பாவையாக வேண்டும்....

by வழிப்போக்கன் Thu Feb 25, 2010 3:30 pm

First topic message reminder :

முட்டை

வட்டக் கருவறையில் அடையுண்ட
வெள்ளைச் சிறை வாழ்க்கை
அன்னை மடிச்சூட்டில் உயிர் கொண்டு
முட்டி வெளிவருவோம் வெளியுலகில்!

சுற்றித் திரிந்தெம் இரைதேட
சிதறுண்ட தானியமும்
அசைவத் தீனியென
பூச்சி புழுக்களையும்
கொத்தித் தின்ன அன்னை
சொல்லித் தருவாள்..!

சுற்றி வட்டமிட்ட பருந்திடமும்
எட்டிச் சிறகடித்துப் போரிடுவாள்..
தன்னிறகுள் அழைத்தெம்மை
ஒளித்தும் காத்திடுவாள்..!

செட்டை முளைக்கு மட்டும்
சுற்றிச் சுற்றி வலம்வருவோம்
தப்பிப் பிளைத்துப் பின் பிரிந்தே
இரைதேடிப் புறப்படுவோம்...!

இரைக்கும், உயிர்க்குமாய்
எம் வாழ்க்கை அலைக் கழியும்
நாம் போடும் முட்டையிலும்
இன்னும் பல வாழ்க்கை தொடங்கும்....
தொடரும்...மீண்டும் பூச்சியமாய்...!

பாவையாக வேண்டும்.... - Page 22 Hatching

by வழிப்போக்கன் Sat Oct 16, 2010 10:42 pm

srinihasan wrote:உங்களின் வரிகளையும், அதற்கு ஏற்ற ஒரு படத்தையும் பார்க்கும் போது எந்தன் இதயமும் எரிந்துக்கொண்டு....

காற்றினிலே வரும் கீதமாய் அவள் குரல் - இனிமையாய்
உடலில் எஞ்சியிருக்கும் உயிருமாய் அவள் - தனிமையாய்
கற்றதும், விரும்பியதுமாய் அவள் - தாகமாய்
கண்மூடி சென்றாலும் அவள் கைபிடித்து நடந்தால் சொர்க்கமே - இதமாய்

//பெற்ற முத்தம் காயவில்லை
சொத்தைப் போல சேர்த்து வைத்தேன்
எற்றை நாளும் மாறா நினைவே (யுனை)
நித்தம் நித்தம் சுவாசிக்கின்றேனே...! //

அவளின் முத்ததிலும், அவளின் நினைவெனும் சுவாசத்திலும் மனநிலை இன்றி போனாலும் என்றென்றும் உயிர்வாழ்ந்துக்கொண்டு...

எல்லா வரிகளும் அருமையாய்... வாழ்த்துகள் நண்பரே...

மிக்க நன்றி வாசன் இல்லாத ஒன்றுக்காய் எண்ணி எழுதியதே இப்படி இருக்கும் போது இல்லாமல் போயிருந்தால் என்னாகி இருப்பேனோ ...? எனும் எண்ணத்தில் எழுதத்தூண்டிய கலை அண்ணாவிற்கு நன்றி புன்னகை

by வழிப்போக்கன் Sat Oct 16, 2010 10:47 pm

Aathira wrote:./வெற்றாய்ப் போன வாழ்வெனது
விருப்பாய்க் கொள்ள ஏதுள்ளது..?
கற்றதெல்லாம் உன்னையன்றி
கருத்தில் ஒன்றும் கருதிடவில்லை..! //
எதை விட எதைச் சொல்ல என்று அறியாமல் அனைத்து வரிகளும் அழகு..சங்கப் பாரிமகளிர் என் கண்களில் பாலனாய்..

மிக்க நன்றி அக்கா புற நானூறில் வரும் அற்றைத் திங்களில் ஓர் மயக்கம் இருந்தது உண்மை , அன்று தந்தையின் நினைவுகளை மீட்டியதை, இல்லாத காதலியின் நினைவுகளை மீட்டியதாக காட்டிட விளைந்தேன்

by அன்பு தளபதி Sat Oct 16, 2010 10:50 pm

by வழிப்போக்கன் Sat Oct 16, 2010 10:50 pm

Kaa Na Kalyanasundaram wrote:ஒற்றைப் பாதையது உன்வாசல் மட்டும்
போகத்தெரிந்த கால்களின்று
பற்றைக்காடு மேடெங்கும் அலைந்து திரிகிறதே
கைகள் கோர்த்த வுன் கரமெங்கே...?

....ஆகா....அழகான வரிகள். வாழ்த்துக்கள். தொடருங்கள் உங்கள் கவிதைப்பணி....அது பிணி பல நீக்கும்.

கா.ந.கல்யாணசுந்தரம்.

இல்லாப் பிணிக்கு மருந்தா...? புன்னகை

மிக்க நன்றி ஐயா மனமுதிரும் எண்ணங்களைக் கவிபோலப் புனைவதில் ஒரு திருப்தி தொடர்வேன் மீண்டும் நன்றி

by வழிப்போக்கன் Sat Oct 16, 2010 10:52 pm

maniajith007 wrote:

மிக்க நன்றி மணி

by வழிப்போக்கன் Sat Oct 16, 2010 11:20 pm

கிள்ளை மொழிபேசும்
கள்ளமில்லா உள்ளமதில்
தொல்லையில்லா நினைவுகள்...!

அன்னையவள் ஊட்டும் உணவும்
மடிசாய்த்துக் கதை சொன்ன கதையும்
இவள் சார்ந்த மொழிதனிலே
கிள்ளையிவள் பாவை கொள்ளும்....!

தூக்கம் வரும்போது துணையாகும்
தாக்கம் ஏதுமின்றித் தானிருக்கும்
நோக்கம் இல்லா நேசம் கொள்ள
பாசத்தோடதைப் பார்த்திடுவாள்..!

பள்ளிப் படிப்புகளும் பாடல்களும்
துள்ளும் விளையாட்டுகளும்
அள்ளிக் கொடுக்கும் அணைப்புகளும்
தோழியென்றே பாவை பெறும்....!

அல்லும் பகலும் அருகிருத்தி
அளவிலா இன்பம் பெருக்கி
கண்ணே மணியே யெனும் கொ(கெ)ஞ்சல்
எம்மில் இருந்தே தான் பெற்றாள்.....!

இருந்தும்.....

அப்பொம்மை யாக மாட்டேனா ???
என எண்ணி ஏங்கிப் போகின்றேன்....!

by அப்புகுட்டி Sun Oct 17, 2010 1:24 am

வாவ் மிகவும் அருமை அண்ணா உங்கள் கவித் திறமைக்கு என்னுடய அன்பு பாராட்டுக்கள் நன்றி.

by srinihasan Sun Oct 31, 2010 5:47 pm

பொம்மைகள்(பாவை), நம் கிள்ளைகள் கொஞ்சும் பிள்ளைகள்... அப்பா என்றாலும் அப்பாவையாக மாறமாட்டேனா என்று எண்ணி ஏக்கம் அருமையாக...

குழந்தைகளை நாம்பெற்றெடுத்தாலும்.... நம் பி்ள்ளைகளுக்கு நாம் பிள்ளைகள் ஆகிப்போவதில் எத்தனை மகிழ்ச்சி... அதனை எண்ணி பார்க்கின்றபோதே என் மனமும் ஏங்கி தவிக்கிறது...

வாழ்த்துகள்... மிக்க மகிழ்ச்சி...

by **இளமாறன்** Tue Feb 22, 2011 12:52 am

நல்ல கவிதை...

மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து
அலையென கழிந்து
உணவுக்கும் வாழ்க்கைக்கும் அலைந்து
இறுதியாய் மீண்டும்
ஆரம்பத்திற்கே வருகிறோம்... பாவையாக வேண்டும்.... - Page 22 677196