என்று தணியும் எம் சுதந்திர தாகம்

by ப்ரியா Sun Apr 11, 2010 8:18 am

First topic message reminder :

என்று தணியும் எம் சுதந்திர தாகம்

பொன்னேட்டில் பொறித்து வைத்தால் போதுமா ?
மண் விட்டு வந்த அவலம் தீருமோ ?
கடுடனைக் கண்ட அரவத்தின் அச்சம்
புயலாய் தாக்கும் டெங்கு நோயின் சொச்சம்

வீடு வாசல் சொந்தம் இழந்தோம்
வீதியோரம் கைகளை இழந்தோம்
வற்றிய வயிறு பாசம் மறந்தது
பற்றிய கைகள் பலம் இழந்தது

முக்கால் குழியில் முப்பது பேர்களாணோம்
அக்கம் பக்கம் அசைந்தால் தொல்லை
அகதிகள் என்ற முத்திரை குத்தும்
பட்டறையின் குத்திகள் நாங்களாம்

முகாம்களுக்குள்ளே பூச்சிகளாய்
மேனி எங்கும் முத்தான பழம் வாங்கி
அகதி என்ற பட்டத்தால் அட்டை வருகுது
அது தாங்கி வரும் புள்ளியில் மட்டம் தெரியுது

புட்டிப்பால் தேடி பிள்ளை அழுகுது
தன கை விரலை வாய்தனிலே விட்டு உமிழ் கின்றது
போசாக்கு எங்களுக்கு வெகு தூரம்
பாசாங்கு காரர்கள் எம்மருகில் .......

சுதந்திர காற்றை சுவாசித்த நாங்கள்
எம் மண்வாசனையில் வாழ்ந்த நாங்கள்
எம் உறவுகளுடன் ஒன்றாக உண்ட நாங்கள்
இன்று சிறகொடிக்கப்பட்டு முட்கம்பிகளுக்குள் நாங்கள்

என்று தணியும் எம் சுதந்திர தாகம்

என்னதான் இருந்தாலும் இதை நினைத்துப் பார்க்க தவறுவதில்லை

by ilakkiyan Sun Apr 11, 2010 1:05 pm

பிச்ச wrote:கவிதை துயரத்தை அழகாக படம்பிடித்து காட்டுகிறது.
அருமை அருமை. வாழ்த்துகள்!!!

by ப்ரியா Sun Apr 11, 2010 3:29 pm

by பாரதிப்பிரியன் Sun Apr 11, 2010 11:08 pm

எமக்கும் ஒரு காலம் எம் யாவருக்குள்ளும் இது ஒரு கேள்விதான்...
எமக்கும் ஒரு காலம் வந்தே தீரும்..
கவிதை அருமை, பாராட்டுக்கள்

by **சிவா** Sun Apr 11, 2010 11:34 pm

சிறைவாசம் தரும் வலிமை, முள் வேலிக்குள் முடங்கிய மக்கள் எழுச்சி பெறும் நாள் வெகு தொலைவில் இல்லை. இமயம் வென்றவன் தமிழன், கடாரம் வென்றவனும் எம் தமிழனே... இந்த முட்கம்பிகளுக்குள்ளா முடங்கப் போகிறான்!