிஷிகன் பிரிமாண்ட் பள்ளிக்கு ஒரு ஜெ

ரமணியன்

[You must be registered and logged in to see this link.]
இன்னும் நாம் கற்க வேண்டிய விஷயங்கள்
ஏராளம் ஐயா. ஆனால் நாம் பல விசயங்களை தெரிந்து கொண்டோம் என்ற அகைந்தையிலே வாழ்கிறோம்.