வாழப் புறப்படு,வாழும் போதே சொர்க்கம் கண்டு,வாழ்ந்திடு!

Appukutty wrote:கலை நிலா நீங்கள் கவி நிலா உங்கள் ஒவ்வொரு வரிகளும் பாடம்
அருமை அருமை என்று சொன்னால் போதாது
தத்துவக் கவி என்ற பட்டம் தந்தால் என்ன என்று
தோண்றுகிறது........

நன்றி கலந்த பாராட்டுக்கள் வாழ்க்கையின் அர்த்தம் சொல்லும் இந்த கவிதை அனைவரையும் கவரும். முதன் முதலில் இந்தக் கவிதைக்கு நான் உங்களைப் பாராட்டுவதில் மகிழ்ச்சியடைகிறேன். மாஸ்டர் நன்றி நன்றி நன்றி

வாழும் போதே சொர்க்கம் கண்டு வாழ்திடு மானிடா.......

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் kalaimoon70

அ.பாலா wrote:ஒவ்வொரு வரிகளும் சாட்டை அடிகளாக‌ இருக்கிற‌து
கோழைக‌ளாய் இருப்பவ‌னுக்கு நீங்க‌ள் ப‌தித்த‌ ப‌திவு
வாழ்த்துக்க‌ள் த‌ங்க‌ளுக்கு

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் kalaimoon70

சபீர் wrote:உங்கள் ஒவ்வோர் வரிகளும் நிறைந்த கருத்தை தந்துள்ளது நண்பா தொடரட்டும் உங்கள் பணி

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் kalaimoon70

kalaimoon70 wrote:சிறுத் துளி விந்திலிருந்து
கருவுக்குள் விழுந்து,
தண்ணீரோடு,வாழ்ந்து,
முட்டி, மோதி,
வலியோடு வெளியேறி,
பெற்ற வாழ்க்கை கொஞ்சம்,
இதில் ஏனடா தற்கொலை எண்ணம்!

அவசரம் தாண்ட உன் வாடிக்கை,
காதல் எனபது கேளிக்கை,
அதுக் கூடவா உன் உடன்படிக்கை,
இதனால் தானா உன் தற்கொலை?

சீ! வெட்கம் கேட்டவனே!
பூமியை பார்.இன்னும் பார் .
உனக்கு யாருடன் கோபம்?
பூமி மீதா ? இல்லை மனிதனிடமா ?
பூமி உன்னை விட்டு சுற்றுகிறதா ?
உன் தாய் வலிக்கு பயந்து
கருவிலே அழித்தாளா?

உன் ஆற்றல் தெரியுமா உனக்கு?
உன்னால் பூமியை வெல்ல முடியும்.
மேல் நோக்கி பறக்க முடியும்.
மண்ணுக்குள் புதையவா
கயிறுக்குள் நுழைந்தாய்?
இதற்காகவா கருவுக்குள்
உன்னை சுமந்தாள்,உன் தாய் !

அன்பாய் அதன் உருவமாய்,
கவியாய்,நீஅழைத்தால்,
உருமாறும் உலகம்.
உனக்கு ஏன் தடுமாறும் மனம்.
வளம் ,வலம் வரும், வண்ணம்,
வாழும் எண்ணம் ,கொண்டால்,
உன் வாழ்க்கை மஞ்சம்,
ஏன் இன்னும் தயக்கம்.
வாழப் புறப்படு,வாழும் போதே
சொர்க்கம் கண்டு,வாழ்ந்திடு!

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் sathyan

sathyan wrote:

kalaimoon70 wrote:சிறுத் துளி விந்திலிருந்து
கருவுக்குள் விழுந்து,
தண்ணீரோடு,வாழ்ந்து,
முட்டி, மோதி,
வலியோடு வெளியேறி,
பெற்ற வாழ்க்கை கொஞ்சம்,
இதில் ஏனடா தற்கொலை எண்ணம்!

அவசரம் தாண்ட உன் வாடிக்கை,
காதல் எனபது கேளிக்கை,
அதுக் கூடவா உன் உடன்படிக்கை,
இதனால் தானா உன் தற்கொலை?

சீ! வெட்கம் கேட்டவனே!
பூமியை பார்.இன்னும் பார் .
உனக்கு யாருடன் கோபம்?
பூமி மீதா ? இல்லை மனிதனிடமா ?
பூமி உன்னை விட்டு சுற்றுகிறதா ?
உன் தாய் வலிக்கு பயந்து
கருவிலே அழித்தாளா?

உன் ஆற்றல் தெரியுமா உனக்கு?
உன்னால் பூமியை வெல்ல முடியும்.
மேல் நோக்கி பறக்க முடியும்.
மண்ணுக்குள் புதையவா
கயிறுக்குள் நுழைந்தாய்?
இதற்காகவா கருவுக்குள்
உன்னை சுமந்தாள்,உன் தாய் !

அன்பாய் அதன் உருவமாய்,
கவியாய்,நீஅழைத்தால்,
உருமாறும் உலகம்.
உனக்கு ஏன் தடுமாறும் மனம்.
வளம் ,வலம் வரும், வண்ணம்,
வாழும் எண்ணம் ,கொண்டால்,
உன் வாழ்க்கை மஞ்சம்,
ஏன் இன்னும் தயக்கம்.
வாழப் புறப்படு,வாழும் போதே
சொர்க்கம் கண்டு,வாழ்ந்திடு!

கலகிடிங்க நண்பரே

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் kalaimoon70