அவள் மிகவும் அழகானவள்

by **ரிபாஸ்** Wed Mar 24, 2010 12:01 pm

அவள் மிகவும் அழகானவள்
கருமேகநிறமுந்தன்
கார்கூந்தல்
கடலலையாய் வீசிட.
வானவில்லின் வளைவுகளாய்
உன்புருவங்கள்
வளைந்திட.

பறவைகளின் சிறகுகளாய்
உன்னிமையிரண்டும் அடித்திட.
விழியிரண்டும்
அவைகயல்மீனின்
கண்களைமிஞ்சிட.

உன்கன்னங்கள் அவை அப்பிள்
சின்னங்களை
வென்றிட.
நீ சிரிக்கும்போது உன்னழகான பற்கள்
அவை மாதுளமுத்துக்களாய்
யொலித்திட.

உன்இதழிரண்டும் அவைதித்திக்கும்
தேனிலும் தெளிதேனாய்
பாய்ந்திட.
உன்கழுத்து அவை ஆழ்கடலில்
கண்டெடுத்த அழகான சங்கைவிட
உயர்நதிட.

உன்மார்பகங்கள் அவைதாமரைமொட்டைத்தாங்கிடும்
தடாகமொட்டாய்
ஆடவரின்கனவுக்குள் புகுந்திட.
உன்பாதங்களின் அசைவினால் கொடியிடை
அது
பின்னழகின் வனப்பில் நடனமிட.

ஒ நீவானத்தில் நீந்துகின்ற நிலவோ?
அல்ல
வசந்தத்தில் வாழ்கின்ற மலரோ?
நான் கல்லை சிலையாக்கினேன்
வார்த்தைகளை
கவிதையாக்கினேன்

மலர்கொண்டு சரம்தொடுத்தேன்
தூரிகைகொண்டு
ஓவியம்படைத்தேன்
அதுஎங்கும் உன்னழகுவிம்பங்கள்
இதுவென் ஆத்மாவின்
பிரமையல்ல
அதுவுன் அழகுசிகரத்தின் மயக்கம்.

எதிலும்
உன்னெண்ணம்
எங்கும் உன்வண்ணம்
நீஅழகின் புதுவண்ணம்
இதுவென்
ஆத்மாவின் உள்ளெண்ணம்
அதுஆண்டவனின் நல்லெண்ணம்

ஆழமான உன்னழகின்
படைப்பு
ஆண்டவனின் கைவண்ண வடிப்பு
என்நாடியின் ஓயா அடிப்பு
உன்பெயரின்
தேயா துடிப்பு
நான்விடும் முச்சு உன்வசமாச்சு
எந்தன் பேச்சு
நீதானாச்சு.